Katalog
Yayınlar
- Anneler Günü
- Atatürk Kitapları
- Babalar Günü
- Bilgisayar
- Bilim Teknik
- Cumhuriyet
- Cumhuriyet 19 Mayıs
- Cumhuriyet 23 Nisan
- Cumhuriyet Akademi
- Cumhuriyet Akdeniz
- Cumhuriyet Alışveriş
- Cumhuriyet Almanya
- Cumhuriyet Anadolu
- Cumhuriyet Ankara
- Cumhuriyet Büyük Taaruz
- Cumhuriyet Cumartesi
- Cumhuriyet Çevre
- Cumhuriyet Ege
- Cumhuriyet Eğitim
- Cumhuriyet Emlak
- Cumhuriyet Enerji
- Cumhuriyet Festival
- Cumhuriyet Gezi
- Cumhuriyet Gurme
- Cumhuriyet Haftasonu
- Cumhuriyet İzmir
- Cumhuriyet Le Monde Diplomatique
- Cumhuriyet Marmara
- Cumhuriyet Okulöncesi alışveriş
- Cumhuriyet Oto
- Cumhuriyet Özel Ekler
- Cumhuriyet Pazar
- Cumhuriyet Sağlıklı Beslenme
- Cumhuriyet Sokak
- Cumhuriyet Spor
- Cumhuriyet Strateji
- Cumhuriyet Tarım
- Cumhuriyet Yılbaşı
- Çerçeve Eki
- Çocuk Kitap
- Dergi Eki
- Ekonomi Eki
- Eskişehir
- Evleniyoruz
- Güney Dogu
- Kitap Eki
- Özel Ekler
- Özel Okullar
- Sevgililer Günü
- Siyaset Eki
- Sürdürülebilir yaşam
- Turizm Eki
- Yerel Yönetimler
Yıllar
Abonelerimiz Orijinal Sayfayı Giriş Yapıp Okuyabilir
Üye Olup Tüm Arşivi Okumak İstiyorum
Sayfayı Satın Almak İstiyorum
JEAN RACINE (22 ARALIK 1639 / 21 NİSAN 1699)
Ölümcül tutkular ve kader: ‘Andromak’
Racine’in gözünde ideal oyun “bir günde geçebilecek şekilde tasarlanmış,
fazla karışık olmaması gereken hızlı bir aksiyon, peyderpey sonuna
yaklaşan ve sadece karakterlerin menfaatleri, duyguları ve tutkularıyla
güçlendirilmiş bir yapıttır”.
Sade bir aksiyonu hayal gücü eksikliği olarak algılamanın bir
yanılsama olduğunu söyler: “Tam tersine, asıl hayal gücü bir hiçten
bir şey yaratmaktır.” Bu açıdan 1667’de yazıp temsil ettirdiği,
bugüne kadar Fransa’da en çok oynanan oyunu ve klasik Fransız
trajedisinin mükemmel örneği, ilk başyapıtı Andromak’ın* konusu
da oldukça yalındır.
Bilinçsizce kendi talihsizliklerinin mimarı olan trajik kahramanların
çektiği acılar, Aristoteles’in antik çağda kuramsallaştırdığı
trajedinin temel kuralı uyarınca seyircide dehşet ve acıma
duygusu uyandırır. Racine’in trajedilerinde gerçek konu eylemler
değil, duygular, kahramanlık hikâyeleri değil, tutkularına esir
düşen insanların yaşadığı acılardır.
Andromak, Hektor’dan olan oğ- marı olan
FERDA FİDAN
lu Astyanax ile Kral Pirus’un elinde trajik kah-
tutsaktır. Bu arada Yunanlar Hektor’un ramanların
KLASİK FRANSIZ TRAJEDİSİNİN
çektiği acılar,
soyunu tamamen ortadan kaldırmak için
EN BÜYÜK USTASI
Aristoteles’in antik
Pirus’tan küçük Astyanax’ı kendilerine
Paris’in kuzeydoğusunda küçük bir
çağda kuramsallaştırdığı
teslim etmesini isterler.
köy olan La Ferté-Milon’da doğan ve
trajedinin temel kuralı uyarınca se-
“Yunanların teklifini geri çevirdim
klasik Fransız trajedisinin en büyük
yircide dehşet ve acıma duygusu uyandırır.
ve sizi ve Astyanax’ı hayatım pahası-
ustası sayılan Jean Racine (22 Aralık
Trajedinin ana öğesi olan kader teması da çeşitli şekiller-
na savunmaya hazırım” diyen Pirus,
1639 / 21 Nisan 1699), öksüz kaldığın-
de ortaya çıkar: Karakterlerin başına gelenler tanrılar tara-
Andromak’a tuhaf bir teklifte bulunur:
da henüz üç yaşındaydı.
fından dayatılan bir yazgının sonucu olarak ortaya çıkar.
“Ama sizi mutlu etmek için atıldığım
Babaannesi tarafından Beauvais’de
Truva Savaşı kahramanlarının akrabaları olan karakter-
tehlikeler içinde bana biraz daha tatlı
bir ortaokula, ardından 1655’te, sert
ler, geçmişten miras kalan lanetin yükünden kurtulamaz-
bir bakışı çok mu göreceksiniz ? (…) Si-
ve bağnaz eğitimiyle ünlü Port-Royal
lar. Yunanlar küçük Astyanax’ı, bu yüzden, yani Truva so-
Manastırı’na gönderildi ve genç Raci- ze elimi uzatıyorum. Size tapan bu kal-
yunu topyekûn yok etmek için öldürmek isterler.
bi kabul edeceğinizi umabilir miyim?”
ne orada, üzerinde yaşamı boyunca bü-
Bu sırada, Yunanlar tarafından,
yük bir etki bırakacak olacak Janse-
TRAJEDİLERİNDE GERÇEK KONU
nist’lerden aldığı eğitimle büyüdü. Astyanax’ı Pirus’tan geri almakla gö-
EYLEMLER DEĞİL, TUTKULARINA ESİR
Daha sonra Paris’te felsefe okurken şiirler yazmaya revlendirilmiş olan Orestes adamlarıyla Epirus’a gel-
DÜŞEN İNSANLARIN ACILARIDIR!
başladı ve 1664 yılında kan ve öfkeyle dolu bir trajedi
miştir. Ancak bu görevi sadece gizlice âşık olduğu Yu-
Oyun tutkuyu ölümcül sonuçları olan bir bela olarak gös-
olan ilk oyunu La Thébaide’i yazdı. Bunu 1665’de Bü-
nan kralı Menelaos’un kızı Hermione’yi tekrar görebil-
terir ve psikolojik gerçekliğini tüm trajik çatışmayı yön-
yük İskender adlı oyun izledi.
mek için kabul ettiğini öğreniriz. Ne var ki Hermione, lendiren bu şiddetli duygunun betimlenmesine borçludur.
Corneille’den esinlerek yazdığı bu iki oyundan sonra,
nişanlı olduğu Kral Pirus’a âşıktır. Gerçi Racine, Andromak’da bir yandan anne sevgisi-
1667’de yazıp temsil ettirdiği ilk başyapıtı Andromak*
Sonunda Pirus, Andromak’a korkunç bir ültimatom
ni de betimler ancak Andromak’ın Astyanax’da her şey-
ile büyük bir yankı uyandırarak yıllardır umut ettiği şöh-
dayatır: Ya oğlu Astyanax’ı Yunanlardan kurtarmak den önce, anne sevgisinden de öte bir duyguyla sevdiği
rete nihayet kavuşmuş oldu.
için kendisiyle evlenmeyi kabul edecek ya da Pirus,
Hektor’un anısını yaşatmak istediği açıktır, çünkü Ra-
Astyanax’ı kendi elleriyle öldürecektir. cine için aşk, trajik tutkunun doruk noktasıdır. Öyle ki
‘ANDROMAK’ VE RACINE’İN GÖZÜNDE
Andromak’ın Priam’ın katili ve can düşmanı olan
hiçbir ödev duygusu tutkuya karşı koyamaz.
İDEAL OYUN!
Pirus’la evlenmesi imkânsızdır ama sonuçta oğlunun Kral Pirus, Hermione’ye verdiği evlilik sözünü zih-
Racine’in gözünde ideal oyun “bir günde geçebilecek
hayatı daha ağır bastığından, evlilik teklifini kabul etmiş ninden silip attığı gibi, hükümdarlık görevlerine de iha-
şekilde tasarlanmış ve fazla karışık olmaması gereken
gibi davranır. Ama salt sırdaşı Cleone’ye bildirdiği asıl net ederek halkını tamamen gözden çıkarır:
hızlı bir aksiyon, peyderpey sonuna yaklaşan, ve sadece
niyeti nikâhtan hemen sonra intihar etmektir. Eski düşmanının dul eşi Andromak’ın aşkı uğruna ül-
karakterlerin menfaatleri, duyguları ve tutkularıyla güç-
Böylece Pirus, nişanlısı Hermione yerine yabancı bir kesini müttefikleri Yunanlara karşı bir savaşa atmaya
lendirilmiş bir yapıttır”.
prenses ve savaş esiri olan Andromak ile evlenir. Yunanlar hatta Truva’nın surlarını yeniden inşa etmeye bile hazırdır.
Sade bir aksiyonu hayal gücü eksikliği olarak algıla-
bu habere büyük tepki göstererek Pirus’u ihanetle suçlarlar. Orestes ise elçilik görevine ihanet ederek
manın bir yanılsama olduğunu söyler: “Tam tersine, asıl
İntikam hırsıyla gözü dönmüş olan Hermione ise Hermione’nin aşkı uğruna misyonunun başarısızlığı için
hayal gücü bir hiçten bir şey yaratmaktır.”
Orestes’den aşkının bedeli olarak kralı öldürmesini ister. çalışır ve daha da ileri giderek ikna etmek için gönderil-
Ayrıca salt duyguların güzelliği ve ifadenin şiirsel za-
İhanetle suçlanan Kral Pirus, Orestes liderliğinde- diği Kral Pirus’u katleder.
rafetiyle desteklenen basit bir eylemin temelini oluştur-
ki Yunanlar tarafından öldürülür. Ama olaydan hemen Jean Racine’in klasik trajedi anlayışında, barok tiyat-
duğu Racine’in trajedilerinde çok az karakter bulunur
sonra, Hermione, Pirus’u hâlâ çok sevdiğini fark ederek ronun tanrısı diyebileceğimiz Shakespeare’in trajedile-
ve ilk sahnelerden itibaren aralarındaki ilişkiler açıklık-
Orestes’e hakaretler yağdırır. Boş yere katil olduğunu, rinde sahneye konulan şiddet öğelerine gerek yoktur.
la belirtilmiştir.
Hermione’nin kendisinden nefret ettiğini anlayan Ores- İntiharlar, cinayetler, kavga, düello gibi şiddet eylem-
Bu açıdan Andromak’ın konusu da oldukça yalındır:
tes aklını yitirir, Hermiones intihar eder. leri sahnede gösterilmez, sadece olaya tanık olan bir ka-
Olay Truva savaşından sonra, antik Yunanistan’ın kuze-
rakter tarafından bir başkasına anlatılır. Zira Racine’in
yinde, Epirus kralı Pirus’un sarayında geçer. RACINE’İN BUGÜNE KADAR FRANSA’DA
trajedilerinde gerçek konu eylemler değil, duygular,
Savaşta Truvalı Prenses Andromak’ın kocası Hek- EN ÇOK OYNANAN OYUNU!
kahramanlık hikâyeleri değil, tutkularına esir düşen in-
tor, savaşın efsanevi kahramanı Akhilleus tarafından,
Andromak, Racine’in bugüne kadar Fransa’da en çok
sanların yaşadığı acılardır.
n
Hektor’un babası Priam ise Akhilleus’un soyundan ge- oynanan oyunu ve klasik Fransız trajedisinin mükem-
len Pirus tarafından öldürülmüştür.
mel bir örneğidir. Bilinçsizce kendi talihsizliklerinin mi- * Andromak / Racine / MEB / 1967.
4 21 Aralık 2023