Katalog

GEZEKALIN Mustafa Balbay ankcum@cumhuriyet.com.tr 14 KONYA HİROŞİMALAR OLMASIN! Başlık, ustamız, sevgideğersaygıdeğer Oktay Akbal’ın anı kitabının adı. Bizim de yürekten dileğimiz, bir daha Hiroşimalar’ın olmaması... 6 Ağustos 1945’te, yani bundan tam 63 yıl önce bugün saat 08.15 sıralarında Japonya’nın Hiroşima kenti üzerinde Amerikan B29 tipi savaş uçağı belirdi. Uçak, eteğindeki atom bombasını kentin merkezine, Motoyasugawa ırmağı ile Otagawa ırmağı arasına bırakıp uzaklaştı. Yerden 580 metre yükseklikte patlayan bomba bir anda birkaç milyon derecelik ısı açığa çıkardı. Isı dalga dalga yayıldı. Değdiği yer eridi, kül oldu. Binalar toza dönüşüp kentin üzerinde kara bulut oldu. Bombanın düştüğü yerde ilk 500 metrekarelik alandakilerin yüzde 98’i, ikinci 500 metrekarelik halkanın yüzde 90’ı yaşamını yitirdi. Ölüm dalga dalga yayıldı. 290 bin nüfuslu kentte 7 Ağustos sabahı 160 bin kişi yaşamını yitirmişti. Bir gezi ekinde bu kadar hüzün yeter! Bugün Hiroşima’ya atom bombası atılışının yıl dönümü... Bombanın düştüğü bölge Barış Parkı olarak düzenlenmiş. Fotoğrafta gördüğünüz yer de Barış Parkı’nın en önemli bölümlerinden biri olan boş mezar. Yaşamını yitiren binlerce kişi için böyle bir mezar düşünülmüş. Parkın müze bölümünde de hem bilgilendirici yayınlar hem de atom bombasından arta kalanlar var. Müzenin çıkışında insanlar düşüncelerini deftere yazıyorlar; tepkileri, adları ve hangi ülkeden geldikleri... Pek çok Amerikalı da düşüncelerini yazmış. Bazılarını not ettim: “Üzgünüm...” “Yeryüzünde sadece barış.” “Bir daha asla...” Bazı Amerikalılar da yazacak bir şey bulamamış olmalı ki, sadece adını ve ülkesini not etmiş! Japonlar, bombadan sonra yeniden toparlanmak için büyük bir seferberliğe girişmişler. Kenti yeniden inşa etmişler. Bir tek parkın sonunda yarı ayakta kalan kiliseye dokunmamışlar. Hiroşima’nın en çok fotoğraf çekilen yerlerinden biri burası. Müzeyi, parkı, temsili mezarları dolaştıktan sonra Hiroşima Barış Vakfı’na gittim. Vakfın bilgilendirme masasındaki genç kız Takasi Araki gelenlere broşür, kitapçık veriyor. Kafamda müzedeki Amerikalıların notları dolaşırken Araki’nin Amerikan müziği dinlediğini görünce sordum: “Amerikalılara kızgın değil misin?” Şu yanıtı verdi: “Anneannem atom bombasında ölmüş. Ama ben Amerikalılara değil, savaşa düşmanım!” Araki’nin sözleri Japonya’yı da kapsayan gezi kitabımın adını doğurdu; Ülkelere Değil Savaşa Düşmanım. Ama atom bombasının izlerini okumak istiyorsanız en iyisi Oktay Akbal’ın kitabı. Sonra Hiroşima Üniversitesi Rektörü Arata Osada’nın Atom Bombası Çocukları kitabı da olabilir... Tabii ki en iyi öğrenim, gidip görmek! Gezekalın... Çıralı, İvriz, AltınapaYükselen, YükselenDerbent güzergahları, Balıklayalar, Yatağan Erenkilit Dağı, Yeşildağ, Deliktaş Yaylası, Kurucuova ve Anamas Yaylaları, Derebucak, Sultan Dağları, Beykonak hemen aklıma geliveren yerler. Bazı şeyler var ki, yazmak yetmiyor. Yaşamak gerekiyor. Yürümek gece doğanın koynunda, doğanın türküsünü dinleyerek uyumak, sabah kuş cıvıltıları ile uyanmak gerekiyor.