Katalog

16 KENYA KENYA 17 GEZEKALIN Mustafa Balbay [email protected] Yaban hayvanlarının arasında Yazı ve fotoğraflar PENGUENLER ÜLKESİNDE Güney Afrika’ya gidişimin iki nedeni vardı: Mandela’nın insanları kimdir, nasıl yaşar, ne düşünür, geleceğe nasıl bakar, yerinde görmek... Ümit Burnu’nda bir derin nefes çekmek... Güney Afrika şeridinin en ünlü yeri elbette Ümit Burnu ama, tek yeri değil... Her şeyden önce öylesine zengin bir bitki ve hayvan dokusu var ki, insan denize mi baksam karaya mı diye şaşkına dönüyor. Ümit Burnu’nun tepesinde, eteklerinde, okyanus kıyısında gezindikten sonra hem şoförlük hem rehberlik yapan Gary’ye takıldım: Haydi Gary, gidelim ileri geri... Bu sahilde gidecek başka nereler var? Bir dizi yer saydı. Güney Afrika sahil şeridi dediğiniz de öyle 35 kilometrelik bir yer değil. Mozambik’ten Namibya’ya kadar uzanan yayın uzunluğu 2 bin 800 kilometre... Gary, ‘‘Önce penguenleri ziyaret edelim, sonrasına bakarız’’ dedi. Haydi dedik çıktık yola... İçimde Ümit Burnu’nun nefesi, kıyıdan kıvrıla kıvrıla gidiyoruz. Yarım saat geçti geçmedi, ‘‘En uygun yer burası’’ dedi Gary... Araçtan inmeme kalmadı, kısacık, papyon suratlı penguenler karşıladı beni. Ümit Burnu’na gelirken de maymunlar karşılamıştı... İnsanlara alışmışlar, çok yanına yaklaşmadıkça korkmuyorlar. Penguen deyince aklına ilk soğuk, kutuplar, buzlar gelen bir kişi için; tepemde güneş, karşımda deniz, dibimde penguenler, nasıl da güzeldi... Denize giren, önümden geçen, çalılıkların kıyısında aile toplantısı yapan, nerede penguen gördümse fotoğrafını çektim... Güney Afrika deyince akla gelenlerden biri safari olur. Kıtanın iç kesimlerinde tonlarla safari alanı var. Ancak deniz kıyısı boyunca, neyle karşılaşacağını bilse bile insanı şaşırtan güzellikleri de yabana atmamak gerek... Ben etrafımda yüzlerce pengueni görünce ‘‘Ne kadar da çok’’ dedim ama, eskiden sayıları çok daha fazlaymış... İnsanoğlunun geçtiği her yer gibi burada da geçmişte çok ciddi penguen kıyımı yapılmış. Geçtiğimiz yüzyıllarda bu sahillerle ilk tanışan denizcilerin, buhar kazanlarında yakıt olarak penguen yağı da kullandıklarını söylersek, kıyımın boyutu sanırım anlaşılacaktır... Yolunuz Güney Afrika’ya düşerse, unutmayın: Sadece safari hayvanları değil, deniz kıyısı penguenleri de var! Gezekalın... Vitale Medina ilano’da turizm ilanlarını inceliyoM ruz. Dünyanın her yerine turlar var, ama çoğunu görmüşüz, eşim çok daha ilginç bir yere gidelim denilince ‘‘O zaman Kenya’’ dedim. Eşim daha cesaretli çıktı ‘‘Kenya’da safari yapalım!’’ Fiyatlar kişi başı bin 500 eurodan başlıyormuş, acenteye gittik. ‘‘AğustosEylül arası gidemezsiniz çünkü sivrisineklerin hücumuna uğrarsınız’’ deyince eşim bana ben eşime baktım, aylardan Mart ‘‘O zaman hemen gidelim.’’ Acentedeki genç ‘‘Koleraya karşı hap alın, aşı istemez’’ deyince bastırdık euroları bir hafta sonra da yola çıktık. Altı saat uçak yolculuğundan sonra vardığımız yer Avrupa’daki bir sahil kentine benziyordu. Beş yıldızlı oteli İtalyanlar işletiyormuş. Otelin hemen yanında güzel bir plaj var, nefis de kum. Buna rağmen safari yapmaya kararlıydık. İlk gün sabahın beşinde uyandık. Kahvaltımızı yaptıktan sonra altışar kişilik gruplar halinde ciplere binip Wantomu kasabasından ayrıldık. Daha güneş doğmadığı kırmızı topraklarda cipimiz ilerlerken o an, gerçekten Afrika’da olduğumu hissettim. Hedefimiz Galdessa Nehri ve parkıydı. Parka girer girmez bir grup çakalla karşılaştık. Saatler ilerledikçe zebra, fil, zürafa, geyikler arasından geçerek nehre geldik. Sıcaklık 40 dereceyi bulmuştu ve konaklayacağımız yere öğle üzeri vardık. Tedirginlik içinde etrafa bakakaldık. Biz orada misafir, hayvanlar ise ev sahibiydiler. Etrafımızda gezinen filler ve maymunları izliyor onların yaşamlarına tanık oluyorduk. Parkın koruyucuları eşliğinde tentelerimize yerleştikten sonra öğle yemeğini yiyip dinlendikten sonra su aygırları nı ve timsahları izlemek için yola koyulduk. Suaygırlarını suyun içinde ilk kez gördüğümde onları tepecikler zannettim. Saatlerin geçmesi ve havanın serinlemesiyle o görmüş olduğumuz tepecik ler sudan çıkıp bütün ihtişamlarıyla suda birbirleriyle şakalaşmaya başladılar. Şakaları bile ürkütücüydü. Çünkü çıkardıkları sesler ve büyüklükleri ürperticiydi. Akşam yedi sularında tentelere dönüp yemeğimizi yedikten sonra erkenden yattık. Merak edenler için hemen belirteyim yiyeceklerimiz otelden getirilen bizim bildiğimiz yemeklerdi. Makarna, salata ve benzeri, Afrika’ya özgü bir yemek yemedik. Sazlardan yapılmış kulübe evlerimizin kapısında masailer (nöbetçiler) her an bir tehlikeye karşı hazır bekliyorlardı. Ayaklarında araba lastiğinden yapılmış ayakkabıları ve uzun boyları ile zıplaya zıplaya yürüyorlardı ve bu bize nedense güven veriyordu. Saz evlerimizin araları 10 metre vardı ki bu evlerin arasında dolaşmak bile masailerin kontrolünde oluyordu. Evlerin içi özenle hazırlanmıştı. Yataklar, çarşaflar pırıl pırıldı. Sivri sinek ve böceklerden korunmamız için yatakların etrafı tülle çevrilmişti. Hayvanların sesleri ve ulumaları bizi o gece hiç uyutmadı. Ertesi sabah korumalar eşliğinde kahvaltıdan sonra yine cipimize binip aslanları aramaya yola çıktık. Karşımıza bir fil ailesi, zürafalar, yaban geyikleri, deve kuşları geçip gidiyordu. Birden uzaklarda nehrin öbür yanında su içmeye gelen ormanların kralını gördük. Kocaman bir aslan ailesiydi. Aslanlara dalmışken nehirdeki timsahların av için pusuda beklediklerini gördü. Afrika’nın köylerini, ahalisini görüp yaşamlarına tanık olduk. Hayvanlarla iç içe geçmiş insanların yaşamlarını gördük. Aynı yerde yemek yiyorlar, aynı yerde yatıyorlar. Susuzluk var. Kazdıkları kuyulardan çıkan kahverengi ve kumlu suyu kaynatıp içiyorlar... İnsanlar, gruplar halinde yürüyorlar. Evlilikler tek eşli ve her ailenin sekizdokuz çocuğu var. Safaride yalnız dolaşmanız imkansız. Kesinlikle cipten inmeniz yasak. Masailer dediğimiz korumalar her zaman yanınızda oluyor. Onlar o doğayı, hayvanları tanıyorlar ve tehlike anında ne yapılması gerektiğini biliyorlar. Akşam üzere Wantamu’ya dönüyoruz, kalan beş günümüz köpek balığı korkusuna rağmen plajda geçti. Güzel bir seyahatti, mutlu döndük.