Katalog

6 22 EKİM 2020 PERŞEMBE DİZİ TÜRKIYE’DEKI 6 MILYON GÖÇMEN HIRISTIYAN OLSA IŞGAL SAYILIR MI? İslamlaştırma operasyonu Tıpkı kendi dilinden başka diller öğrenen, başka kültürlerle zenginleşen ve ülkesini dünya çapında düşünüp yeniliklerle buluşturan insanlar gibi toplumların da birbiriyle karışmasında, kaynaşmasında yarar vardır. Bu yarara, her insanın daha iyi koşullarda yaşam arayış hakkını ekleyecek olursanız; insanlığın göçlerle melezleşmesi sağlıklıdır. Aile içi evlilikler nasıl genetik hastalıklı kuşaklara yol açıyorsa, arasına yabancı almayı reddeden toplumlar da çürümeye mahkumdur. Ancak sindirebileceğinden çok fazlasını yiyen insan bünyesinin, pek lezzetli olsa da kaldıramadığı aşırılığı kusması gibi toplumların da hoşnutlukla ya da rahatsız olmadan kabul edip Bir küreselleşme projesi olarak GÖÇEN DÜNYA DÜZENI 4 MINE G. KIRIKKANAT benimseyebileceği bir yabancı kültür eşiği vardır. Türkiye’ye sadece 2012’den beri gelen 6 milyon dolaylarında sığınmacının Amerikalı, Rus, Çinli, Japon, Alman vb. olduklarını hayal edin. İşgal altında sayılmaz mıydık? Neyse ki AKP hükümetinin gel gel yaptığı ve kaçak girenine de göz yumduğu sığınmacılarımızın istisnasız hepsi Taliban, IŞİD, Esad ve Kaddafi gibi Müslüman despotlar ya da düpedüz Şia şeriatıyla yönetilen İran’dan geliyorlar. Bu durum, siyasal İslamcı iktidar ve sosyal liberal yardakçılarının, Türkiye’de daha göçler başlamadan başlattığı “üst kimlik/alt kimlik” tartışmalarından bağımsız değildir. Arapça alfabe talebi, imam hatip enflasyonu, tarikatların sübvansiyonu, illa ki dine dayalı eğitim ve daha pek çok alanda Sünni ya da vahabi İslamlaştırma operasyonu da Atatürk ve laik Cumhuriyet düşmanlığından bağımsız değildir. Üst kimlik: Sünni Müslüman AKP iktidarı, “Türkiyeli” kavramını yerleştiremedi. Ama farkındaysanız, gerek muktedirler, gerekse seçmenlerinin bir bölümü artık Türküz demiyor, “Müslümanız” diyorlar. AKP’nin Cumhur İttifakı olmadan azınlığa düştüğü düşünülürse; ülke nüfusunun tahminen yüzde 20 ila 25 oranında bir dilimini Müslüman üst kimliği altında toplamayı başardıkları söylenebilir. Zaten tam da bu nedenle kitlesel göçü destekliyor ve eğitimde, sağlıkta, sosyal yardımlarda yerli halkın önüne geçirdiği sığınmacıları; Türkiye’yi Araplaştırma politikasının itici gücü olarak kullanıyor ve birkaç yıl içinde yararlanacağı oy deposu gibi görüyor. Peki, Türkiye nüfusunun AKP’li ya da muhalif yüzde 75’i, dilini ve yaşam kültürünü hiç paylaşmadığı, böylesine çabuk büyüyen bir göçmen kitlesini entegre ya da asimile edebilir mi? Sosyolojik söylemde “entegrasyon”, birbirine yabancı topluluk ya da kültürlerin özgün yapıları kaybolmadan, uyum içinde eklemlenmesi demek. “Asimilasyon” ise farklı köken ve kültürden gelen azınlıkların, çoğunluğun kültür dokusu ve kimlik yapısını benimseyerek özümsenmesidir. Kendiliğinden olduğunda en etkili toplumsal uyumu sağlar ama devlet eli ya da silah zoruyla empoze edildiğinde ters tepen, kanlı tarihler yazdıran bir yöntemdir. Küreselciler, öngördükleri melez dünya için elbette asimilasyon yöntemini değil, ötekine saygılı, daha adil ve eşitlikçi entegrasyon politikasını seçti. Siyaseten düzgün (politically correct) söylem aracılığıyla tüm dünyada asimilasyon mahkum edilip entegrasyon övüldü. TÜRKIYE’YI ARAPLAŞTIRMAK MÜMKÜN MÜ? Ne var ki küreselleşme jeopolitiğinin belki de en öncüsü ve kuşkusuz en sadık askeri AKP iktidarı, Türkiye’de gizliden gizliye bir asimilasyon politikası izliyor: Göçmen ve sığınmacı kitlelerini yerel topluma entegre etmek yerine; Türk halkının sığınmacı çoğunluğunu oluşturan Ortadoğu Araplığını benimseyip yabancı bir kültür içinde eritilmesine çalışıyor. Yerlinin asimilasyonu demek olan böyle bir yabancılaştırma politikası başarılı olur mu? Sonucu demografik üstünlük kadar eğitim belirler ve mümkündür. Entegrasyona gelince, göçmen nüfusunun hızla büyüdüğü hiçbir ülkede başarılamadı. İşte kuruluşundan beri melez bir toplum olmasına karşın Hispanik nüfusu entegre edemeyen ABD, işte Avrupa’daki en büyük Müslüman nüfusu barındıran Fransa... KESKIN AYRIMLAR YERINE DAHA IÇ IÇE GEÇIŞLERIN YAŞANDIĞI BIR DÖNEM Oy potansiyeli kaynaklı faşist söylemler Prof. Dr. Akçapar: “Brexit’e giden süreçte bile ekonomik ve siyasi kriterlerin yanı sıra, bir göçmen karşıtlığı bulunmaktaydı. Huntington, Kültürler Çatışması tezini ilk ortaya attığında bunu eleştirmiştik. Ancak aradan geçen süre zarfında bu tezin kullanıldığı ve işler hale getirildiğini görüyoruz.” n Yaşadığımız yüzyılın birinci çeyreğinde artan göçlerin geniş genelinde savaştan kaçış mı, yoksa savaşı fırsat göstererek ekonomik ya da sosyal mı olduğunu düşünüyorsunuz? SENEM KÖŞER AKÇAPAR Son yıllarda yaşanan göçleri, değişen sermaye birikimi ve neoliberal politikalar, işgücü piyasalarındaki dönüşüm ve ulusdevletlerin güç yitirmesi ile bağlantı kurmak gerekir. Bu nedenle, aşılan sınırlar ve aşınan egemenlik kavramları bu sistemde daha da belirgin ve sorunlu hale getiriliyor. Göçmen kategorileri, uluslararası ve ulusal kurumlar tarafından düzenli/ düzensiz, zorunlu/isteğe bağlı, vasıflı/vasıfsız olarak ayrıştırılmıştır. Ancak gerçekte bu sınıflar birbirinin içine geçer. Sahada göçmenler kendilerini bir kategoriden diğerine geçerken bulur. Bir diğer deyişle, 2. Dünya Savaşı sonrası dönemden kalma ve 1951 Cenevre Sözleşmesi’nde yer alan bu keskin çizgiler, günümüzde o kadar geçerli değil. İç savaşlar ve çatışmalardan kaçanlar ya da etnisite, toplumsal cinsiyet ve din/ mezhep yüzünden zulüm görenler zorunlu göçmen (sığınmacı, mülteci ve ülke içinde yerinden edilmişler) oldukları kadar, aynı zamanda yaşanan siyasi, sosyal ve çevresel sorunlardan dolayı kendi ülkelerinde eğitim, barınma, sağlık, insana yaraşır iş gibi temel haklardan yoksun kaldıkları için ekonomik göçmen adledilirler. Keskin ayrımlar yerine daha iç içe geçişlerin yaşandığı bir dönem bu. MÜSEBBIBI GÖSTERMEK n Göçmen yoğunluğu genelinde dünya, özelinde Avrupa ülkelerinde kültür çatışmasından başlayarak faşizme davetiye çıkarır mı? Almanya’da AFD, Fransa’da FN gibi partiler, Belçika’da ve Hollanda’da Dewinter ve Wilders gibi siyasetçiler zaten kültürlerinin yozlaşmasını sorunsallaştırarak ve bunun müsebbibi olarak göçmenleri göstererek oy toplamaya başlamışlardı. İşin kötü yanı, şimdilerde sağ merkezdeki partiler de toplumdaki rahatsızlık ve oy potansiyelinden kaynaklı daha faşist bir söyleme angaje oldular. Brexit’e giden süreçte bile ekonomik ve siyasi kriterlerin yanı sıra, bir göçmen karşıtlığı bulunmaktaydı. HuntingProf.Dr. SENEM KÖŞER AKÇAPAR * ton, Kültürler Çatışması tezini ilk ortaya attığında bunu eleştirmiştik. Ancak aradan geçen süre zarfında bu tezin kullanıldığı ve işler hale getirildiğini görüyoruz. Avrupa Komisyonu verilerine göre, AB’de yaşayan 446.8 milyon insanın 21 milyonu AB vatandaşı olmayan bireylerden oluşuyor. 34.2 milyon insan da AB dışında doğmuş. 2018 sonuna kadar verilen oturma izinlerinin sadece yüzde 8’i sığınma talebi nedeniyle verilmiş. AB’ye sığınma taleplerinde ilk 3 sırayı Suriye (yüzde 12), Afganistan (yüzde 8.6) ve Venezüella (yüzde7) vatandaşları paylaşıyor. Bu doğrultuda, AB içinde yaşayan AB dışında doğmuş toplulukların genel nüfusa oranı oldukça düşük: Yüzde 7.7. Türkiye’de bu oran yüzde 2.8. Sosyal uyum politikaları ve refah devletini zorlayan faktörler açısından bakıldığında, bu sayılar medyada yansıtıldığı kadar ya da aşırı sağ siyasi partilerin oy potansiyeli yapacakları kadar yüksek değil. 3.5 MILYON SURIYELI n Sizin verilerinize göre Türkiye 2012’den 2020’ye (ya da 2019’a) ne kadar göç aldı? Bu göçler sırasıyla hangi ülkelerden? Göç konusunda istatistikleri tutan Göç İdaresi Genel Müdürlüğü (GIGM) verilerine göre, Türkiye’de 3.5 milyon Suriyeli geçici koruma altındadır. Sırasıyla Irak, Afganistan, İran, Somali, Pakistan, Filistin, Türkmenistan, Yemen ve Özbekistan uyruklu 400 bin kadar uluslararası koruma altında sığınmacı bulunmaktadır. Yine GİGM verilerine bakarak Türkiye’de özellikle 2014 sonrası (20152019 arasında) dik yükselen bir ivmede sayıları artan şekilde 1.2 milyon düzensiz göçmen yakalandığını görebiliyoruz. Bu düzensiz göçmenlerin büyük çoğunluğu Afganistan ve Pakistan’dan ve Suriye’den gelmektedir. Yasal açıdan düzensiz nitelendirilmekle (Türkiye’ye giriş/çıkış ya da ülkede kalış açısından) beraber, Türkiye’deki genel sığınmacı ve mülteci nüfusundan göç etme nedenleri açısından ayrıştığını sanmıyorum. l S Ü R E C E K * Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi Sosyoloji Bölümü öğretim üyesi YARIN:l Stratejik göç mühendisliği eseri, “üst kimlik” dayatması l AB’nin göç ülkelerinde Müslüman nüfus ve oranları l Komünist “enternasyonal”den kapitalist evrenselliğe Ümit Özdağ, MHP liderliğine oynuyor... Cumhurbaşkanı’nın “Eğitim ve kültürde arzu ettiğimiz ilerlemeyi sağlayamadık” ile başlayan kapsamlı açıklamaları üzerine ikinci yazıyı pazara erteleyelim, Ümit Özdağ ve İYİ Parti üzerine deneme yapalım. Ümit Özdağ’ın partiden kopuşuna yol açacak açıklamalarıyla neyi amaçladığı, çözülmemiş ciddi bir mesele olarak karşımızda duruyor. Yoksa bu açıklamaları, partisiyle ipleri kopardığı için mi yaptı? HHH Önce bazı saptamalar: Terör ve güvenlik, dış politika uzmanlık alanı. Şüphesiz Türk milliyetçisi, siyasi kariyerini de tabii ki MHP’de sürdürdü, büyüdüğü ortamın gereği olarak. Okuyan ve nesnel analizler yapan, dahası ileriye de bakan bir akademik formasyonu var. Özdağ liderliğe oynayan bir siyasi kariyer inşa etti kendisine. MHP’de 2005’te başkanlığa adaylığını koyunca kendini parti dışında buldu! Sonra geri döndü, milletvekilliğiyöneticilik yaptı partide; hep gözü Bahçeli’nin koltuğunda oldu, buna yönelik girişimlerde bulundu, 2016’da yine başkanlığa adaylığını koydu. Bu yıl MHP ve Özdağ için kader yılıydı, Meral Akşener için de. Olağanüstü kongre ile Bahçeli’den görevi devralmanın tüm hazırlıklarını tamamladıkları, çoğunluk imzaları topladıkları halde, yasal bir kongreyi yaptırmamak için iktidar, mahkemelerini devreye soktu ve üst üste kongre iptal kararları alındı; bu sürecin sonunda MHP’den atıldı. Tabii Meral Hanım da benzer kaderi paylaştı. Hem Özdağ hem Akşener MHP liderliği için şanslarını kesin kaybedince İYİ Parti’yi kurdular. Liderlikte Meral Hanım, MHP’deki girişimleri nedeniyle öne geçmişti. Peki, neden şimdi? Özdağ, Meral Hanım’a karşı alternatif politikalar öneriyordu. Yerel seçim öncesi mesela CHP ile ittifak yapılmasına önce karşı çıktı. Sonra başarı için ittifak yaptık dedi. Kars’ta MHP ve AKP’nin ortak adayının desteklenmesini istedi. Yani bir tür Cumhur İttifakı’na İYİ Parti’yi katmak istedi. Fakat Iğdır’da bunu başardı, İYİ Parti burada Cumhur İttifakı adayına destek oldu ama MHP adayı buna rağmen seçilemedi. Özdağ, her alanda aslında MHP politikalarına yakın. Fakat AKP’ye de “kesin” karşı. AKPMHP koalisyonuna karşı Millet İttifakı politikasının zayıf halkasıdır Özdağ. MHP’ye daha yakın Özdağ, İYİ Parti’nin merkez sağda yol almasını engelleyici bir pozisyondadır, Türkçülüğü / milliyetçiliği buna engeldir; bu ittifakta resmen bulunmayan HDP’nin gönüllü desteğine bile tahammül edemiyor. Bu açıdan MHP’ye daha yakın bir profil çiziyor. Özdağ ile 10 gün kadar önce yaptığım telefon konuşmasında, kurultayda üstü çizilenlerin büyük çoğunluğunun milliyetçi kadrolar olduğunu belirtmiş ve benim “merkez sağ tasfiyesi” görüşümün yanlış olduğunu belirtmişti. Aytun Çıray ve iki kişinin dışında geri kalan büyük çoğunluğun Türk milliyetçileri olduğunu söylemişti. Kurultayın bir kırılma noktası olduğu belli. Kurultay olmasa bile Özdağ yine ayrılık çanlarını başka nedenlerden dolayı çalabilirdi. Meral Hanım’ın da Ümit Özdağ ile birlikte yol almak istediğini sanmıyorum. İpler kopmuş muydu? Baştaki sorumuza geri dönersek, Ümit Özdağ niye partiden kopuşuna yol açacak böylesine suçlayıcı açıklamalar yaptı? Bu soruya yanıt vermek için şu soruyu sormalı: Yoksa artık İYİ Parti içinde kendisine politik bir oyun alanı kalmadığını mı gördü? Bu açıklamalardan önce Meral Akşener ile bağları tamamen kopmuş muydu? Bu nedenle mi, büyük bir suçlama ile partiden ayrılış sürecini başlattı? Bunlar mümkün. Ümit Bey liderlik kariyerini sonlandıracak bir politikacı değil. Bunu İYİ Parti’de sonlandırıyorsa gözü MHP liderliğinde demektir. Nasıl olur falan demeyin, politikada yarın neler olacağını bilemeyiz. Devlet Bahçeli sonrasına daha şimdiden soyunduğunu görür gibiyim. Siyasi çizgisi ve İYİ Parti içindeki politikası aslında MHP ile örtüşüyor. Ne MHP’liler onu yadırgar ne de kendisi yıllarca politika yaptığı MHP’de zerre yabancılık çeker. Bir erken liderlik kapışmasının kapısını araladı Ümit Özdağ.