Katalog
Yayınlar
- Anneler Günü
- Atatürk Kitapları
- Babalar Günü
- Bilgisayar
- Bilim Teknik
- Cumhuriyet
- Cumhuriyet 19 Mayıs
- Cumhuriyet 23 Nisan
- Cumhuriyet Akademi
- Cumhuriyet Akdeniz
- Cumhuriyet Alışveriş
- Cumhuriyet Almanya
- Cumhuriyet Anadolu
- Cumhuriyet Ankara
- Cumhuriyet Büyük Taaruz
- Cumhuriyet Cumartesi
- Cumhuriyet Çevre
- Cumhuriyet Ege
- Cumhuriyet Eğitim
- Cumhuriyet Emlak
- Cumhuriyet Enerji
- Cumhuriyet Festival
- Cumhuriyet Gezi
- Cumhuriyet Gurme
- Cumhuriyet Haftasonu
- Cumhuriyet İzmir
- Cumhuriyet Le Monde Diplomatique
- Cumhuriyet Marmara
- Cumhuriyet Okulöncesi alışveriş
- Cumhuriyet Oto
- Cumhuriyet Özel Ekler
- Cumhuriyet Pazar
- Cumhuriyet Sağlıklı Beslenme
- Cumhuriyet Sokak
- Cumhuriyet Spor
- Cumhuriyet Strateji
- Cumhuriyet Tarım
- Cumhuriyet Yılbaşı
- Çerçeve Eki
- Çocuk Kitap
- Dergi Eki
- Ekonomi Eki
- Eskişehir
- Evleniyoruz
- Güney Dogu
- Kitap Eki
- Özel Ekler
- Özel Okullar
- Sevgililer Günü
- Siyaset Eki
- Sürdürülebilir yaşam
- Turizm Eki
- Yerel Yönetimler
Yıllar
Abonelerimiz Orijinal Sayfayı Giriş Yapıp Okuyabilir
Üye Olup Tüm Arşivi Okumak İstiyorum
Sayfayı Satın Almak İstiyorum
27 ŞUBAT 2011 / SAYI 1301 White ailesi dağıldı kinci binyılın eşiğinde müziği plak şirketlerinin toplantı odalarından ve dev konser alanlarından garajlara geri getiren White Stripes yolun sonuna geldi. DEN Z ÜLKÜTEK N A slında beklenen sondu. Yaklaşık dört yıldır ne bir albümleri ne de konserleri vardı. Yine de “White Stripes dağıldı” haberi ajanslara düştüğünde hepimiz uyandık ve müzikte bir dönemin sonuna geldiğimizin farkına vardık. 1999 yazında White Stripes kendi ismini taşıyan albümüyle Detroit sokaklarından müzik piyasasına adımını attığında deyim yerindeyse yaprak kımıldamıyordu. Brit pop heyecan verici olmaktan çok uzaklaşmıştı, müzik eleştirmeni Luke Lewis’in tabiriyle ortalık o kadar sıkıcıydı ki, müzik dergisi NME, Mel C ve Marlyn Manson'ı kapak yapmak zorunda kalmıştı. Ve birden onlar çıkageldi. Blues kökleriyle garaj rock karışımı bir türle “punk”a hareket getirmişlerdi. Orada öylece durup Nirvana'nın yarattığı etkinin bir benzerini yaratmak için bekliyorlardı. kinci albüm De Stijl’le tarzları iyiden iyiye oturmuştu. Davulda Meg White gitarda ve vokalde abisi! Jack White. lk albümden iki yıl sonra 2001 yazında önce Fell In Love With A Girl, MTV’ye düştü ardından da White Blood Cells müzik mağazalarının raflarına. Garaj rock MTV'yi adeta işgal etmişti. Sırf White Stripes değil The Strokes, Blaück Rebel Motorcycle Club gibi gruplar da ardı ardına geliyordu. lk hitleri ki birçoklarına göre onca mükemmel şarkıya rağmen hâlâ en iyisiydi Fell In Love With A Girl sırf dört akorlu punk ruhunun geri dönüşü değildi, aynı zamanda lego animasyonlu videosuyla emsalsizdi. Sırf o değil I Think I Smell A Rat, Dead Leaves And The Dirty Ground ve folk kökenlerine selam çakan Hotel Yorba ile “tek şarkılık şöhret”ten ibaret olmadıklarını kanıtlamışlardı. Bulvar basını için öncesinde pek bir önem teşkil etmeyen alternatif müzik camiası White Stripes’la birlikte magazin sayfalarına da adım attı. Onlar sırf iyi müzik yapmıyorlardı aynı zaman da kardeş değil boşanmış bir çifttiler. White Blood Cells çıkmak üzereyken ikili müzik dünyasında sır saklamanın ne kadar zor olduğunu iyi anlayacaklardı. Geçmişleriyle ilgili tek doğru Meg White’ın ismiydi. 1997’de evlendiklerinde John Gillian, White soyadını almış kendini Jack ismiyle tanıtmaya başlamış, White Stripes iki harika albüm kaydetmiş, White ailesi boşanmaya ama grubu devam ettirmeye karar vermiş bu yüzden kendilerini kardeş olarak tanıtmışlardı. ŞÖHRET VE TÜKEN Ş White Stripes alternatif müzikte yerini sağlamlaştırmış ve rock ansiklopedilerinde çoktan bir yer edinmişti bile. Daily Mali bir keresinde gruptan “Sex Pistols’tan beri görülmüş en iyi şey” diye bahsedecekti. Fakat atacakları bir adım daha vardı. Kendileri için küçük ama müzik dünyası için büyük bir adım. Elephant albümü 2003’te geldi, açılışı Seven Nation Army’yle yapıyordu. Şarkı akılda kolayca kalan ritmiyle o kadar meşhur oldu ki, üstüne onlarca farklı remix yapıldı, hatta şarkının melodisi Avrupa'daki statlara tezahürat olarak ihraç edildi. Aynı yıl Meg ve Jack White, Jim Jarmusch’un farklı alanlardan pek çok sanatçıyı kısa skeçlerde bir araya getirdiği Coffee And Cigarettes filminde rol aldı. lerleyen yıllarda grup iki albüm daha çıkardı. 2005 tarihli Get Behind Me Satan piyano melodileriyle farklı tepkiler almıştı. 2007’de piyasaya çıkan Icky Thumb ise White Stripes’ın köklerine dönüşünün habercisiydi. Çiğ garaj gitarları bu albümle geri dönmüştü. Albümün hemen ardından gençlik kampındaki 30 çocuğa verilen konserle başlayan Kanada turnesi oldukça başarılı geçmişti. Ancak Meg’in akut anksiyete bozukluğu sebebiyle başta ngiltere olmak üzere kalan turne ve konserlerin hepsi iptal edildi. Zaten Jack, Raconteurs ve Dead Weather’la birlikte başka sulara yelken açmaya başlamıştı. Meg’in rahatsızlığı hakkında “Ben Raconteurs turnesinden yeni dönmüştüm ve tam havamdaydım. O ise bütün bir yılı çalmadan geçirmişti. Meg oldukça utangaç ve sessiz biri. Tüm bu konserler ona fazla geldi. Sanırım dinlenmeye ihtiyacımız var” diyordu. Bir süre sonra White Stripes’ın yeni albüm hazırlığında olduğunu açıkladı. Çıkış tarihi içinse 2010 ortasını gösteriyordu. Ancak beklenen albüm hiç gelmedi. White Stripes’ın dağıldığı grup elemanları tarafından ortak bir basın açıklamasıyla hayranlarına duyuruldu. Meg’in sağlık sorunları, Jack’in diğer projelerine zaman ayırmak istemesi sebep olarak gösterildi. Ancak White’lar tüm sebepleri reddetti. Tek söyledikleri “Gruba ait olan güzel ve özel şeylerin olduğu gibi kalmasını istiyoruz”du ve ekliyorlardı: “White Stripes artık bizim değil hayranlarımızındır.” G C M Y B C MY B