Katalog

"" Bahçeye Aayorum Kimse çiçekleri düşünmüyor kimse düşünmüyor balıkları kimse .bahçenin ölıneküzreolduğu Suna ' bahçenin kalbiningüneşaltı ıltında kabardığına bahçenin belleğinin giderek yeşil anılardan boşaldığma inanmak istemiyor. Ve bahçe duygusu sanki bahçenin kuytusunda çürüyen soy ııt bir şeymiş gi bidir evimizin avlusu yalnızdır yabancıbirbulutunyağışıbeklentisinde esniyor ve evimizin havuzu boştur deneyimsiz küçük yıldızlar ağaçlar kadar yüksekten toprağa düşüyorlar ve balık evlerinin soluk pencereleri aralığından öksürüksesigeliyor evimizin avlusu yalnızdır. Babadiyorki: "Benden geçti artık bendengeçtiartık ben yiikümü taşıdım bana düşeni yaptım " ve odasında, sabahtan akşama ya Şahname okuyor yaNasihütevarih baba anncye diyor ki: "Lanetolsun tüm balıklara tüm tavuklara lanetolsun benöldüktensonra ne fark eder bahçe olsun yahutolmasın bana emeklilik maaşı yeterlidir" Annenin tüm yaşamı açıkbırseccadedir cehcnnem korkusu eşiğinde anneherşeyindibindeherzaman birgünahınizipeşindedir vesanıyor bahçeye birgünahın küfrü bulaşmıştır. Annegün boyu dua okuyor annedogal günahkardır vetümçiçeklereüflüyor ve tüm balıklara üflüyor annezuhuru bekliyor ve inecek olan bağışı. erkekkardeşim bahçeye mezar diyor kardeşim otların kargaşasma gülüyor ve suyun hasta derisi altında çürükzerrecikleredönüşen balıklarıncenazelerindençeteletutuyor. Erkek kardeşim felsefeahşkanıdır O bahçenin şifasını bahçenin yokoluşundabiliyor Okafayıbuluyor ve damı dııvarı yumrukluyor ve çok dertli, yoğun ve umutsuz olduğunu söylemeye çabalı vor omutsuzlııg'ıınu bile kinılik ve takvim ve mendil ve çakmak ve tüken mezkalemigibi sokağa ve çarşıya götürüyor ve umutsuzluğunu onun, meyhanenin kalabalığında hergeceyitecek kadar küçüktür. Ve kızkardeşim çiçeklerin arkadaşıydı veanneonudövdüğünde yüreğinin sade sözcüklerini çiçeklerin sevecen ve suskun topluluguna götü rürdü vezaman zaman balıkların ailesini güneşevetatlıyakonukediyordu... Onun evi kentin öteki ucundadır veyapayevindeo yapay kırmızı balıklarıyla veyapayeşininaşkınınsığınağında ve yapay elma ağaçları gölgesinde yapay şarkılar söyfüyor vedoğalçocuklaryapıyor. Bizimgörüşümüzegeldiğindeo veeteklerininucuyoksulluğabulaştığında kolonya banyosu yapıyor O " • Duvar. Soğuk anların ivmeli geçişinde yabanıl gözlerin senin, kendi suskunluğunda çevreme duvar örüyor Senden kaçıyorum yol sapaklarında şığı tozunda göreyim diye yıkanayım diye ışık pınarlarında ışık caddelerinden aşağı kayayım diye sıcak yaz sabahının renkli sisinde eteklerimi kır çiçekleriyle doldurayım diye köy kulübelerinden horoz sesi duyayım diye kaçıyorum senden çöl ortasında yeşilliklere basayım diye ölesiye yahutiçeyim diye otların soğukçiyini. Kaçıyorum senden, terkedilmiş bir kıyıda karanlığın bulutunda yiten kayalar üstünden deniz fırtınalarının dönen dansınıgöreyim diye. Uzak birgiin batımında yaban güvercinler gibi ayağımın altına alayım diye kırları.dağları.gökyüzünü kııru çalılar arasından duyayım diye çölkuşlarınınsevinçşarkılarını. Senden kaçıyorum, senden uzak, açayım diye istek kentinin yolunu ve kentin içinde düş sarayının ağır altın kilidini. Fakat senin gözlerin suskun çıglıklarıyla yolları bulandırıyorgözlerimde gizinin karanlığında durmadan çevremdeduvarörüyor sonundabirgün ikircil gözlerin büyüsünde kaçarım saçılırım düş çiçeklerininkokusu gibi geceesintisisaçlannındalgasındansüzülürüm giderim giineş kıyılarına degin sonsuz dinginliğinde uyuyan bir dünyada usulca süzülürüm altın renkli bir bulut yatağına sevinçle dökülür ışık gökyüzüne yığınla şarkının deseni Benoradan,esrikveözgür bakanm dünyaya, senin büyülü gözlerinin yollarınıgözümdebulandırdığı Bakarım dünyaya, senin büyülü gözlerinin gizemlikaranlığında durmadan çevresinde duvar ördü^ü. SAYFA 11 bizim görüşümiize geldiginde hep ikicanlıdır. Evimizin avlusu yalnızdır Evimizin avlusu yalnızdır gün boyu kapı arkasından hep parçalanma sesi geliyor vepatlama, tümkoınşularımızbahçelerindeçiçekyerine elbombasıvemjkınalıtüfekekıyorlar tüm komşularımız fayans havuzlarını kapatıyorlar ve fayans havu/larkendıleriıstcmeden gizli barut ambarı oluyorhır vesokağımızınçocııkİarıokulçantalarını küçük bombalarla dolduruyorlar. Evimizin avlusu şaşırmıştır. Ben yüre^ini yitirmiş zamandan korkuyorum, ben bu kadar çok elin boşunalığını imgelemek ten vebu kadar yüzünyabancılığınıimgelemekten korkuyorum ben geometri dersini deliceseven biröğrencı kadar yalnızım. Vesanıyorum bahçe hastaneyekaldırılabilir. Bensanıyorum... Bensanıyorum... Bensanıyorum... Ve bahçenin kalbi güneşin altında kabarmıştır ve bahçenin bellegi giderek yeşil anılardan boşalıyor C U M H U R İ Y E T K İ T A P SAYI 2 2 1