Katalog

KİTAP İstanbul'da Bir Yıl İstanbul'dan, Osmanlı İmparatorluğu'ndan, Doğu'dan bahseden ve Batılı bir kalemden çıkmış her tür yazıya 'seyahatname' yaftasını yapıştırmak genellikle en kolay çözümdür. René du Parquet'nin bu kısa metni tek bir edebî tarza indirgenemeyecek derecede karmaşık, eklektik bir metin. Ne tam seyahatname, ne de tam günlük...18631864'te bir yılını İstanbul'da Osmanlı Bankası şubesinde çalışarak geçirmiş, otuz yaşında, eğitimli, meraklı bir Fransızın izlenimlerinden oluşan içten bir anlatım. Özellikle botanik ve zooloji konularında özgün katkıları olan metnin, on dokuzuncu yüzyıl İstanbul'unu anlatan kaynaklar arasında hak ettiği yeri alacağına inanıyoruz. Ve altın tepside sunulan Tarlabaşı... Taa 1980’lerde Dalan, Tarlabaşı caddesini ikiye ayırdığında “öteki’ni taraflaştıracaksınız ve çöküntüye terk edeceksiniz” dedik. Nitekim öyle oldu. Şimdi bu yanlış üzerinden bir proje geliştirildi. Tarlabaşı’na bir şey yapma fikrini ilk ortaya atıldığında o zaman daha kentsel dönüşüm yasası çıkmamıstı. Bunun üzerine 5366 sayılı yasayı çıkardılar. Bu yasa aslında Tarlabaşı yasası olarak bilinir. Sululuke falan hep bu yasanı mağdurudur. “Acele kamulaştırma” diye bir yeni icat geliştirildi. “Yenileme Kurulu” diye Anıtlar Kurulu’ndan farklı yeni bir kurul oluşturuldu. Bütün yenileme alanları projelerine bu kurul bakacak denildi. Ve bir hafta içinde acele kamulaştırma kararı alındı. Tarlabaşı özel bir yer, çok çeşitli bir insan mozaiğini bünyesinde barındırıyor. “Ötekinin ötekisi” diyebileceğimiz kişiler çoğu. Ama özlediğimiz mahalle ve sokak orada dipdiri. Ve kendi içlerinde bir hayatları var. Ancak bu insanların üzerinde çok büyük bir baskı var. “Bunlar potansiyel suçlu, kente yakışmıyorlar, yaşadıkları tarihi mekanların değerini bilmiyorlar...” türünden suçlanmalarla karşı karşıyayar. Halbuki insanların bir tek çivi bile çakmalarına izin vermemişsiniz, oraların korunması ve geliştirilmesi için yapılacak hiç bir projeye destek vermemişsiniz.. Neyse, karar çıkınca avam projeler yapılmaya, ihaleler ortaya çıkmaya başlandı. Bütün bunların tümü için bir ihale açıldı. Ve Çalık grubu 16 mart 2007’de ihaleyi aldı. Şartnameye göre Çalık İnşaat o alanın yüzde 42’sini halka geri verecek, geri kalanı ise kendisinin olacak. Üstelik projenin kaç metre kare alanı kapsadığı daha belli değil. Ama devasa bir alan olduğu belli. Ve Çalık Grubu’nun eline geçen alanın yüzde 90’ı tarihi eser. Şu anda projeler yapılıyor. Ve tabii sorunlar da ortaya çıkmaya başladı. Örneğin kızı ile yaşayan ve kiralarla geçinen Ermeni bir kadına “senin 3 katlı binan bizim sana vereceğimiz 60 mekrekarelik daireye denk geliyor” denebiliyor. Karadeniz Charles King’in çeşitli dillerdeki kaynaklardan yararlanarak hazırladığı bu eserde, Karadeniz’i bütün yönleriyle bulacaksınız. Yunan halk dilinin dokusunu oluşturan efsanelerin çoğu Karadeniz’de geçiyordu. Kafkaslar’ daki Akalar’ın ataları, Agamemnon’un ordusu Troya Savaşı’ndan dönerken yolunu kaybedenler miydi? King, Karadeniz kabilelerinin Roma imparatorlarını nasıl uğraştırdığını ve bu arada Pontus kralı Mitradates’e dair pek çok öyküyü anlatıyor. Karadeniz’de İtalyan ticaret kolonilerinin yoğun faaliyetlerini , bir Karadeniz limanı olan Yafa’da başlayan vebanın ticari gemilerle yayılıp nasıl tüm Avrupa’yı kasıp kavurduğunu, Moğolların Asya ticaretini güvenli hale getirerek Karadeniz üzerinde nasıl olumlu bir etki yarattıklarını, Trabzon merkezli Pontus İmparatorluğu’nun çevresindeki Türk beylikleriyle ilişkilerini öğreniyoruz. Daha sonra Karadeniz’in bir “Türk Denizi” olduğu 15001700 yıllarına götürüyor bizi kitap. Ancak bu tarihten sonra Karadeniz’de güçlü bir donanma bulunduran Rusların rekabeti denize bu vasfını kaybettiriyor. Yazar uzun bir tarihsel yolculuktan sonra bizi günümüze , Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü’ne kadar getiriyor. Tarihe ilgi duyan okuyucuların kitaplığında mutlaka olması gereken bir kitap. Hukuk artık pahalı bir yol İdari hukukta dava açmaya kalkmak zorlaşıyor. Hem semt insiyatiflerinin hem de meslek odalarının açtıkları davaları kazanmaları ve bu örneklerin çoğalması üzerine yeni bir yöntem olarak ciddi yüksek paralar kondu. Bilirkişilikler ödenecek gibi değil artık. İdari hukuku ise gerçekten cok yavaş işliyor. İstanbul’un ilk dönüşüm projelerinden biri olan Ayamama Havzası’nı örnek vereyim. Şu anda Yeşilköy’de fuar alanı olarak bilinen mekan 1980’lere 500 bin metrekarelik bir kamu alanıydı ve İstanbul’un yeraltı suyunun beslendiği tek alandı. Kat karşılığı Dünya Ticaret Merkezi’ne verilmiş ve akabinde de bizim tarafımızdan davalar açılmıştı. 16 sene geçti. Geçen ay davayı kazandık. Yani binalar yıkılabilir. Ama bu kez baş Frig Vadileri ka bir kavram ortaya çıkıyor: Milli servet. Şimdi hangisi milli servet? Orada koskoca yeraltı su kaynağının yok edilmesi milli servet değilmi? Şimdi yıksanız ne olacak? Orayı yok ettiniz. Kuruttunuz zaten . Ne yapılabilir ? Hukuku hiç ihlal etmeden alttan gelen tepkinin yoğunlaşması çok önemli ve burada medyaya çok rol düşüyor. Medyanın hali ise malum. Medya patronları da kentsel rantın parçası olunca medyanın bu konulara ilgisi rakip düzeyinde oluyor ve silah olarak kullanılıyor. Bu da sağlıklı değil. Frig Vadileri’nde geçmişe doğru kısa bir yolculuk yapmaya hazır mısınız? Eskişehir, Kütahya, Afyonkarahisar illerinin kavşak noktasında yer alan Frig Vadileri tarih, kültür ve doğa turizmi potansiyeli ile bir açık hava müzesini andırıyor. Anadolu’nun güçlü Demir Çağ Krallıkları’ndan Frigler’in ana yayılım bölgesi içinde kalan bu vadiler, Frig dönemi sonrasındaki tarihi ve kültürel kimliğe ışık tutan Hellenistik, Roma, Bizans ve Türk dönemlerine ait pek çok mimari esere ev sahipliği yapıyor. Frig Vadileri aynı zamanda zengin ormanları, binlerce yılda oluşan doğal anıt niteliğindeki peri bacaları, zengin faunası ve florası ile çok ilginç peysaj özelliklerine sahip. Kitapta, vadilerin geniş zaman yelpazesi içine yayılan ve bilimsel yayınlar dışında pek bilinmeyen kültürel mirası özgün örneklerle tanıtılıyor. Yaşadığı çevreye duyarlı, tarihe ve kültürel mirasa değer veren okuyucuların bu kitapta çok şey bulacağına inanıyoruz. 11