Katalog

Y S e ç i c i K U K u r u K İ T A B I HANENE AY DOĞACAK ...Yatttğım yerden gökyüzünü görüyorum. Gokyüzü yıldızsız. Hava yarın kapalı olacak. Belli de olmaz ya, bazen böyle gecelerin sabahları günlük güneşlik olabiliyor. Toprağm kokusu geliyor. Unutmuşum pencereyi kapatmayı. Şimdi gelir birisi, sorması gerekliymiş gibi: "Geçti mi başının ağrısı?" der. Sesimi çıkarmam, uyudu sanırlar. O zaman pencereyi de kapatırgider. Sofrayı kaldırıyorlar. Tabak, çanak, bıçak, çatal sesleri içimi kıyıyor. Televizyon kimse tarafından izlenmese de açıktır Bu evde yaşayan herkes sağırmış gibi de sesi ortalığı inletir. Babaanne de rahatsız olup kıstırmaz şunun sesini. Ablam kızını uyuturken kısar biraz. Ufaklık da yattığı yerden bağırır: "Açın sesini, ben onu dinleyerek uyurum." Çocuklar nedense sever kalabalıkta, gürültüde bir yere kıvrılıp uyumayı. Ben de öyleydim küçükken. Oüğünlerde masa üzerlerlnde uyumasını severdim. Bütün çocuklar gazoz kapağı ve kamış toplama telaşındayken benim uykum geliverirdi. Orkestra ve insanların sesi uğultuya dönüşürdü. Annem başımın altına yastık niyetine hırkasını katlar koyardı. Bana zor gelen, uyandırılıp eve kadar yürümek zorunda kalmaktı. Uyanmamak için diretmiştim bir keresinde. Omuzlarımdan tutup sarsmıştı annem. Babam hafiften bir tokat da atmıştı. Kaç yaşındaydım o zaman'' Altı mı yoksa beş mi?. Annem sinirli ve bıkkın, hırkamı gıydirirdi. O zaman da gözaltlarında torbalar vardı. Zaten o kış bir böbreğini aldırmak zorunda kalmıştı. Alnındaki derin çizgiler de yeni yeni oluşmaya başlamıştı. Kırmızı ruju gecenın o saatinde çoktan çıkmış, dudakları beyaza yakın bir pembeye dönüşmüş olurdu. Saçlarının diri dalgalarıysa çoktan çözülmüştür. Dügünlere giderken yakası açık mor giysisini giyerdi. Oturmaktan etekleri buruşurdu. Giysisinin sedefli düğVneleri, düğmelerin içinde ise sadece benim görebildiğim renkler vardı. Düşündüğüm çıktı. Benim küçük kız, televizyonun sesini açmalarını söylüyor. Birisi geldi; oğlan kardeşim olmalı. K o münistlerle birlikte duvarlara yazı yazıyor. Geçen gün okulun duvarındaki yazıyı işaret etti. 'Faşistlere ölüm ' O yazmış. "Faşist ne demek9" diye sordum. "Anlatsam da anlamazsın," dedi. Sonra böyle söylediği için pişman oldu. "Bizim karşıınızdakiler." dedi. Okuduğu kitaplardan bir şeyler anlatmaya başladı Gözucuyla tekrar baktım yazıya "Aceleyleyazmışsın," dedim. "ibneler gelip sıkıştırırlar diye..." "Faşistler ibne de mi oluyorlar?" "Lafıngelişi." Babam küfrediyor. Ellerindeki boyaları iyice çıkarmamış olmalı ki, komünistlerle yazı yazdığını anladı Kötü şeyler söylüyor. "Sen de," diyor, "sen de öteki piçler gibi televizyon seyredıp odana gidip otuzbir çeksen ne olur sanki?" Aşağılıyor onu. Babam böyle konuşur, ama televizyon seyretmez Tanrı bilır otuzbir de çekmez. Babaannem araya girmeye çalışıyor. Ablamsa avazj çıktıgı kadar bağırıyor. Annemin birazdan böbrek sancısı tutar. Kasılır kalır. Salondaki sert kanepeye sirtüstü uzanır Gozu duvardaki gençlik resmine takılacak olursa başını çevirir. Belki ağlar da . Gözyaşları, dinmeyen sızılarına mıdır, yoksa mutsuz çocuklarına mı? Mvlih Cenli't Antlay, Aytlın Boy\an. Zcyncp Oral, Gürol Sözcn, Cclal Usur. 1973 yılımlu Yulova 'da doğdu. llk ve oria öğrenimini Yalova da tamamkuh. 1990 yılnukt Giineş gazetesinde haşladığı gazeteciliği Aktüel ve Para dergilerinde sürdürdü. Istanbul Vniversitesi Antropoloji Bölüınü 'nde okumakta. lialen interSlar Haber Merkezi'nde muhahir olarak görev yapıyor. Yunus Nadi Ödülleri'ne katıldığı HanPne Ay Dfiğavak', yayımlamm ilk kilabı. Şebnem İşigüzel: Yaşamadığım duyguyu yazmak heyecanlandırıyor Öykülcrinizdc yer, /aman, belirtmckten, kisilcre isinı vcrmcktcn kacınmışsınız. Kahramanlarınız gcrçck nıi? IB Zaıııanı. ınckunı belirlcnıck, kalıraıııanlara isinı vcrmck bcııi rahatsı/ ediyor. Bıırada evrenscl boyıılıı yakalanıak gibi bir çabam da yok. (,'imkıi nercclc geçebilır diyc düşiindiiğiinü/de bıı herlıangı bir ycr olabilir. Ben, öykülere okuyucunıın lıayal güciiyle katılmasmı isledim. Ülkeleri, /aıııanı, isinıleri kcııdılori belirlesm. Öncmlı kahramanlarm çoğıı gerçek ama kıtabııı tamamı lıayal dünyasıyla şekılleıımış bir konumda. Cierçek hciyaltaki insanlan ya/anııyorıiıiı, fakat gerçek iıısaıılardan kiiçük aynııtılar oluyor öykülcrdc. "Bcn acıması/ım", diyen sevgili, yağmurda yii. rünıesiııi seven biri, gerçekleri oluştıırııyor. Bunıııı dışındakıler lıayal. Ra/ılarına ters gclcbilccck ilişkikr var öyküli'rini/dc. Bir babanın kı/ı\la \atması, ânncnin oglıına asık olması gibi. 10 Bunların okuvııcııvu itcbik'ccğini diisündünü/ mü? •• Aslında kitabı kinıin seveceği ya da sevmcycceği beni o kadar ilgilendirmiyor. Öyküleri çok sevcrck ya/dıın. Alı!jilmamı:j ıli^kilor dışında bi/im kadar doğal, bı/dcn bırilcn dc kitapla yer aliyıir. Toplunuııı suruluğu doğrıı vc yaıılı^larla pck v'^^ ^y bastırılmı^ vc küı;ük bir ctkıylc clc bıı insaıılar ıı<; noktalara kayıııışlar. lOplunıdaki pek «,'ok olayı görnıcnıe/lıktcn gchyoru/; gö/leıınıi/ı kapıyoru/. Uç kı^ılıklcr dc buradaıı doğdu. Bıı iliijkileri kabııl ctmiyoru/, di!}Iıvorıı/ fakat bıı tiır tcrs ılıijkıler ya^amııı ıçındc var. () /anıan bi/ nasıl görnıcme/lıktcn gcliri/ dıyc düijündüm bıınları. Yaşanı dü/ bir çi/gi gibi gilmiyor. Arada /ig/aglar da var. Bi/c nc kadar tcrs gclsc de, onaylanıasak da bunlar anlatılnıalıydı vc scrgilcnnıcliydi. Bir doğııın olayı, nıasum biı malıkıınııın yürüyüşii gibi çok sıradan hikayc ler dc görebiliri/. Aslında bi/lcrin bastırdığı dı^a vuramadığımı/ dııygııları onlar çok daha rahat dışa vıırabiliyorlar. Öykülcriai/deki öliim vc hü/ünün ncden bu kadar elkisi allındasını/.' ^ Yaşamım boyunca cok scvdiğım bir insanı kaybetmedim. Hiç ölii yü/ii görmcdim. Yaşamadığım bir duyguyu ya/mak beni heyecanlandınyor. Hü7Ün dc hiç bilmediğimi/ kadar gü/cl yanı olan bir duygıı. Kcndinı/c vc yaşama döıımcni/i sağlıyor. Ama bıınu birdcn farketmiyorsııııu/. Kcndimi öliiıııc yakın hissctmıyorum. Birden ölüvernıckten dc çok korkııyorum. Edebiyat dünyası hakkında ncler diişünüyorsunu/? •• lidcbiyat dünyası diyc bir sry oluşturıınıslar. Sonııeta, beni herkes gibi o diinyada olnıak ya da olmamak ilgilcndirmiyor. Hdebiyat öliiyor gibi laflar da cdecck dcğilinı. Ben bir okuyucıı gibi i/liyorum. O dünvanın içinde bir edebıyatçı oltnak gıbı kaygım da yok. Kitabınıı'da sevsınlcı >.ı da sevmcsinlcr önemli dcğil. Bcn bu şeyler ürctmcnin mutkılıığunu yaşıyorum. Ama ncden herkes başlangıçta o diinyada yer almak için çabalıyor' Nc gerck var ki? Onların ya/dıklan da okunuyor, benim ya/dıklarını da okıınujor. ^ D E R G İ 4 T E M M U Z 1 9 9 3 S A Y I 3 8 0 C U M H U R İ Y E T