Katalog

C SPOR ATLETİZM AĞUSTOS SALI Ebuk Welu. Sürprizlerle dolu şampiyona CÜNEYT E. KORYÜREK G öteborg’daki Avrupa Atletizm Şampiyonası, sürprizler ve düş kırıklıkları bakımından diğer büyük şampiyonalardan aşağı kalmadı denebilir. Erkekler hız koşularında Amerika ve Karayip Adaları atletlerinin çok altında bir düzeye sahip olan Avrupa’yı ancak Nijerya’dan gelip birkaç yıldır Portekiz adına koşan Ebuk Welu’nun 100 ve 200 metrelerdeki rakipleri ile oynar gibi koşarak kazandığı birincilikler kurtardı. Ebuk Welu, ikinci sınıf rakipleri ile idman yapar gibi koşarcasına birinci geldi. Bayanlar 100 ve 200 metrede, kalitenin düşmesi nedeniyle Belçikalı Gevaert iki altın madalya ile evine dönebildi. Orta ve uzun mesafelerdeki Avrupalı atletler, Etiyopya ve Kenyalı rakipleri ile idman dahi yapamayacak kadar zayıftılar. Bütün bunlara karşın atma ve atlamalarda Avrupa yine eski üstünlüğünü korudu. Ruslar her zamanki gibi sadece altın madalya kazanmakla kalmayıp arkadan gelenlerin de ses çıkarabileceği bir takımla Göteborg’daydı. Bir zamanlar Coe, Owedd ve Crame gibi koşucular, Christe gibi sprinterler ve Thomson gibi dekatloncuların iz bıraktığı İngiliz takımını bu sefer sahalarda bulmak pek kolay olmadı. Beijing’deki 2008 ve Londra’daki 2012 Olimpiyadları için bir prova gibi kabul edilen bu şampiyonada İngiliz atletler kadar yöneticiler de sıfır puan aldılar. Ev sahibi İsveç, sürpriz olarak, erkekler ve bayanlarda beklediği iki altın madalyayı alamazken başka dallarda aldığı madalyalarla yetinmek zorunda kaldı. Bayanlar yüksek atlamada dünya rekoru kırması beklenen KajsaBergqvist ancak üçüncü olurken erkekler yüksek atlamada Ruslar sahaların sevimli yüksek atlayıcısı İsveçli Holm’ü adeta ezdiler. Almanlar hiç beklenmedik bir atılımla erkeklerde 10 bin ve bayanlarda maraton’da birer altın madalya kazanarak mesafe koşularında hiç olmasa Avrupa’da şimdilik herkesten üstün olduklarını gösterdiler. Geçen yıl Helsinki’de yapılan dünya şampiyonasında bütün hafta soğuk ve yağmurla çarpışan atletler bu sefer Göteborg’da sadece rakipleri yanında yağmuru buldular. Ama, gelecek yıl Osaka’da yapılacak dünya şampiyonasında Avrupalı atletler karşılarında şan, şöhret, rekor ve para peşinde koşan Afrikalı, Amerikalı ve Karaip Adaları’ndan gelen şampiyonlar ve şampiyon olmak için bütün gücünü ortaya koyan gençlerle çarpışacaklar. Belçikalı Halle Baut’un bayanlar yüksek atlamadaki birinciliği sürpriz olarak kabul edilirken bayanlar sırıkla atlamada Isın Bayeva’nın 5.01 metreyle kendi PEKİ YA BİZİMKİLER? ampiyonadan pek de beklediğimizi alamadan döndük... Bir Olimpiyat 3.’lük madalyası sahibi Eşref Apak’ın finale dahi kalamaması, Elvan’ın çeşitli nedenlerle yarıda bıraktığı 10 binmetre finalinden sonra 5 bin metreden sadece bir bronzla dönmesi ve Süreyya Ayhan’ın kurallara uymaması nedeniyle aldığı iki yıllık ceza sonucu bu yarışlara katılamamasının bunun en önemli nedenleri olduğunu söyleyebilirim. Erkekler 5 bin metre finalinde Halil Akkaş tekrar sergilediği büyük cesareti ile 4. olurken deneyimsizliğinden dolayı madalyayı göğüs farkıyla kaybetti. Şurası kesin ki Türk gençeleri genç yaşlarında, en aşağı dünyadaki rakipleri kadar iyi dereceler yapıyor. Bunun nedeni kendi kapasite ve kabiliyetleri yanında antrenörlerinin limitli bilgisi. Limitli bilgi lafını bilerek kullandım, zira, bu gençler birkaç yıl sonra kendilerinden beklenenleri yapamadan sahalardan ayrılıyorlar. Atletlerimizin önemli problemleri arasında kendilerine güvensizlik, daha mükemmel antrenman koşullarına sahip olamamak ve yılda çok az sayıda yarışma yapmak var. Amerikalılar ve Afrikalıların Mayıs’tan Eylül’e kadar uzayan uzun bir süre içinde çok yarışa girmelerine karşın formlarını tutabilmeleri ve başarılı olmaları konusunu bizler sanki hiç bilmiyoruz. Engelci kızlarımız Nevin ve Esen kendini yetiştirmiş bir yerli antrenör tarafından eğitiliyorlar. Bu kızlarımızın ve antrenörünün yanlarına yabancı bir antrenör vererek veya bu muhteşem üçlüyü 6 ay dışarıda idman ve yarışma yapmalarını sağlarsak Osaka’daki 2007 Dünya Şampiyonası ve Pekin’deki 2008 Olimpiyatları’nda daha gelişmiş olarak koşmalarına olanak yaratabiliriz. Gençlerimizin şampiyon almaları için hiçbir şey yapmayan ama şampiyon oldukları zaman ödüle boğan bir topululuğuz. Ödüllendirmek kadar özendirmek olayını da çözdüğümüzde daha yeni şampiyonların ortaya çıkmamasına hiçbir neden yok. timi konusunda da komşumuzdan olduğu kadar diğer başka ülkelerden de örnekler alıp incelememiz gerekir. Türk sporunun kalkınmasını, sadece federasyonların özgür olmalarına bağlamak doğru olmayacaktır. Okulda spor yapmayan bir ülkede şampiyon atlet, sadece ve sadece, bu sporu seven azim ve sabrı ile sahada kalan ve limitli bilgisi ele kendine yardım eden vefakar Türk antrenörleriyle yetinmek zorundadır. ‘‘Futbolistan’’ diye tanımladığım Türkiye’de, gözünü ve kulağını futboldan ayırmayan sporun temeli olan atletizmi ancak dörder yıl arayla hatırlayan Türk toplumu, çok başka koşullarda yetişen ve desteklenen kuvvetli rakipleri karşısında aldığı dereceler için Türk atletlerini eleştireceğine onlara teşekkür etmelidir. Ş Elvan Abeylegesse. ne ait dünya rekorunu kırmadan altın madalya kazanması da, rekor seyretmek için gelen atletizm severler için bir sürpriz oldu. Televizyondan da gördüğünüz gibi, şampiyonanın yapıldığı her gün Göteborg’un 32 bin seyirci kapasiteli stadyumu ağzına kadar doluydu. Bu seyirci, yarışmalar esnasında gösterdiği tavırla atletizmi hem sevdiğini hem de atletizmden anladığını gösterdi. Sürprizden bahsederken komşumuz Yunanistan’ın da atletlerinin başarısı sonucunda sevindiğini söylemek gerekir. Erkekler ve bayanlar 400 metre engelli ve bayanlar üç adımda kürsüye çıkan ikisi bayan Yunanlı atletlerin, bu sporda komşumuzun son 10 yılda ne kadar ileriye gittiğini gösterir. Atletizmde başarılı olmak için, kabiliyetli ve kapasiteli atletlerin bulunması ve yetiştirilmesi kadar sporun ve sporcunun yöne 18