Katalog

BATI KARADENİZ 17 Düzce’de bir Kafkas köyü Osman Güdü anayileşmenin tozu dumanı altındaki S Kocaeli’nden süzülerek çıkan TEM otoyolu Sakarya Ovası’na doğru girdiğinde, yeşilin daha canlı rengi ile birazdan gelecek yeşil Düzce’nin habercisi oluyor. Yol boyunca yükselen dağların yamaçlarındaki güzel köyleri ile geleneksel yaşam ve kültürel değerlerini yitirmemiş bölge halkı 1864’te başlayan tarihinin en acı ve büyük göçünü yaşayarak Kafkasya’dan gelmişlerdi. Kaynaşlı turnikelerinden çıkar çıkmaz Karaçalı beldesinden sağa dağlara doğru yol aldığınızda, siz yükseldikçe önünüzde küçülen Düzce Ovası’nı kuş bakışından seyredeceksiniz. Kayın ormanlarının içinden geçen asfalt yol sizi tepede Saz ve Tavak Kasbey köyü yol ayrımına getirecek. Sağdan devam ederek hafif inişe geçtiğinizde Saz köyünün evlerini görmeye başlayacaksınız. Köy içine devam eden yol boyunca geleneksel Abhaz evlerinin mütevazı örneklerini izleyerek, köy camisine gelmeden sağda Tekir köy evi tabelasından döndüğünüzde iki katlı sade evin önündeki yemyeşil bahçede sizleri Abhaz misafirperverliği ile Elanur hanım ve kardeşleri karşılayacaktır. Bahçenin hemen sağındaki çeşmenin soğuk suyunu içip, üzerini örten asmadan siyah üzümlerini yiyerek ilk yorgunluğunuzu hemen orada kurulu hamakta çıkarabilirsiniz. Burası hafta sonu dinlenmeye gittiğiniz bir pansiyon olmaktan öte, sizin ailenizin köy evi hissini sizlere verecektir. O sıcak karşılamanın ardında binlerce yıllık Abhaz kültürünün değerlerini göreceksiniz. Büyük göçten bu yana Kafkasya’daki vatanlarında alıştıkları dağları, güzellikleri Düzce’nin Saz köyünde bulan Abhazlar, göç ile geldikleri tarihten itibaren yurt edindikleri bu topraklarda kendi geleneklerini, kültürlerini hala yaşar ve yaşatırlar. En gencinden yaşlısına kadar hemen herkes bir Abhaz dansı olan Apsuva’yı bilir ve oynar. Bütün Abhaz evlerinin vazgeçilmez müzik enstrümanı mızıkayı çalmayı bilmeden evlenen genç kızları yoktur. Köy düğünlerinde mızıka müziğine ritim olarak uzun tahtalara ellerindeki sopalarla vurarak oynayan dansçılara koro ile coşku katarlar. Saz köyü, ahşap kayıtların dengeli dağılımı ile geleneksel Anadolu mimarisinin sade ve güzel bir örneğini vermektedir. Oda içindeki mızıkalar bir zamanlar bu odada dans eden gençlerin simgeleri gibi yerlerini alırken, dekorasyona katkı koyan diğer objelerle folklorik bir havanın etkisi sezinlenir. Geçmişten bugüne kültürünü yaşatan Abhazların yemek kültürü günümüze dek gelmiş. Birbirinden çeşitli yemekler çok lezzetli. Abısta, kurutulmuş mısır ununun su ile karıştırılarak pişirilmesinden yapılan ve yemeklere katık olarak yenen içine yer yer peynirler sokularak ikram edilen katık. Ahulçapa, kara lahana parçaları, ezilmiş ceviz içi, sarımsak ve yöresel otlarla yapılan bir yemek. İsli peynir, Kafkas halklarının hemen tamamı tarafından yapılan ve kalıptan çıktıktan sonra ocak içinde iste kurutulan yöresel bir peynir türü. Ayrıca yöresel hamur işleri de sofrada yer alır. Emek ve zamana dayalı bir çalışma ile hazırlanan bu yemeklerin Abhaz köyleri dışında bir başka restoranda bulunması mümkün değil. Bu ziyaretin en anlamlı anı da bu yemekle yaşanır. Fondan gelen Abhaz devlet korosuna ait müziğin verdiği zevk, yemeğe ayrı bir güzellik katar. Yemek sonrası demlenen çay ile yapılan sohbetin ardından sessiz bir ortamda deliksiz bir uy ku ile sabahın güzelliği ile uyanılır. Bölgenin kendine has katıkları ile zengin bir sabah kahvaltısında, sıcak aile ortamında yenilenler sizi günün sonuna dek tok tutacak kadar güzel ve zengindir. Bu mekandan ayrılırken bir hafta sonunda yoğun iş ve stresinin verdiği yorgunluğun tamamını burada bırakıp tıpkı Kafkaslardaki enerjik insanların coşkusunu içinizde hissederek evinize dönebilirsiniz. Tabii size ait bir köy evini, köyünüzü en kısa zamanda tekrar ziyaret etmek üzere.