Katalog

C * C A N SPOR FUTBOL NİSAN SALI L A L I G A ’ D A N L I G A ’ Y A : BALİÇ * İ Ş B A K A N LA LIGA, İSPANYA BİRİNCİ FUTBOL LİGİ O nunkisi ibret alınacak bir hayat hikâyesi aslında... Hani büyüklerimizin bize sık sık söylediği bir söz vardır ya, “Merdivenleri çok hızlı çıkma, çabuk inersin” diye... İşte Elvir Baliç’in kariyeri de aynen böyle... Bursaspor’da tanıdık onu, hayran olduk sol ayağına... Çok geçmedi, Fenerbahçe’de bulduk Boşnak futbolcuyu... Orada da döktürdü, çekinmedi yeteneklerini sergilemekten... Müthiş fiziği, mesafe tanımaksızın yaptığı vuruşları ona sonunda Avrupa yolunu açtı. Teklif büyük yerden geldi. Dünya devi Real Madrid onu istedi ve aldı. Ancak sakatlık bir kara bela gibi çöktü onun üstüne... Çok şey yapmak istedi Madrid’de ama “dizi” buna izin vermedi. ...Ve hızlı çıktığı merdivenleri çabuk inmeye başladı Baliç. Türkiye’ye döndü. F.Bahçe’de yarım sezon oynayıp İspanya’da Rayo’yla kısa bir macera yaşadı. Bir gün kimsenin aklında yokken G.Saray’a imza attı. Sonra Konya ve A.Gücü formalarını giydi. Bu dönem onun için hiç kolay geçmedi. O kadar bunaldı ki anlık bir kararla futbola veda etti... Ama silemedi kalbinden meşin yuvarlağın sevgisini, kabul etti Lig (A) ekibi İstanbulspor’un teklifini... Gerisini onun ağzından dinleyelim... Psikolojisi, hayata bakışı nasıl değişti? İşte A’dan Z’ye bir “Baliç” röportajı... Real Madrid formasını giyerken kendinizi bir anda İstanbulspor’da buldunuz. Bu durum psikolojinizi hiç bozdu mu? ELVİR BALİÇ: Bu soruyu bana herkes soruyor. Dışarıdan bakınca gerçekten de zor. Ama ben hiçbir zaman bunu düşünmedim. Evet, bir düşüş belki bu... Ama futbolcuların her zaman inişleri çıkışları olur. Ben ağır sakatlıklar yaşadım ve bunlar beni soğuttu. 33 yaşıma geldim. Aradığım tek şey huzur. Bunu da İstanbulspor’da buldum. Ben futbola keyif olarak bakmaya başladım. Artık hayatımda strese yer yok. Bursa’nın İnterToto macerasında parladınız ve Fenerbahçe’ye transfer oldunuz. Sonra da çok geçmeden Real Madrid’e gittiniz. Merdivenleri çok hızlı çıktığınızı düşündünüz mü hiç? E.B: Olabilir... Bunu hiç bu şekilde düşünmemiştim. Bursa’da oynarken Türkiye’nin en büyük kulübü F.Bahçe’ye transfer oldum. Oradan da dünyanın en büyük kulübüne gittim. 24 yaşımdaydım o zaman. Çok hızlı gelişmişti her şey. Rüyada gibiydim. Şimdi bakıyorum da biraz hızlı gelişti galiba her şey... İstanbulspor’da aradığınız huzuru buldunuz mu? E.B: Evet, çok mutluyum burada. Futbol hayatımın en huzurlu dönemini geçiriyorum diyebilirim. Bunda İstanbul’da yaşıyor olmamın da önemli bir payı var. Lige başlarken zorluklar çektim elbette. Herkes bize küme düşeriz diye bakıyordu. Ama Saffet Sancaklı’nın başkanlığa gelmesiyle düzeldik, bir çıkış yakaladık. Playoff’u kendimize hedef aldık. 2. Lig’de oynamak nasıl bir duygu? E.B: Benim aklımda 2. Lig’de oynamak yoktu. Ama ben İstanbul’da kalmak istiyordum. Bu nedenle İstanbulspor’u tercih ettim. Bu da benim için bir değişiklik oldu. İlginç bir lig burası. Hiç pişman olmadım. Bence yaptığım en doğru tercihlerden birisi. Real Madrid’i konuşalım. Orada Zidane’larla, Figo’larla, R.Carlos’larla oynadınız. Nasıl bir duyguydu bu? E.B: Açıkçası biraz korkuyordum. “Bana nasıl davranacaklar?”, “Nasıl bir ortamla karşılaşacağım” diye sorular vardı aklımda. Ama 1 ay geçtikten sonra insanların çok profesyonel olduğunu gördüm. Herkes birbirine saygı duyuyordu. Ve sahaya çıkınca herkesin eşit olduğunun farkına vardım. Bu bana özgüven verdi. İlk sezonda hazırlık maçlarına iyi başlamıştınız ama sakatlık yakanıza yapışmıştı... E.B: Evet, ilk maçlarım iyi gitti. Sonra çapraz bağlarım koptu. 6 ay sahalardan uzak kaldım. Bu beni çok üzdü. Tam uyum sağladım derken böyle bir şanssızlık yaşadım. Real’e çok şey vermek istiyordum. Ama sakatlık geldi, çattı. Sizin oynadığınız mevkiide Savio vardı. Aslında forma için tam dişinize göre bir rakipti... E.B: Savio çok iyi bir futbolcu. Ama dediğiniz gibi dişime göreydi. Sonrası “biraz kendim ettim kendim buldum” durumu... Sakatlanınca kendime bakmadım. Antrenmanlara değer vermedim. Sanki Real Madrid’de değil de başka bir kulüpte oynuyordum. Daha çok ısırmam gerekiyordu yani. Sonra hoca değişti ve yollarımız ayrıldı. Ben yine de o günlere mutlulukla bakıyorum ve kendimle gurur duyuyorum. Nasıl ayrıldınız Real’den? E.B: Orada inanın hiç bekleme yok. İnanılmaz bir baskı var. Her maçı kazanmak zorundasınız. Sürekli yenmek, tek düşünce. Bu baskı da futbolcuları etkiliyor. Real Madrid’de kimsenin büyük bir kredisi yok. Kim olursa olsun hemen gözden çıkarıyorlar. Ben sakatlanınca 6 yıllık sözleşmeme güvendim. Sonra Del Bosque teknik direktör oldu ve bana ihtiyacı olmadığını söyledi. Şaşırdım ve bir anda gönderildim. JÜBİLE İSTEMİYORUM İspanya’dan döndüğünüzde neden G.Saray’ı tercih ettiniz? E.B: Aslında ilk tercihim Fenerbahçe’ydi. Çünkü kiralık olarak da ilk olarak buraya dönmüştüm. Daha sonra tatil için İstanbul’a geldiğim bir gün Fatih Terim’in beni istediğini öğrendim. Ancak öncelik F.Bahçe’deydi ve ben Aziz Yıldırım’la bir görüşme yaptım. İsterlerse Sarı Lacivertli formayı giyebileceğimi söyledim. Ama başkanın yanındaki bazı isimler beni istemedi. Ben de G.Saray’ın teklifini kabul ettim. G.Saray’da da tutunamadınız. Sizi çok istemelerine karşın neden orada uzun süre kalamadınız? E.B: Hazırlık maçlarında Terim bana çok fırsat verdi ama ilk 7 8 maç oynatmadı. Şans vermedi... Buna çok üzülmüştüm. Beni çok istemesine karşın neden beni oynatmıyordu? Daha sonra Hagi geldi. Beni oynatmaya da başladı. Ancak bir gün yöneticiler beni çağırıp bana ihtiyaçları olmadığını söyledi. Şok geçirdim. Neden istemediler sizi? E.B: Bunu bilmeyi inanın çok isterdim. Çok enteresandı. Sözleşmeyi önüme koyup, aldığım parayı düşürmek istediler. Çok ilginç şeyler yaşadım G.Saray’da... Hagi beni oynatırken, yönetim “Hoca seni istemiyor” dedi. Oysa ki Hagi bana öyle bir şey dememişti. Aramız çok iyidi. Bu durum beni çok şaşırttı. Bursa’dan Fenerbahçe’ye geldiniz. Burada çok başarılı oldunuz. Orada günleriniz nasıl geçti? E.B: Ben Fenerbahçe’de çok mutluydum. Orada kalmayı hep çok istedim. Ama teklif Real Madrid’den olunca akan sular duruyor. Ama başkan Aziz Yıldırım gitmemi istemedi. Çok tartışmalar yaşadık. Hatta, “Başkan, burada sakatlanırsam benden faydalanamazsınız. Bırakın gideyim” bile dedim. Herhalde içime doğmuştu... Bonservis olarak da rekor teklif geldi.. Ben 9 milyon dolara Fenerbahçe’ye, 20 milyon dolara da Real’e gittim. Büyük paralardı bunlar. Böylesine iyi bir teklife Fenerbahçe de kayıtsız kalamadı ve gittim. “Kefen giyerim ama G.Saray forması giymem” sözü yüzünden çok yargılandınız... E.B: Benim Türkçem bile yeterli değil o sözcük için. Kefen nedir bilmiyorum. Arkadaşlarıma bu ne demek diye sordum hep. Bir Fenerbahçe muhabirinin haberiydi bu. Yalandı. Çıkıp açıklamak zorunda kaldım. Ben profesyonelim. Nerede oynayacağım belli olmadığı için diğer kulüpler hakkında kötü söz söyleyemem. Çok büyük takımlarda oynadıktan sonra Konya’ya geldiniz ve burada futbolu bırakma kararı aldınız. Bu dönemde neler yaşandı? E.B: Real Madrid, F.Bahçe, Rayo Vallecano ve G.Saray derken kendimi Konya’da buldum. Gerçekten çok değişik geldi. Psikolojik olarak çok zorlandım. Hep aklımda, “Lig bitsin de İstanbul’a döneyim” fikri vardı. Sabırsızdım, kalmak istemiyordum Konya’da... Sonra bir maçta sarı kart gördüm. Çok agresiftim. Oynadığım futboldan zevk almıyordum. Bir de çocuğumun rahatsız olduğunu duyunca iyice bunaldım. Ailemin yanında olmak istiyordum ve futbolu bıraktım. İstanbul’a döndüm. Sonra futbolsuz yapamayacağımı anladım. Hatalı olduğumu fark ettim. Ben bir profesyonelim, bunu asla unutmamalıydım. 5 aylık tatil bana iyi geldi ve Ankaragücü’ne gittim. Orası daha büyük bir kentti. Daha rahat bir dönem geçirdim. Zor bir kariyeri geride bırakıyorsunuz. Artık 33 yaşına da geldiniz. Jübile yapmayı düşünüyor musunuz? E.B: Ben artık çok yoruldum. Artık işin keyif yönüyle ilgileniyorum. Belli olmaz. Pek yapmak istemiyorum aslında. Nasıl jübile yapılıyor bilmiyorum da... Ayrıca hangi takımla yapacağım? F.Bahçe ve G.Saray bana kızgın... Belki Bursa’da olur. 12 13