Katalog

YINIS NADI ÖDİILLERİ 1990 1991 Y A Y I M L A N M A M I Ş ÖYKÜ KİTABI SEÇİCİ KURUL: Füsun Aktıllı, Melih Ccvılvl Aıukıy. Proj (iürol Sözen. Celul Üsler. Dr. Ccvul Çapan, Yunus Nudi Ödülleri'ni Yayımlantnamış Öykü Kitabı Dalı nda kazanan Lopez, 1964 Fransa doğuınlu. Metro Golchvvn Mayer'de fcıks ve telefon sorumlusu olarak çahftı. Almudena Lopez: 'Türk dilinin tonu beni etkiledi' Almudena Lopez'den bize kendini biraz daha yakından tanıtmasını istedik... ™ Fransa'da doğdum. Paris'te Türkçe kurslarına gittim. Türkleri çok seviyorum Türkiye'ye pek çok kez geldim Yerleşik düzenden hoşlanmıyorum. Küçük yaşlardan beri çeşitli işler yaptım Temızlikçilikten makinistliğe dek.. Amacım dünyayı görmek Fotoğraf ve edebiyat ilgi duyduğum alanlar. Para kazanmakveyeniyerlerkeşfetmekamacındayım Türklere ve Türkçeye olan ilginizden söz edermisiniz? saptamalı. Bunlar için çabalamalı" dlye yazdtnız. Hayattaki amaçlarınız neler? ™ Hepözgür biryol izledim. Farklı insanlar tanımak ve onları özgürleştirmek istiyorum Dünya sürekli değişiyor Yeni şeyler keşfetmek peşindeyim 'Sürgün' adlı öykünüzde 'aşağılanan' ve 'sonsuz yalnızlığı' yaşayan bir sürgün Türkü anlatıyorsunuz. Yalnızlık kavramı sizce ne ifadeediyor? ™ Türkiye'ye ilk kez üç yıl önce geldim. Kapadokyavelstanbul'ugördüm.Türkdilinintonubenietkiledi. "Anlıyor musunuz Beni?" adlı öykünüzde, "Insan yaşamında kendine blrtakım amaçlar •• Çoğunlukla Fransa'da yaşıyorum Fransa'da insanlar yalnız. Farklı bır yalnızlıkyaşıyorlar Paris'te 'sonsuz' yalnızlıktan söz edilebilir. Sorunlarını . acılarını paylaşmak için başkalarına gereksinimleri var Fransa'da yaşayan Türkler kapalı birdünyanın içindeler.kendi dünyalarının içindevarlar. < Monika'nın gözlerini görüyorum. Gözleri hep gözlerimde. İlk ben kaçırıyorunı bakışımı. Algılarım duruyor. Sesinin tınısını duymaz oluyorıım. Ayırmak istemiyorum bakışımı bakışından. Cesaret edemiyorum buna. Birçekingenlik duygusu kaplıyor içimi, utanıyorum. Anlamıyorum bana neden baktığını, ba/en kuşkuya bile düşüyorum bana bakıyormudiye. Aklımı yitireceğim. Kaçamak bakışlar atan ben miyim yoksa? Belki de benim. Nasıl bilebilirim bunu? Bu gözlerde bana yönelik gizli bir çağrı mı var? Sanmıyorum. Bunu düşünmeğe cesaret edemiyorum. Düşünmeyi başaramıyorumbirtürlü. O yalnı/ca bakıyor. Duygularımın anlaşılmasından korktuğum için ben de yalnı/ca gözlerimi kaçırıyorum. Korkuyorum. Neden bilmiyorum korkumdan korkuyorum. Anlamaktan da anlamamaktan olduğu kadar korkuyorum. Peki ya bakışlarımı başka bir yana çevirmeseydim? Ya gö/bebeklerimizi birbirimi/e dıkip öylece kalsaydık? Kıyamet mi kopardı? Kendimden mi geçirdim? Havaya mı karışırdık buhar olup? Ama düşünebiliyor muyum? Kendime itiraf edebiliyor muyum duyduğum isteği; bu istek korkuya, bu korku kaçışa, bu kaçışçağnyadönüştüğünegöre. Ama ne söylüyor bu gözler gözlerime daldıklarında? Ya hiçbir şey söylemiyorsa? Ya bu hiçlik daha korkutucuysa benim için? Ama öyleyse neden arasın bakışlarımı? Evet neden? Neden? Beni ^ ^ ^ ^ ^ ^ /erre kadar ilgilendirmeyen,çev ^ ^ H 2 9 h f V . ^ H k t » ' ^ ' "Izs^ remdeki bir kişiye hiç, böylesine " yoğun dikmiş miydim gö/lerimi? Gö/lerinin peşine düşmüş müydiim hiç, böylesine umutsuzca? Ama yıtirıyorum kendimi! Yitiriyorum işte! Ah! Nc kadar da yalancı. sözcüklerin imparatorluğu!.. Hayır! Bakışında umutsuzluğun en küçük izi bile yok. Ağlar umutsıı/luk. bcnseonungö/lerindenyaşlaraktığınıduymadımhiç. Oysa bir şeyler oluyor. Evet bir şeyler oluyor. Başka türlüolamaz. Beni saran bu duyguya ne ad vermcli? Neden yanılmış olayım? Ama neden konuşmuyor benimle, neden kendisıyle birlikte olmam için. kendisiyle ilgilenmem içinçaba sarfetmiyor? Bu belirsizlik. bu karmaşa üzerime çullanıyor, tedirgin ediyor, yıpratıyor beni. Onu gördüğümde düşünme yetimi kullanabilsem, belki de çö/ebilirdim bakışlarının anlamını, ama beynim altüst oluyor, düşiincelerim uçuşuyor, duygularımın üstüne bir sis bulutu çöküyor o anda. Nasıl çö/ümleyebilirim öyleyse, nasıl anlayabilir, nasıl düşüncbilirim? Ü/erimdeki etkisini nasıl bir türlü kavrayamıyorsam, o gözlerdeki düşüncelerideaçığaçıkaramıyorum. Bakışlarda saklanan saldırganlığı, tchlikcnin bi/e doğru yaklaştığını hissetliğimdebaşarabıliyorumancak tepkigöstermeyi. İçgüdüselolarak tepkigösteıiyorumozaman. Kendini tehlikedehisseden bir hayvangibi. Gözlerimde ona kendimi bırakışımı görmek için mi bekliyor'.' Peki ya amacı yalnı/ca bir bekleyişse? Pek bilinçli olmayan bır bekleyişse? Ya deliliğınin rarkında değilse? Ya boyıın eğseydım onda varsaydığım bu ar/uya? Nereye götürürdü bu bı/ı? Ya bütün insanlara böyle bakıyorsa? Hayır! Olama/, fark ederdim. öyleolsa. Ama ya yanılıyorsam? O/aman...Sonu nereye varacakbunun? Aklımı yitirecek miyim? Böylesine bir mutluluğu nasıl diişlemeli? Nasıl düşlemeli?Nasıl? ^ Bakıslar CUMHURİYETDERSİ30HAZİRAN1991SAYIZ77 11