Katalog

T 0 M R I S A L P A Y O akşam da cv sakinlcrinden biri tclcvı/yonu açmış, seyretmiş,, kapama i^ine gelincc, başkasının dalıa iyi yapacağını düşünmüş olmalıydı. Ekraıv gözüme ilişli. tlis,ınekle kalmadı, takıldı. Görünlüyü ilk baki!}la algılayamadım. Bazen gazetelerdc bulmaca sütunlarında, yanıltıcı rcsim yaymılarlar. Hurada bir ayı gizli dcrlcr, cvirip çcvırmedcn bıılanıa/sını/. Gazete değil ki, telcvi/yonu yan yatıranıaın ki. Bir siire sonra sokak lambalarının aydmlatlığı mcrdiveni seçebildim ckranda. Mahzene iniyor diyc düşünürken, basamaklardan dere gibi akan sııyun yağmur olduğunu sonradan anladim. Çılgın gibi, çıplak sevişen bir kadın vc bir crkck ış,ık oyunu ile bclirginleştı. Saatimc baktım 21.45'i gösteriyordu. Hafta sonıı, açık saçık lllm oynatnıa kararı verırkcn televizyon progrumçıları acaba nclcri dikkate almaz OZUMLEMEDEN YOKSUN GENCLIK lar? 16 yaşından küçüklerin yatma saatinden sonra gösterilmcsini mi7 Ekranın altında uyarıcı bir işaretin konmasını mı? Bazı akşamlar sağ duyunun çiğnenmesini nıi? Bu sorularla bcynim karıncalanırken mcrakımı yenemedim, ga/ctcdcn fılmin adinı buldum. Yıllar öııce erotik filnı tanımı altında bu tip yapıtlara özgii, İstiklal Caddesi'nin yan sokaklanndaki sincmalardan birinde oynadığını anımsadım. Bir an kaısımda kancpede kızınıın u/anmış, gö/leri filmetakılmış olabileccği aklımdan geçli; ürperdım. O günlcrdc i/lcmc olanağı bulamadığım bu filmc bakmaya başladım. Scyrctme demck istemıyorum, o anda yaptığım işı bakmak dalıa iyi tanımlıyordu. Baştan ya da ortadan her an bakabileceğini/ bu tip fılınlcrdc fa/la bir kaybınız olnıııyor. Seks fantezileriyle bezennıİ!} sahnclcr birbirini kovalıyor. İçerik yok, scnaryo çok zaytf. Son yıllarda üretilen filmler seks olma/sa, vurucu kırıcı sahnelerle, vampirlcrlc, ruhlarla, daha da önemlısi teknolojik gelişmcnin dcsteklediği, çarpıcı sahnelerle gençlere ulaşmayı başarmışlar, onlann bcğenisini kazannıışlar. Gö/lerimden önce beynim kurtuldu seks fılmindcn. Gözlcrim ekrana takılı kalnıı^ olabilir, ama ben çok öncelere, uzun süredir anılanmda yaşatmadığını yıllara dönmüştüm. Bedeni sol göğsümün üstünde, henü/ birkaç kumral telin gölgelediği başı sol om/umda. Fmın, sıcak bir yer bulmuş, hayatın başlangıcını, körpeliğinı, güzelliğinı, güçsü/lüğünü simgeleyen siit kokusıı pürüzsüz kadife tcninden buram buram tütüyor. Sığınmacı ağırlığı kcndini hissettiriyor. Sabırla birbirine cklenen gcceler, gündiizlerin kovalamacası ig'nde yavaş yavaş açan bir çiçekti o. Mama saatleri, banyo günleri, hastalıkları ise temposu hızlı bir nakarattı. İlk anlanılı sesi, ılk gülücüğü, ilk dişi, ilk adımla süregelen ilkler /incirini mutluluk zincirine dönüşlürdü o küçücük, güçsüz yaratık. Vücudumun sıeaklığının ve kollanmın ona verdiği güvence ve özümleme sürecine gözlerini dünyaya açtığı anda girmişti. Tüm anne babalar gibi sabırla bekledik ilkleri. tlk hece, ilk adım için özümleme sürecinin dolmasını. Ona beyni ve bedeninin gücü doğrultusunda gerekli süreyi sabırla tanıdık ilerleyen aylar, yıllar içinde. Yemek yemesini, oyun oynamasını, sakıncalı yerleri, aygıtları tanıyabilmesini, sözcükleri doğru söyleyip yerinde kullanmasını, özetle evde ve yaşıtlarıyla iletişim kurana dek sabırla özümleme sürecini doldurmasını bekledik. Sonra bir anda her şey değişti. Günden geceye gegş kadar keskin bir biçimde. Yaşıtlarıyla bir araya geldikçe, kaçınılmaz bir kıyaslama beyinleri kemirmeye başladı. Anaokulu evden daha iyi bir eğitim verebilir mi? Hangi anaokulu daha iyi? Acaba yabancı dil öğretenine mi versem? Açıkça söylenmese bile diğer çocuklarla karşılaştırmalar bulaşıcı bir hastalık gibi beyinlere yerleştiği için sürüp gitti. Bir süre sonra da çocuğum süper, çok akıllı övgüleriyle diğer anneler grubuna katılma kagnılmaz oldu. Doğumunu izleyen ilk iki üç yıl gösterilen dayanma gücü bir anda yerini aceleye bıraktı. Nedense, bu yaşlarda başlamak üzere anneler çocuklarının normal olduğunu kabullenmek yerine, süper olmalannı içgüdüyle mi yoksa toplumsal yapay yanş duygusuyla mı istiyorlar? tçinde bulunduğumuz gclişmekte olan toplum psikolojısi ile örtıek alınan ülkclere erişme dürtüsündcn kaynaklanan karma^ık bir davranış biçimi olarak ortaya çıktığı da düsünülebilir. "Süper çocuk" yanılgısı ile büyütülen çocuklarımızdan bu tanıma uyan gelişme ve davranış bekliyor ve çoğunlukla bulamıyoruz. Gerçekçi olup benim çocuğum normal diyebilsek! Anne dc, çocuk da, aile de rahatlayacak. Bu noktada ikilemle karşı karşıyayız. Kültür, medeniyet, teknoloji düzeylerine erişmeyi düşlediğimiz bu ülkelerde çocuklara, gençlere, başta eğitim olmak üzere yaşamlarınm değişik dönemlerinde öğrendiklerini, deneyimlerini özümleme süreci tanınıyor. Süreç yeterli olma/sa uzatılıyor. Gençlerin kritik dönem geçişlerinde anne, baba, eğitimci sabırla yol alıyor. Kısaca, çocuklan süper değil, daha normal, üç, dört yaşında hatta ilkokula başlayan çocukta istenen en önemli gelişme akranlanyla iletişim kurması, oyun oynaması, toplu hareketlere katılıp uyum sağlaması. Evde ise odasını toplaması, sofranın toplanması, otomobil yıkanması, bahçe işlerinde büyüklerine yardımcı olup ev hayatında yaşına uygun sorumluluk üstlenmesidir. Nedense bizler onlann çok çabuk büyümelerini istiyoruz. Bu düşüncenin ne kadar yaygın olduğunu, çocuklanmızı yaşlarının ötesinde bir özentiye ittiğimizi televizyonda yayımlanan izleyicisi DEROİ 14 Ş U B A T 1 9 9 3 SAYI 360 10 C U M H U R İ Y E T