Katalog

14 “İşte hayat tekrar başlıyor!” diye düşünmüş ağaç. Temiz havayı, ilk gün ışığını hissetmiş – dışarıda, avludaymış şimdi. Her şey öyle hızlı olup bitmiş ki, ağaç kendine şöyle bir göz atmayı bile unutmuş; çevresinde öyle çok yenilik varmış ki bakılacak. Avlu bir bahçeye bitişikmiş ve bahçede çiçekler açmış. Küçük bir çitin üzerinden taptaze, mis gibi kokan güller sarkıyormuş, ıhlamur ağaçları çiçek açmış ve kırlangıçlar cıvıldayarak uçuşuyorlarmış etrafta. “Artık yaşayacağım!” demiş ağaç sevinçle ve dallarını yaymaya çalışmış. Ah, ne yazık ki bütün dalları kurumuş, sararmış; otların üzerinde, bir köşede öylece yatıyormuş şimdi. Tepesindeki altın yıldız, güneşte ışıldıyormuş. Avluda birkaç çocuk neşeyle oynuyorlarmış. Çocukların en küçüğü koşarak gelmiş ve ağacın tepesindeki yıldızı çekip koparmış. “Bakın şu çirkin, kurumuş çamda ne buldum!” diye bağırarak ağacın dalları üzerinde tepinmiş, dallar pabuçlarının altında çatırdamış.