Katalog

6 MART 2022 3 Kızlarımdan sakladım u Nurhan Şen Parkinson’la ilk tanışmam, kolumu kal- dırınca titrediğini fark ettiğim zaman ol- du. İki kere nörolojiye gittim, teşhis ko- nulmadı, “geçici” dediler. 2013’te teşhis konuldu. 8-9 sene kadar haplarla idare et- tim ve bu süreçte de üzülmemeleri için hastalığımı kızlarımdan sakladım. Ameli- yat olmadan önceki son bir sene söyledim. Parkinson’a Beyin pili tedavisinden sonra Parkinson’a yenilmediğimi gördüm. meydan Doğum günü okuyan güçlü hediyesi oldu u Gülcihan Solak Parkinson’un hayatımda yer edeceğini anlamam bundan 10 sene öncesine da- yanıyor. Hemşire olarak çalışıyordum o kadınlar Ameliyatı ben zamanlar. Çalışırken başparmağımın tit- rediğini fark ettim. Kızlarım da sol ta- rafımın az hareket ettiğini söyledi. Ça- istedim arkinson hastalığıyla mücadelede ralize distoni ve diğer bazı hareket bozukluklarının lıştığım hastanedeki doktorlardan biri- önemli bir alternatif olan beyin pi- beyin pili ile tedavisinin mümkün olduğunu has- u Fatma Akay ne başvurdum, hemen teşhisi koydular: li hakkında farkındalık yaratmak talara ve hasta yakınlarına duyurma amacı ile yola “Parkinson!” Önce medikal tedaviyle Parkinson’la ilk tanışmam şöyle oldu: Akşam için kurulan BeyPilDer (Beyin Pi- çıktı. Beyin pili ameliyatından önce ayakkabılarını bir problem yoktu, uyudum. Sabah kalktığım- başladık fakat ilaçlar etki etmedi, hasta- P li Hastaları Derneği), yaşama ye- bağlayamayan, gömleklerini ilikleyemeyen, başka- lık gittikçe ağırlaştı. Doktorum Ali Zırh da ise akşamdan kalma bardakları yıkamak için niden tutunmak isteyen binlerce insana umut ol- larına bağımlı bir hayat süren hastalar, BeyPilDer mutfağa girdiğimde, elim öyle şiddetli titriyor- ameliyat önerince hiç düşünmeden karar mak amacıyla çalışıyor. Dernek bünyesinde yer aracılığıyla “beyin pili tedavisi” ile eski sağlık- verdik zaten. Ameliyata kadar olan sü- du ki bardakları yıkayamadım. Doktora başvur- alan dokuz cesur kadın, 8 Mart Dünya Kadınlar lı günlerine geri dönerek, sosyal yaşamlarını geri duk, “geç kalmışsın” dedi. Çoğu hastaya ameli- reç, psikolojik olarak sıkıntılı bir süreç- Günü’nde hastalıkla mücadele ve kaybettiklerini kazandıklarını göstermek ve bu hastalığa yakalan- ti. “Artık hayatım bitti” diye düşünüyor- yatı doktor öneriyor. Ben ise o kadar bıkmıştım yeniden kazanma öykülerini anlattı. mış diğer hastalara da umut olmak istiyor. Dernek ve psikolojik olarak yıpranmıştım ki ameliyatı dum. Doğum günüm 11 Kasım, ben 9 BeyPilDer, Parkinson ve hareket bozukluğu has- tarafından 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü Kasım’da ameliyat oldum. Bir nevi do- kendi imkânlarım doğrultusunda araştırdım ve tası olup beyin pili ameliyatı geçirerek yaşam kali- çerçevesinde düzenlenen etkinlikte bir araya ge- doktoruma “Ameliyat olacağım, yapılıyor” de- ğum günü hediyesi gibi geldi bana. Et- telerini geri alabilmiş hastalar tarafından 2014 yı- len BeyPilDer üyeleri, hastalıkla mücadelelerini ve rafımdaki herkese durup dururken soru- dim. Beyin pili ameliyatı beni korkutmadı. Ak- lında kuruldu. Başta Parkinson olmak üzere, gene- BeyPilDer ile tanışma öykülerini paylaştılar. sine cesaretlendirdi. Normal hayatıma devam yorum: “Parkinson olan tanıdığınız var mı?” Yardımcı olabildiğim kadar fazla edebilmek, “Ben bu Parkinson’u yendim” diye- bilmek ne kadar kıymetli bilemezsiniz... insana el uzatmak istiyorum. REko RLAR kİTABINA GİRDİ BeyPilDer’in düzenlediği etkinlikler, ulus- lararası ödüllere layık görüldü. Bunların en önemlisi, 2018’in nisan ayında, beyin pili ameliyatı geçirerek Parkinson’a “dur!” diye- bilmiş hastalarla yapılan perküsyon gösterisi eşliğinde Guinness Rekorlar Kitabı’na girme- ‘Gözlerinin içi Artık ye hak kazanması. Bu etkinlikte yapılan ileti- şim çalışması ile PR News tarafından düzen- lenen ve sağlık iletişiminin dünya çapında en gülüyor’ dediler Her an düşecek kendime başarılı iletişimcilerini belirleyen “Sağlık İle- u Emel Işıksaçan tişimi Ödülleri”nde “Etkinlik Yönetimi”, ka- 2004 yılında bu hastalığa yakalandım. Sağ elim- gibiydim tegorisinde finale kalan tek Türk projesi oldu. çalışıyorum de titremelerle başladı. Doktora gittim, teşhis ko- u Güzin Tuncer yulamadı. İki sene sonra beyin pilimi takan doktor u BEYPİLDER Başkanı Parkinson’la bundan 13 sene önce tanış- Ali Zırh ile tanıştım. Önceleri ameliyata pek yanaş- Aysel Akar tım. Her sene Mudanya’ya giderim. Mu- madığım için medikal tedavi uygulandı. Fakat teda- Ben 60 yaşındayım, danya yolunda araba kullanırken sol elim- vi vakit geçtikçe işe yaramamaya başlıyor, hareket- Parkinson’la 52 yaşında tanıştım. de bir titreme başladı. Annem de Parkinson lerim daha da kısıtlanıyordu. Bir süre İstanbul dışın- Önce koku alma yetimi kaybet- hastası olduğu için biliyordum bu hastalığı. daydım, hastalık ilerlemişti. İstanbul’a döndüğüm tim. Geniz etim yüzünden sanıl- Hemen teşhisi koydum kendime, nitekim gibi ameliyatın artık şart olduğunu anladık. Ailem dı ve geniz etimi aldılar, fakat yi- de doğru çıktı. Çok fazla yürüme problemi pek onaylamasa da ben artık vaktin geldiğini anla- ne koku alamıyordum. Sabahla- çektim, her an düşecek gibiydim. Bu hasta- mıştım. O an kafamdan geçen cümle “Parkinson ba- rı yataktan kalkamıyor, adım ata- lığın psikolojik yönü çok zor. Sokakta yü- na yenilecek’’ oldu. Ameliyat süreci ise bir hayli mıyordum. Beyin komut verme- rürken insanların bana baktığını, beni izle- garip. Öncelikle beyin operasyonu olduğu için saç- diği için hareketlerin kısıtlanıyor diğini, yürüyüşümde bir gariplik olduğunu larınızı sıfıra vuruyorlar. Kendimi aynada ilk gördü- tabii. Bu hastalıkla tanışmadan düşünüyordum. Fakat ben bu hastalığı yen- ğümde şunu düşündüm: “Benim kafatasım da pek önce o kadar aktif bir insandım dim, kendi gücümle gurur duyuyorum. güzelmiş”... (gülüyor) Ameliyattan sonra beni gö- ki Parkinson’un bana uğrayaca- ren herkes “gözlerinin içi gülüyor Emel” dedi. Nasıl ğını hiç düşünmezdim. Parkin- gülmesin ki, milattan sonrayı yaşıyorum! son nedir onu bile bilmiyordum. Düzeleceğimi İlk hastalığın teşhisi konulduğun- da dünyam karardı. O zamanlar- daki fotoğraflarıma bakıyorum o an anladım bazen, bir tarafım donuk bir ta- Yaşama rafım gülüyor. Yarım kalmış gi- u Saime Ülker Parkinson’un ilk belirtisi ayak bile- biydim, 24 saatte 27 tane ilaç alıp Artık geri titremelerim, yeme sıkıntılarımın ğimde ortaya çıktı. Adım atmakta zorla- nıyordum, mutlaka oturmam gerekiyor- üzerine bilinç kayıpları da ekle- nince doktorum Ali Zırh’a ameli- du. Ayak bu, evde lazım, sokakta lazım. her şeye döndüm Dolayısıyla beni çok rahatsız etti. Bir yıl yat oldum. Ameliyattan sonra bu derneği öğrendim ve “Sizi der- doktor doktor gezdim. Parkinson’un en varım belirgin semptomlarından biri olan titre- nek başkanı olarak görmek isti- u Gülsen Sezen yoruz” dediler. “Daha yeni” der- me bende olmadığı için önce ortopedis- Parkinson’la 16 sene önce tanıştım. Ön- te gittik. Sadece el ayak yavaşlığı vardı. ken, birden başkan oldum. (Gü- u Fidan Çubuğuuzun ce kol salınımlarım durdu. Elde güçsüz- lüyor) Hastalıktan önce hep baş- Doktorlar da anlayamadı sanırım ve psi- lük, yürürken sağ ayağı sürükleme. Vücu- Parkinson olduğumu 12 sene önce öğrendim, öğ- kolojik, bir şeyin yok dediler. Hastalık kaları için çalışırken, artık ken- rendiğim an o kadar şaşırdım ki... Böyle hastalıklar dumun sağ tarafında başladı. Kızım doktor dim için çalışıyorum. Keyif al- bu arada ilerliyordu tabii. Artık son nok- olduğu için “Parkinson” dedi. Hastalığımı benim başıma gelmez sanıyorsunuz. Çok üzüldüm... tada hiç düşünmedim ve ameliyat ola- dığım şeyleri yapıyorum. Resim Önce vücudumun sol tarafında titremeler başladı, tit- ilk öğrendiğim zaman hastalığın ciddiyeti- yapıyorum, sanatla ilgileniyo- cağım dedim. Uyandığımda ise dünya- nin farkında değildim. Doktorumla birlikte remeler çoğaldı. Özellikle üzüldüğümde ve psikolo- lar benim oldu... Ben kazanmıştım. Gö- rum, her dakikamı değerlendiri- jik anlamda bitkin hissettiğimde titremeler daha da ilaç tedavisine başladık. Bir noktadan son- yorum. Yaptıklarımı eşime dos- zümü açtığımda ilk düşündüğüm şey du- ra ilaçlar da yeterli olmuyor. Ameliyata artıyordu. Ameliyattan sonra normal hayatıma dön- varlara bakıp “bembeyazlar’’ demek ol- tuma hediye ediyorum ve bu be- düm, evde kendi işlerimi yapabilir hale geldim. Artık karar verdik... Beyin pili tedavisinden son- ni gerçekten çok mutlu ediyor. du. O an düzeleceğimi anladım. ra eski hayatıma geri dönebildim. her şeye “varım” diyorum. Advertorial