Katalog

6 OYKU "Gürültüyle, biraz önce kızının resmini koyduğu çekmeceyi açtı. Dikkatle yüz hatlarını inceledi kızın. Önce yakından, sonra uzaktan baktı resme. Tekrar tekrar yaklaştırıp uzaklaştırdı." Polisiye roman yazarı Esmehan Aykol'dan bir babalar günü öyküsü... Babalar günü kutlu olsun! ESMEHAN AYKOL u mevzu aklına ilk düştüğünde işe gidiyordu. Her günkü gibi metroyla. Bir önceki gece içkiyi fazlakaçırmıştı. Kafasıkazangibiydi. Ağzında, fırçala fırçala geçmeyen bir pas tadı vardı. Kız arkadaşı Anke'nin annesiyle babası gelmişti Bremen'den, kızın doğumgünü nedeniyle. Üç yaşına basmıştı Ant je. Yaklaşık dört yıldır da Anke'yle birlikte yaşıyorlardı. Gebe olduğunu öğrendilderinde aynı eve taşınmışlardı. "Zaman ne hızlı geçiyor!" diye düşündü dilini dişlerinin üstünde gezdirerek. Anke'nin annesi, "Antje büyüyor.bizseyaşlanıyoruz," demişti. Aynen öyleydi işte. Alkole olan bu tahammülsüzlüğü mesela. Üç dört birayla bu hale düşecek adam mıydı o? Bana mısın demezdi eskiden. Tam karşısinda oturan sarışın kıza baktı. Harıl harıl elindeki kitabı okuyordu. Sabahın bu saatinde. Kız kafasını kitaptan kaldırınca göz göze geldiler. Bakışlarını kaçırdı hemen. Kızın oturduğu koltuğun arkasında asılı duran o tuhaf ilanı da o anda gördü işte. " Bu gözler sizin mi? " yazıyordu kocaman puntoyla,birçiftbebekgöziinünyanında. "Sevgiyle bağlandığınız o bebeğin gerçek çocuğunuz olmadığından mı şüpheleniyorsıınıız? Sorununuzun çözümü bir DN A testi kadar kolay. Babalar gününe dek indirimli fiyatlarla. www.benimcocugumsenincocugun.com" Birdetelefonnumarasıvardı. 03024176459 Her günkü durakta indi metrodan. Iş yerine doğru yürürken o ilanı düşündü. " Bu fırsatı kaçırmayın!" da yazıyormuydu? Köşedeki büfeden çiklet alırken yazmadığınakararverdi. Masasına oturduğunda ilan, Antje, Anke ve annesiyle babası silindi kafasından. Gene de akşam eve döndüğünde Antje'nin gözlerine dikkatle baktı. tlk kez görüyormuş gibi. "Bu gözler benim mi ? " diye fısıldadı kendi kendine. Yaonun değilse? Neyapardı? Onunsa, sevinecekti elbette. Hem neden onun olmasındı ki o gözler? Neden? Tamam ona benzemiyordu Antje. Birkeresapsarışın bir kızdı. Oiseesmer. Ankedesarışın sayılmazdı. Öyle ise kime benziyordu? Büyükannelerden birinin sarışın olduğunu söylüyordu Anke'nin annesi. Ona benziyordu. lyi de gözünün, kaşının biçimi, burnu, dudaklan... Olmadı boyu posu benzemez miydi bir çocuğun babasına? I liçbiri benzemiyordu işte. Hiçbiri. Anke kolundan çekerek yatak odasına götürürken ağlamaya başladı kız. Bebekliğinden beri dayanamazdı ağlamasına. Peşlerindengitti. "Benuyuturum,sengit,"dedi Anke'ye. Sol clinin başparmağını emerek uyumasını seyretmeye bayılırdı. üysa bu gece... Beyninikemirenşüphelerinonu ra Fotoğraf: HÜSEYİN ÖZDEM Esmahan Aykol, yazı yaşamına dergicilikle başladı. Şu sıralar Berlin'de yaşıyor. Hem hukuk doktorası yapıyor hem de polisiye romanlar yazıyor. Esmahan Aykol'un romanlarında Alman karakterler de yer alıyor. İlk polisiye romanı Kitapçı Dükkânı Almancaya çevrildi. lkinci kitabı Kelepir Ev kısa süre önce Everest Yayınlan'ndan çıktı. hat bırakmadığı bu gece, kızının huzurlu ııykusunabayılmayıbırakın.tahammülbileedemeyecekhaldeydi. lşyerinden Max'ı aradı ertesi gün. Teleiondaanlatacak değildi. "Buluşahm.laflarız," dedi. "tşyetiştiriyorum hocam,salıdan önceolmaz," dedi Max. Televizyonda her hafta yayınlanan bir komedi programının metinlerini yazıyordu." Babalar günü ne zaman?" diyesordu. "Babalar günümü?Ne babası hocam? Baba olan sensin," dedi Maxdalgageçerek. "Belkidedeğilimdir," dedi ciddiyetle. Max, söylediğinin üstünde durmadı. Neden dursundu ki, onunki alt tarahyersizbirşüpheydi. Oğlen yemeğinde patronun sekreteri Bayan Radke'yi gördü. "Neyiniz var, bitkin görünüyorsunuz," dedi kadın. "Yoo iyiyim,"dedi. " Babalar gününe zaman biliyor musLinuz?"Birkahkahaattıkadın. "Nasıl sarı bebek? lyi mi? " Eve dönerken metro yerine otobüse bindi. Neden durupdururken kızının.sarışjnİJğını vurgulamıştı Bayan Radke? En son aldatılan kocaların durumdan haberdar olduğu söylenmez miydi hep? " Yokcanım," diyegeçirdi içinden. "Hem aldatılmış olsam bile kimsenin kocası değilim ki." Sonra, bunun durumda bir değişiklik yapmayacağma karar verdi. Koca ya da erkek arkadaş olması neyi değiştirirdi ki? Mesele, aldatılma meselesi de değildi. Mesele, kızının babası olupolmadığıydı. "Basit bir aldatma olsa önemsemeyebili rdim." Kafasını kararlılıkla salladı. " Kesin önemsemezdim." Ne de olsa o da Anke'yi aldatmış sayılırdı. Kafası çok iyiydi o gece. O yüzden planlanıp kotarılmış gerçek bir aldatma değildi. Hem Bayan Radke'nin duvarları çınlatan kahkahası da neyin nesiydi öyle? Tuhaf bir şey miydi babalar günününne zaman olduğunu sormak? Kadın onun yanından ayrılınca arkadaşlarının oturduğu masaya dönüpfısırfısırbirşeyleranlatmayabaşlamamış mıydı? Kızkuruları. Kravatınıgevşetti. "Dünya âlemin maskarasıyım." Ertesi gün masasının üstünde duran fotoğrafı kaldırıp çckmecesine koydu. Kızının, ikinci doğum gününde çekilmiş bir resmiydi. Ağzında emziği.objektife gülümsüyordu. Emzik alışkanlığından kurtarmak için nasıl çırpınmışlardı. Sonunda emziği bırakıp, parmağını emmeye başlamıştı. "Anke de böykydi küçiikken, hcs yaşına kadar ağzında emzikle dolaştı. Tıpkı Anke," demişti annesi olacak kadın. "Tıpkı Anke," diye tekrarladı. "Tıpkı Anke olur tabii." Yeniden Max'ı aramayı düşündü. Bu adam çalışmaya hiç mi ara vermiyordu? Bir yarım saatçik buluşsalardı... Aklına Max'ın dünkü kayıtsızlığı geldi. Kızının babası ol