Katalog

Cumhuriyet Ankara 261/3 Temmuz 2009 Selim Demirbağ, 1999 yılında geçirdiği trafik kazası sonrasında yaşadıklarını anlattı: asketbolcu Selim Demirdağ (32) Türkiye’deki milyonlarca engelliden birisi. Trafik kazası sonucu bütün yaşamı değişen Selim Demirdağ, şimdilerde formasını giydiği Galatasaray’ın şampiyonluk kupalarını havaya kaldırıyor. Ulusal takıma kadar yükselen Selim’i yaşama bağlayan ise basketbol... Ulusal basketbol takımı ve Galatasaray’ın oyuncusu Selim Demirdağ, yaşamını ve başarı öyküsünü anlattı: Doğuştan engelli değilsiniz... I Evet. 1999 yılında arkadaşlarımla birlikte Kızılırmak’a balık tutmaya gitmiştik. Arabada 5 kişiydik. Aracın sağ arka koltuğunda oturuyordum. Kızılırmak, şehir merkezine uzak olduğu gibi yolları da son derece virajlıdır. Ardından arabayı kullanan arkadaşım, virajlardan birini geçerken direksiyonun hakimiyetini kaybetti. Ne olduğunu anlamadığımız o anda da aracımız takla atmaya başladı. Kaza yaptık. Kendime gelip gözlerimi açtığımda ‘Basketbollayaşama yenidentutundum’ B ? Sevil ARINAN vücudumda bir değişiklik olduğunu hissettim. Hemen arkadaşlarıma baktım. Gördüm ki benden başka herkes sıyrıklarla kurtulmuş. Kısacası piyango bana vurdu. Kazanın ardından neler yaptınız? I Hemen tedaviye başladık. Yaşamım ev hastane arasında gidip, geliyordu. Hastanenin dışında evden çıkmıyordum zaten, cesaret edemiyordum. Engelli olmanın ne anlama geldiğini bilmezken, engelli oldum. Engellilerin büyük kısmı yaşama küser. Siz yaşama tutunmayı nasıl başardınız? I Yaşama basketbolla tutundum. 2000 yılında açıköğretim sınavı için Doğan Çağlar Ortopedik Engelliler Okulu’na gitmiştim. Sınıfı ve sıramı bulduktan sonra sınavın başlamasını bekliyordum. Hemen ön sıramda, sonradan ulusal basketbolcu olduğunu öğrendiğim Ahmet İlker Akın oturuyordu. İlker, fiziğime bakıp ‘Basketbol oynamak ister misin? Ben yarın ulusal takım maçları için İspanya’ya gideceğim, 20 gün sonra dönerim. Seni arayacağım’ dedi. O an kendi kendime ‘Engelli ve İspanya’ya gidiyor. O yapıyorsa ben de yaparım’ dedim. Teklifini kabul ettim. Antrenmanlara başladım. Nerelerde oynadınız? I Basketbola Ankaraspor’da başladım. Burada profesyonelleşip, kendimi geliştirdikten sonra Karagücü’ne transfer oldum. Karagücü’nde oynarken ayrıca ulusal takıma girme hakkını elde ettim. 2005 yılında da Galatasaray Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı kuruldu ben de transfer oldum. Hâlâ da Galatasaray’dayım. Bu sezon final maçında Beşiktaş’ı 80 66 yenerek, Tekerlekli Sandalye Basketbol Deplasmanlı Süper Lig’inde 3. kez namağlup şampiyon oldunuz. I Şampiyonluk hedefimize ulaştık. Galatasaray’da oynamak benim en büyük hayalimdi. Bu hayalimi şampiyonluklarla süslemek çok güzel. İnanılmaz derecede mutluyum. Galatasaray büyük hedefleri olan, dünyanın her yerinde ilgi gören bir kulüp. Bizden başarı bekleyen camiamız için elimizden geleni yaptık. Yapmaya da devam edeceğiz. ‘Kendinegüvenen Selimgeldi’ Sporla birlikte yaşamınızda neler değişti? I Kazadan sonra bütün yaşamım değişti. Artık Selim için yeni bir hayat başlamıştı. Hem de tekerlekli sandalye üzerinde. İnsanların benimle ilgili olan düşünceleri sürekli kafamı kurcalıyordu. O yüzden basketbola başladığım için kendimi çok şanslı hissediyorum.Yaşama dair o karamsar düşüncelerim yok oldu. Spor beraberinde yaşamımı renklendirip, hareketlendirdi. Sokağa çıkmaktan korkan Selim gitti, kendine güvenen Selim geldi. Selim Demirdağ, sporla birlikte neler kazandı? I Sosyal yaşama uyum sağladım. Kendime olan güvenim arttı. Kendi işlerimi yardım almadan yapmaya başladım. Bir insanın kendine güveni varsa, engelli olsun ya da olmasın yapamayacağı şey yoktur.Yeter ki mücadeleyi elden bırakmasın. Ayrıca yeni arkadaşlar edindim.Tabii maçlar için birçok ülkeyi gezme olanağını da buldum. Hedefiniz nedir? I Sporda hedef bitemez. Kulüp olarak elde edilebilecek tüm başarılara ulaştık. Onun için bundan sonra elde ettiğimiz şampiyonluğu korumak adına üzerime düşeni yapmak istiyorum. Bence sporcu da kulüp de başarı konusunda doyumsuz olmalı. ‘Sporsayesindeparadakazanabilirler’ Ailelerin engelli çocuklarını evden çıkarmadığını da görüyorum... I Evet maalesef öyle. Bu noktada ailelere çok iş düşüyor. Aileler çocuklarını mutlaka evden çıkarsın. Sporla tanıştırsın. Spor kişilerin sosyal yaşantısına ve fiziksel görünümüne katkı yapar. Hatta spor sayesinde para da kazanabilirler. Benim gibi. Aileler engelli çocuklarından utanmak yerine onlara destek olsun. Ankara’da engellilerin yaşam olanakları nasıl buluyorsunuz? I Ankara yetersiz olanaklara sahip. Belediyeler engellilere tekerlekli sandalye dağıtmak yerine, sokakları bizim de kullanabileceğimiz alanlar haline getirsin. Örneğin geçen yıl takım olarak Almanya’nın Wetzlar kentine Şampiyonlar Lig’i karşılaşmalarına gittik. Wetzlar, 50 bin nüfusa sahip bir kent ama Türkiye’nin başkentine ders verecek niteliklere sahip. Kaldırımlar maksimum 8 santimetre ve rampalı. Otobüslerde rampa olduğu gibi engelliler için her yere klozetli tuvaletler yapılmış. 22