Katalog

Fatoş va Yılmaz Oünay, Elif, Yılmaz va Günayin kızkardasl Layla II*... İmralfda bana incir toplardı... TURHAN FEYİZOĞLU Yılmaz Güney 'in l'aris 'teyaşayan kızı Elif Güney erkek kardeşi Yılmaz 'ın düğünü için buyaz yıllardan sonra ilk kez lstanbul Uaydı. Turhan Feyizoğlu hazııiayacagı Yılmaz Güney kitahı için Elif Güney Pütün ile konuştu. Yapılan söyleşiyi kısaltarak yayımlıyoruz. 3 Ağustos 1966'da lstanbul'da doğdu. Tarsuslu bir ailenin hayatta kalan beş çoeuğundan biri olan annesi Birsen Ünal, "Elif" ismini çok sevdiği için kızına "Elif" adını vennek istemişti. Fakat, Yılmaz Güney, kız da olsa erkek dc olsa çocugun ismi "Güney" olacak deyince nüfusa "Ciüney" diye kaydedilmişti. Ama yıllarca onu herk.es Elif dıye çağırdı. Güney Pütün, bu yakınlarda nıalıkemeye başvurup "Elif" ismini nüfusa geçirtecek. Yılmaz Güney'in ilk çocuğu Elif'in çocukluğudeğişikşehirlerdegeçmiş.Babasıile en uzun birlikte oldukları süre Paris'teki üç sene. llkokula lstanbul'da başlıyor, Adana'da bitiriyor, ortaokulu Paris'tetamamlıyor. Üniversitede pedagojieğitimiahyor. Şımdio,bir otistikçocukuzmanı. "Onüç yaşımda, lmralı Cezaevi'nde ziyarete gittiğimiz zaman babam,'K.ızım,ilerde ne olmak istiyorsun?' dıye sormuş.tu. Ben de, 'Babacığım ben pedagog olacağım' dedim. 'Aaaaa! Tamam kızım çok iyi bir meslek ama ben isterdim ki sen ekonomi okuyasın', 'Ama babacığım benim ekonomiye kafam basmıyor' deyince de 'Insanınilgiduyduğuherşeyekafasıbasar'yanıtınıvermış. Yılmaz Ciüney devam etmiş... 'Ama kızım olmaz ki. llcrde ^irketlerimiz olacak, sanaişimiz düşecek.Eladamınımıkoyacağızbuişlerinbaşına. Işlerimizin başına çocuklarımızın geçmesi gerek'.' Yaaaben pedagogolmak istiyorum. Ekonomi tahsili yapmak istemiyorum' demiştim. Fransa'da liseye geçtiğiniz zaman okuyacağınızdallarayrılıyor. Babammemnunolsun diye, 'çok çalışarak falan lisenin ekonomi bölümüne girdim. Babacım, puanlanm tuttu. Lisenin ekonomi bölümüne gireceğim' diye haber vermiştım. 'Aman çok güzel, çok sevindim. Aferin kızım. Zaten sen çok çalıskansın. Beni seni bilirim' diye bir konuşma geçmışti aramızda. Babamvefatettikten sonra kafamakoyduğıınıu yaptım ve pedagoji okudum. 13 yaşında laşıyorduk. () zaman içinde alabileceğimizi ikimiz de alıyorduk ve bununla yetiniyorduk. Onun dışında başka birşey yapmak veya beklemek zaten imkânsız. Mesalahiç unutmam, benyeşil vetaze inciri çok severim. tmralı'da incirağaçları vardı. Bençok inciri sevıyorum diye bana incir getirirdi. Onun tadını hiç unutmam. 'Al kızım. Başkabırşey yapamadım. Sana çiçek topladım, getirdim' derdi. Bunlar benim için çok önemli ve gü/el anılar. Ben babamı tanıdığımda 15 yaşındaydım, kaybettiğımde 18. Anlaşamadığunız konular oldu. Ben içı ne kapanık, biraz dünyaya küskün birgenç kızdım. Üç sene o kadar kısa bir zaman ki. Ben o zaman 15 yaşındayım. Tam ergenlik çağım. içimde fırtınalar yaşıyor"Ben bu hastalığı yeneceğim, ben bu hastalığa yenik dum." Ziyarette önerdiği şeyler oluyor, mektupladüşmeyeceğim, diye spor yapardı, yürürdü. Yediğine çok şıyor muydunuz? diye sorduğumda şunları dikkat ederdi. Kendine çok dikkat ederdi." Kızı Elif babası, anlatıyordu ElifGüney: "Aklımda kalan o kadar çok önermiş olduğu şeyler var ki. Ve onlardan bazılan bende Yılmaz Güney'i ve onunla paylaştıklannı anlattı. çok büyük yer etti, bazıları ise çok ters tepki pedagog olacağımakararvermiştim.(,.'ocuk evi'ne, lmralı Cezaevi'ne, IspartaCezaevi'ne yaptı.Mesala.çokisterdisiyasianlamdabiluğum çok çalkantılı geçınişti. Mutluluklanm, ziyaretegiderdikaileolarak.Örneğin, lmralı linçli olayım. Ben o zaman politikadano kamutsuzluklarım hepsi bırbırine karısmı^tı ço Cezaevi'ne görüşmeye gittigimizde, görüş dar kopuktum ki, hiç ilgi duymadım. Kendime ait küçücük bir dünyam vardı. Bir yerde cukluğumda. Anneınle uzun süre birlikte ya meyegelmişbaşkakimselerdeoluyordu.Bu görüş günlerinde oturup her ailenin yapmış ol umacılardan kurtarmak için kendimi biraz şayamadım. Annemekarşıaşırıbirşekildetutkum vardı. Ve içimde hep bir eksiklik hisset duğu gibi çok özel anlar pay laşmaya özen gös dünyaya kapatmıştım. 'Kızım sol üzerine okumalısın, komünizm tim. Kendimi çocukluk yaşlarımda hep mut teriyorduk. Babam yemek yapıyordu orada suzhissederdim. I3yaşımageldiğimzaman, arada sırada. Oturup babamın yaptığı yemek üzerineokumalısın'derdi. Bir gün hiç unut'Bençocukeğitimıyleuğraşacağım' dedim. leri yiyorduk. Yanı, normal hayatta yaşayama mam benim elimeMarks'ın'KomünistMaEğersağlıklı çocuk yetislirirsek, sağhklı yetış dığımız aile güncelliğini orada bir an olsa da nifesto' diye incecik birkitabı vardır. Onu elıkinleryetişirvebusağlıklıyetişkinlurdesağ paylaşmak ve yaşamak duygusuna ben çok me tutuştıırdu ve, 'Şunuoku. Ben sana sorulıklı çocuk yetiştirirler. Böylece yavaş yavasj, önem veriyordum. Bunlar çok hoşuma gidi larsoracağırn' dedi. Allah'ımyarabbimokukarınca adımı gıtmesiy le bir takım şeyler daha yordu. Babamla beraber arada bir hep beraber maya çalışıyorum tek kelime anlamıyorum. yerineoturur. Benmutsuzlukyaşadığım için, yüairdük.Topluluğakatılırdık.Babamıceza Sanki Çince. Paniğe kapılıyorum. Okuyoevinde ziyarete gidiyorduk ve birşeyleri pay rum, anlamıyorum. Babamın gözünden düçocuklan mutlu etmek istiyordum." Kopuk kopukyaşanan babaktz ilişkisini ise şöyle anlatıyor ElifGüney. "Babamla en uzun birlikte olduğum süre Paris'teki üç senedir. Bilinen çeşitli olaylar nedeniyle uzun yıllarbabakız ilişkisini yaşayamadık. Çok açık ve net konuşmak gerekirse, babadediğinizamakişiolaraktanımadığınız birinsanlabirdenbirehayatıpaylaşmayabaşlıyorsunuzbabakızilişkisiiçinde.Babakız ilişkisi, daha doğrusu annebabaçocuk ilişkisi bebekliktenbaşlayarak gelışır, güncel hayatı paylaşarak bir takım şeyler pekişir, oluşur. Biz de bu olmadı tabii ki. Selimiye Cezaevi'ne, Kayseri Cezaevi'ne, Toptaşı Ceza