Katalog

‘ADALET HANIM VE BÖCEKLERİ’ Çürümüşlükte adalet arayışı! Tiyatro oyuncusu ve yazar Elif Durdu, Düş Kıyamet, Naif Bir Flamingonun Günlüğü ve Der Flamingo romanlarından sonra Ortaoyuncular Yayınları’nca yayımlanan yeni romanı Adalet Hanım ve Böcekleri’nde toplumsal, kültürel hayatımıza sinmiş, çürümüş ilişkilere, hem yazınsal hem de politik bir tavır alıyor. Ceberut idarecilerin kuşattığı bozulmuş zamanın, yozlaşmış insanın, çürümüş toplumun, umudunu yitirmiş ve yönsüz bırakılmış bireylerin ortasında kaybolmuş “adalet”i arıyor. METİN BORAN metin.boran@hotmail.com T iyatro oyuncusu ve yazar Elif Durdu’nun, Düş Kıyamet, Naif Bir Flamingonun Günlüğü ve Der Flamingo romanlarından sonra, yeni kitabı Adalet Hanım ve Böcekleri (Ortaoyuncular Yayınları) okuyucuyla buluştu. Romanında iş insanı Adalet Şafak’ı merkeze alan Durdu, çürümüş ama kokusu dışarıya sızdırılmamış, entrika ve madrabazlıklarla dolu yalı yaşamını yakından, sert bir bakışla yazıyor. Adalet Şafak, ailenin oğlu Kutsal ile evlenerek yalıya sonradan dahil olmuş. Yazarın “böcekler” diye tanımladığı, davranışları, söylemleri ve yaşamda, yalıda konumlanışları ve tuhaf, çarpık ve hüzünlü hikâyeleriyle Adalet Hanım’ı çıldırma noktasına getiren Lili, Kutsal, Nuh, Peren, Numan ve Hüsran da romanın diğer kişileri. YARATIKLAR MAHLUKLAR Adalet Hanım, üç polisi öldürdüğü gerekçesiyle tutuklanır ve hapse gönderilir. Adalet Hanım’a göre kendisine yapılan adaletsizcedir. Öfkelidir, isyan eder... Bilinci parçalanmış, yüreği dağlanmış, duyguları aşınmıştır. Benliği hiçlenmiş, hezeyan içinde, en baştan anlatmaya başlar yaşamını. Kurumlar, idareler, durumlar, olaylar, anlayışlar, ahlaki kodlar, inançlar, gelenekler ve insanı yok sayan tüm yerleşik değerler hedef tahtasındadır. Adalet Hanım’ın etrafında bulunan ve yaşamına dokunan “böcekler” ise kerameti kendinden menkul yaratıklar/ mahluklar olarak sunulmuş romanda. Her biri kendi derdiyle yaralı, sünepe, çirkef, zavallı tipler. YETKİN KURGU, ÖZGÜN VE ÖFKELİ DİL! Özenle kurgulanmış bir anlatım tekniği var yazarın. Zaman, kişiler, olaylar hepsi tanıdık. Sert, acımasız, öfkeli bir dili var yazarın. Anlatımda, mizah, eleştiri, argo, ironi ile parodi ustaca kullanılıyor. Elif Durdu, oyunculuktan edindiği birikim ve deneyimleriyle, gözlem yeteneği, özgün, bütünlüklü ve iç çatışması güçlü, gerçekçi karakterleri, özenli ve özgün dili ve karakterlerin içdünyasını derinlikli bir yapıda ortaya koyuyor. Sıra dışı bir kahraman olan Adalet Hanım üzerinden güçlü metaforlarla, okuyucuyu yaşamın derin dehlizlerinde korkunç, sarsıcı, şaşırtıcı ve soluk soluğa bir gezintiye çıkarıyor. KAYBOLMUŞ ADALET! Ve yaşadığımız zamanın, kavrayışı aşan gerçeküstülüğünü, biraz Boris Vian söylemi, biraz Jean Genet yaklaşımıyla lanetleyerek utanç anıtı olarak okuyucunun karşısına çıkarıyor. Elif Durdu romanında hem yazınsal hem de politik bir tavır alıyor toplumsal, kültürel hayatımıza sinmiş, çürümüş ilişkilere… Ceberut idarecilerin kuşattığı toplumsal yaşamımızda bozulmuş zamanın, yozlaşmış, değersizleşmiş insanın, çürümüş toplumun, umudunu yitirmiş ve yönsüz bırakılmış bireylerin ortasında kaybolmuş “adalet”i arıyor yazar. n 8 6 Mayıs 2021 HALUK ŞAHİN ‘Çağımız, şaşkınlık çağı!’ VEDAT ARIK Şahin’in yeni kitabı İyi Yaşam ve Mutluluk Üzerine (Kırmızı Kedi Yayınevi), denemelerinden oluşuyor. Aristoteles’in 2400 yıl önce sorduğu “Nasıl bir hayat yaşamaya değer?” sorusunu kişisel örneklerle irdeleyen bir sorgulama kitabı. Pandemi dönemine ilişkin özel bir deneme de eklenmiş. SİBEL SONKAR ‘ALÇAK SESLE SORGULAYAN YAZILAR’ n Tam okur Babıâli’de Cinayet, Ada ve Güzel Mavrella’dan sonra sizi romancı olarak algılamaya başlamışken denemeler kitabınız yayımlandı. Denemeci yanım romancı yanımın çok öncesine gider. Bursa Erkek Lisesi’nde her genç gibi ben de şiir yazıp yayımlarken edebiyat öğretmenim Muzaffer Gürses bana, “Haluk, sen deneme de yaz, üslubuna uygun düşer” demişti. Ben de o yıllarda okuduğumuz Varlık dergisindeki denemelere öykünen bir deneme yazmıştım: “Yeni ve Yenilik Üzerine.” Yaşar Nabi ya da Suut Kemal’in denemeleri gibi başlıyordu: “Valery der ki, hayatta en hızlı eskiyen şey yeniliktir.” Breh breh... 16 yaşında bir çocuktum… Yıllar boyunca gazeteci olarak yazdığım binlerce köşe yazısının çoğu deneme türü içine konabilir. Haykıran değil, alçak ses tonuyla sorgulayan yazılar… n Bu kitaptaki denemelerin öyküsü ne? İlk kışkırtıcının, gençlik arkadaşım Ataol Behramoğlu’nun “Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var” dizesi olduğunu söyleyebilirim. Bir değil pek çok şey var. Ama genellikle bunları yazmıyoruz, kitaplardan ya da başkalarından öğrendiklerimizi yazıyoruz. Oysa “bizzat” öğrendiklerimizi de paylaşmalıyız. Örneğin yalnızlıkla nasıl başa çıktığımızı, dostluğa niçin ihtiyaç duyduğumuzu, aşk ateşiyle nasıl yandığımızı kendi yaşadıklarımızdan yola çıkarak aktarmalıyız. Bu arada çağımızı ki ben Şaşkınlık Çağı diyorum ona sorgulamalıyız. Bu düşüncemi Adalı dostum Tahir Günday’a anlattığımda yürekten desteklemişti. Ama maalesef birkaç ay sonra onu kaybettik. Onun anısına bu türden konuları ele aldığımız bir dizi sohbet yaptık Adalılarla… Sonra ben ana fikirleri alıp geliştirdim, karşı komşumuza danıştım. KORONAVİRÜSE RAĞMEN! n Karşı komşumuz derken?.. 2400 yıl önce Asos’ta, “Nasıl bir hayat yaşamaya değer?” sorusunu sormuş olan Aristoteles’e. Yaşama etiği ile ilgili görüşlerinin son derece çağdaş, seküler, içten ve aydınlatıcı olduğunu gördüm... İnsan işte böyle bir varlık, bir yandan sürekli değişiyor, değişimlere şaşırıp kalıyor, bir yandan da hep aynı kalıyor. Yoksa 2800 yıl sonra Homeros’u ya da 400 yıl sonra Karacaoğlan’ı okurken bu kadar heyecanlanır mıydı? Kitapta, Şaşkınlık Çağı, mutluluk, doğa, dostluk, yalnızlık, şöhret, yolculuk, zaman, can sıkıntısı, uydurmak, aşk konulu denemelerim yer alıyor. En sonda da “Koronavirüs’e rağmen” diye bir deneme var. Korona hapsinin sıkıntısını nasıl yendim? Bizi salgından sonra nasıl bir dünya bekliyor? Yani koronavirüsten de yaşayarak öğrendiklerimiz var. n Şimdi sırada ne var? Türk medyasının değişmesi fonu üzerinden anılarımı yazıyorum. n KITAP