Katalog

26 Kasım 2010 Cuma 334 09 Çanakkale’den iş için geldi, ortada kaldı, valilik yardım eli uzattı Başkentte kimsesiz U biryurttaş ALİCAN ULUDAĞ Tekin Işık, Ulus’ta hayatını anlattı: Kendinizden bize bahseder misiniz? Ardahan’da doğdum. İlkokulu 4’e kadar okudum. İstanbul’da Üsküdar, Kilyos, Küçükçekmece gibi yerlerde çalıştım. Pavyonlarda garsonluk yaptım. Ayakkabı boyacılığı, çaycılık, simitçilik yani her türlü işi yaptım. Otellerde yatıp kalktım. İstanbul’dayken iki kez cezaevine girdim, kaza geçirdim uzun süre komada yattım. Edirne’de lunaparkta iş buldum, panayır panayır gezdim. Oradan Çanakkale’ye gittim. Hayatım çadırlarda, otellerde, pansiyonlarda geçti. Bu işi yapmak istemediğim için buralara geldim. Burada da iş bulamadım. Ankara’ya ne zaman geldiniz? 20 gün önce geldim. Çanakkale’den... Param vardı gelirken, cüzdanımı kaybettim yolda. Bin lira param ve kimliğim gitti. Tüm birikmişim bir anda yok oldu. Burada iş aradım, bulamadım. Zaten bir yer de bilmiyorum. Param olsa, boya sandığı alır, boyacılık yapardım. Şimdi nerede kalıyorsunuz? Otogarda kalıyorum. Üst katta, demir bankların üstünde yatıyoruz. Benim gibi çok yatan var orada. Şu an hastayım, iyice perişan oldum. Valiliğe neden geldiniz? Burada iş bulamadı LUS Adı Tekin Işık. 58 yaşında. Kimsesiz... Ulus’ta rastladık kendisine, Ankara Valiliği’ni bize sorarken... 20 gün önce Ankara’ya gelmiş, AŞTİ ’de yatıp kalkmış. Hayatı; Ardahan, İstanbul, Çanakkale gibi illerde ara sında geçmiş. Pavyonlarda, lunapa rklard lışmış. “Bir umut Ankara’ a çada daha iyi bir iş bulurum” diye gelmiş ama yolda parasını çaldırmış, ortada kalmış: “Meclis’e gittim alm adılar, Ankaralılar bize tuhaf bakıy or. Sanki öcüymüşüz gibi...” ğım için, yardım verirlerse Edremit Akçay’a gideceğim. Orada lunapark var, eski patronumun. Bekçilik yaparım. Başka yapacak bir şeyim yok ki? Meclis’e gittim, almadılar. Saffet Kaya’yı görecektim. AKP milletvekili Ar Valilik sahip çıktı Söyleşinin ardından, birlikte gittiğimiz Ankara Valiliği Tekin Işık’a yardım eli uzattı. Valilik yetkilileri, Işık’ın Edremit’e gitmesi için kendisine yol parası ve cep harçlığı verileceğini söyledi. dahan’dan. Kapıdaki güvenlik bana dedi ki “Saffet Kaya’dan para mı isteyeceksin?” İçeri almadılar. Başvuramadım. Valiliğe git dediler. Ben de buraya geldim. Ailenizden kimse yok mu? Yok. Annem ve babam rahmetli oldu. Annem öldüğünde dayıma gittim. Bana yardım edin dedim. Dayım “Dana öldü hab kesildi, inek öldü hep kesildi” dedi. “Bir daha bana gelme” dedi. Hiç evlenmediniz mi? Yok, hiç evlenmedim. Bir kez nişanlıydım. Ama o da beni terk etti. Almanya’ya kaçtı. Seviyordum ama olmadı. İstanbul’da pavyonda çalışırken bir kızı sevdim. Konsomatristi. Ama sonra o da ortadan kayboldu. Hayatta yapmak istediğiniz bir şey var mı? İşim ve evim olsaydı; aile kurmayı isterdim. Eşim, çocuklar olsaydı. Bunun hasreti içimi yakıyor. En çok özlem çektiğim bir çocuğum olması. Çocukluğumu da yaşayamadım zaten ben. İnsanlar nasıl davranıyor? Bizlere tuhaf bakıyorlar. Aşağılık bir mahlukmuşuz, başka bir gezegenden gelmişiz gibi davranıyorlar. Burunlarının ucuyla bakıyorlar. Hele bu Ankara’nın halkı insanı adam yerine koymuyor. Bir şey soruyorsunuz, cevap vermeyi bırakın yüzünüze bile bakmıyorlar. Sokak çok kötü. Bilmezdim. İnsanlara söylemek istediğiniz bir şey var mı? Sigortalı çalışsınlar. Ben en büyük hatamı sigortasız çalışarak yaptım. Gayri meşru para tatlı geldi. Onun bizi kurtaracağını sandık. Ama öyle değilmiş. İşportacılık, şuymuş buymuş. Bunlar iş değil. İnsan gibi çalışsınlar. Yalan söylemesinler, insanları kandırmasınlar. Biz yaşayamadık. Onlar yaşasın.