Katalog

Ben Tila / Maris Serpil Türker / Resimleyen: Ecem Eker / Sadık Uygun Yayınları / 24 s. / 4+ / 2024. Bir teki diğerini tutmayan çorapları ve dağınık saçlarıyla, ne istiyorsa onu söyleyen uçuk kaçık Tila okulda, düzgün taralı saçları ve kaymayan papyonuyla ciddi ciddi bakarken sınırlar çizmeyi seven Milo’nun yanına düşerse... Ya Tila’nın yaramaz silgisi Renklenme Günü / Nuri Kurucu / Bilgi sekerek sırada Milo’nun tarafına geçerse. Çocuk / 36 s. / 5+ / 2024 Tila’nın neşesi illa ki Milo’ya bulaşır; o da “…Heyecandan yerlerinde duramayan bir grup bir gülümsemeye kaptırır kendini. Milo, renksiz tavuk vardı… Hiçbiri ne yaptığının farkında “Küçük Fare” diye seslendiği Tila’ya değildi. Çünkü… O büyük gün gelmişti: Renklendirme sabırlı olmayı öğretmiş. Tila düşünüyor, Günü.” Tavukların dışındaki dünyada ise son ders acaba o da Milo’ya bir şey öğretmiş midir? boyamaydı. Herkes tavuklarını rengârenk boyarken Belki gülümsemeyi... Belki de daha fazlasını! Okul gerçeği, sınırlarımız, Selin yapmıyordu. Renklenen tavuklar renkleriyle özgürlüğümüz ve arkadaşlık üstüne gülümseten bir öykü. Ecem Eker’in öyle meşguldü ki aralarından birinin renksiz olmasını harika resimleriyle… fark etmediler bile. Evde devam edilebilmesi Selin’i rahatlatıyor ama bu da bir çare olmuyor. Çünkü Çok Saydım Selin biraz karalama yaptı keçeli kalemiyle tavuğun Az Ölçtüm - üstünde. Tavuk mutsuzdu, Selin mutsuzdu. Nasıl çözülecekti? Öğretmen Kaya Gibi Ağır Selin’e bir çözüm yolu gösterdi ama bakalım çözülecek miydi bu tavuksal mesele! Yaprak Gibi Hafif / Özge Özdemir / Ressam Olmak İsteyen Papağan / Mavisel Resimleyen Yener / Resimleyen: Efecan Sezer / Bilgi Gökçe Akgül Çocuk / 36 s. / 3+ / 2024. / 2024 / Sınırlardan hoşlanmıyor Mavisel Yener; her yaşa Redhouse Kidz / 24’er sayfa / sesleniyor, edebiyatın her türünde yolculuklara çıkıyor / çıkarıyor… Bu kez bir atölyedeyiz. Şövaleler, tuvaller, 5+ / 2024. duvarlar hazır; heyecanımız, isteğimiz, neşemiz Felsefeci-eğitimci Özge Özdemir’den “Küçük Düşünürler” dizisinden iki yerinde… Üstelik ressam da dönmüş mü evine. enfes yapıt daha. Özdemir’in, çocukların sahici dünyasından sımsıcak Dahası ışıkları da açık unutmuş. Papağan da başarmış sesler ve düşler taşıyan yolculuğuna Gökçe Akgül, benzersiz çizgi ve atölyede kalmayı… Şimdi düşlerin kapısını ardına dek desenleriyle eşlik ediyor. Okulöncesi dönemde hayatın bir parçası ve açmanın, renkten renge koşmanın vaktidir. Ağaçlar deneye-sınaya süren öğrenme yolculuğumuz okulla birlikte bir ezberler mavi, yapraklar bordo, at kırmızı, güneş yeşil, dere sürecine dönüşüyor. Özdemir’in öğrenmeyi, yaşamın doğallığı içinde ve kahverengi olsa… Ya da bizim papağanın ve elbette sevgiyle gelişen bir süreç olarak sunduğu dizi, ezbere dayanmalara bir boyaların gönlü nasıl istiyorsa… Sözcüklerin hoşlanmadığı sınırları, karşı duruş olarak da okunuyor. kuralları renkler niye sevsin ki düşlerle / düşlere yelken açmak varken.