Katalog

ALASKA 21 Bunlar son buzullar Yazı ve fotoğraflar: Aslı Ergil etchikan’in iskelesi, diğer K kasabalardakilere göre daha küçük olduğundan, gemilerin hepsi birden aynı anda yanaşamıyor. Bazı büyük gemiler, yolcularını limana, “tendering” dedikleri, 20’şer kişilik küçük teknelerle ulaştırıyorlar. Biz de bu teknelerden birine binerek Ketchikan’a ulaşıyoruz . Ketchikan’dan, “canopy” turuna katılmak üzere otobüs ile ormanın içine gidiyoruz. Otobüsten indiğimizde, üstü açık ciplerle, Canopy etkinlik merkezine varıyoruz. Canopy’de derin bir vadi üzerinde iki yamaç arasında toplam sekiz halat ve üç asma köprü bulunuyor. En uzun halat 250 metre, en yükseği ise vadiden 40 metre yükseklikte çekilmiş. Burada amaç, bir yamaçtan diğerine, güvenlik kemerleriyle halata asılı olarak kayarak geçmek. Bu geçişi, “Zip line” denen halatlara bir elimizle asılarak, diğer elimizle de frenleyerek gerçekleştiriyoruz. Asma köprülerden geçerken, aşağıda somon avlamaya gelen ayılara rastlarsanız şaşırmayın. İlk birkaç halat, diğerlerine göre daha kısa ve insanları eğitmek için kullanılıyor. Dönüşte, başarımızdan ötürü madalya veriyorlar ve çok lezzetli bir somon füme patesi ikram ediyorlar. Kente vardığımızda Annabel le adlı lokantayı bulup, orada öğle yemeğini yiyoruz. Mönüde kimi somon fumeli, kimisi karışık deniz ürünlü chowderlar (kremalı ve patatesli deniz ürünleri çorbası) var. Ana yemeklere gelince, garsonun önerisi “halibut yanağı sandviçi” çok doğru bir seçim oluyor. Yemekten sonra, dünyanın “som başkenti” Ketchikan’ı geziyoruz. Creek Street, Ketchikan’ın en ünlü ve en turistik sokağı. Burada eskiden genelevler bulunuyormuş, bir zamanların ünlü genelevi “Dolly’nın Evi” şu anda müze olarak gezilebiliyor. Bu binaların çoğunda hatıra eşya, bölgeye özgü reçel ve şurup türleri satılıyor. Aynı sokakta, oranın gerçek yerlisi olan Kızılderili sanatçıların mağazaları da bulunuyor. Bunlardan birindeki balıkçıyla söyleşirken, büyük gemilerin getirdiği turistlerin buranın balıkçı kültürünü nasıl yok ettiğini öğreniyoruz. Balıkçının anlattığına göre, karşıdaki adada hava hep açık, buna karşılık, Ketchikan’da yılın en az 200 günü yağışlı geçiyor, ama bunun yanında yaz kış hava pek değişmiyor, kışın Alaska’nın içleri gibi soğuk olmuyor. Alaska’ya kablolu yayın geleli çok olmamış, bundan önce daha sosyal olan Ketchikanlılar’ın televizyon izlemek için evlerine kapandığını anlatıyorlar. Kışın, gemiler bu bölgeye gelmediğinden, Alaska ve Ketchikan’da kalan ların çoğu kış mevsimini geçirmek için, dükkanlarını kapatıp sıcak ülkelere göç ediyorlar. Geriye kalanlar ise buranın gerçek yerlileri. Alaska’nın somon başkenti olan Ketchikan’da, hatıra eşya satan mağazalar dışında, somon füme ve geyik sucuğu satan küçük dükkanlar da bulunuyor. Zamanınız olursa, Ketchikan’a dört kilometre uzaklıktaki Saxman adındaki Kızılderili köyünü gezin. Yerliler, ziyaretçilere büyük saygı duyarak kültürlerini tanıtmaya çalışıyorlar. Dünyanın en zengin totem kuleleri koleksiyonuna sahip olan bu köyde, yerli evini gezerken Tlingit kültürü konusunda bilgi edinin. Ayrıca Cape Fox dansçıları da izlemeye değer. Misty Fjords (fiyortlar) adındaki doğa harikası ise mutlaka görülmeli, çok rın üzerinde çektiği kızaklarla, yerlilerin eskiden ve halen nasıl yolculuk ettiğini keşfedebilirsiniz. asliergil2@yahoo.com övülen yerlerden biri. Inside Passage’de görülecek çok fazla yer var. Bunlar arasında, helikopterle buzulların üzerine inebilirsiniz ya da denizden kalkan pervaneli uçaklarla dağları ve buzulları yukardan izleyebilirsiniz, köpeklerin karla