Katalog

8 “Üürüüüüü, üürüüüüü Gökten bizim altın kız düştüüü!” Kız eve girip annesinin yanına gitmiş; her yeri altınla kaplı olduğu için, hem annesi hem de kız kardeşi onu güler yüzle karşılamışlar. Kız olup bitenleri anlatmış; annesi bunları duyunca, çirkin, tembel kızının da aynı talihe konmasını istemiş. Kızını kuyunun başına oturtup iplik eğirtmeye başlamış; kız makara kana bulansın diye eline iğne batırmış, bununla da yetinmemiş, elini dikenli çitlere vurmuş. Sonra makarayı kuyuya atmış, arkasından da kendisi atlamış. Tıpkı öteki kız gibi, o da kendini güzel bir çayırlıkta bulmuş, aynı yoldan yürümeye başlamış. Ekmek fırınına vardığı zaman, ekmek yine bağırmış: “Dışarı çıkar beni, dışarı çıkar beni, yoksa yanacağım. Çoktan piştim ben!” Ama tembel kız: “Üstümü başımı kirletmeye hiç niyetim yok benim!” deyip yoluna devam etmiş. Az sonra elma ağacının yanına gelmiş: Ağaç seslenmiş: “Silkele beni, silkele beni. Biz elmalar, hepimiz olgunlaştık.” Ama tembel kız şöyle demiş: “Yaa, tabii, başka işim yoktu! Silkeleyeyim de elmalar kafama düşsün!” Yine yoluna devam etmiş. Kar Nine’nin evine varınca da hiç korkmamış, çünkü onun elindeki sopadan haberdarmış. Hemen kadına hizmet etmeye başlamış. İlk