Catalog

Trenler, kediler ve hayat! Kıymettir diye sunulanlarla elimizden hoyratça alınanları söylüyor Füsun Çetinel; bunlar üzerine; sayıp döktükleri, bizim ekleyeceklerimiz hakkında düşünmeye, yorulmaya çağırıyor koşmadan, telaşa kapılmadan, zaman sınırı koymadan... Yalınlıkta yakaladığı derinlikle de -öyküden öyküye- bir an olsun bırakmıyor ellerimizi. Okuma hakkı elinden alınanlar... sesle hayaller kuruyoruz, çok uzak- Y. BEKİR YURDAKUL Hayatın yükünü çoğu farkında bile lara gitmenin hayalini hem de öyle olmadan sırtlamış çocuklarımız. planlanmış yolculukları elimizin ter- lmayan Şeyler’i okuyup İşçi kadınlar, dediğim dedik siyle iterek. bitirdiğimde, aklıma anneler, kasiyer kızlar, Gişedeyiz. Vagonlardan birinin Gökçenur Ç.’nin “Bit- gözün, elin, nefe- basamaklarında adımlarımız. Kom- memiş Şeyler Kalır Her sin, sesin şidde- partımanda kucaklıyor bizi. “Ya Do- Oİyi Kitap Bittiğinde” şi- tiyle boğuşanlar. ğu Ekspresi mi bu? Ne güzel?” so- iri düştü. “Zeytinlerin arasında/ bir Kısacası yaşa- rusu dilimizde, pencereden hızla koşu/ Rüzgâr da/ durmuş seyredi- mak ülkesinin geçerken el sallayan, hepimize ay- yor/ yarışı/ Güneş mi batacak/ kitap sakinleri. mı bitecek/ önce” (Giderken Öpme- rı ayrı gülen doğaya, hayata gülüm- “Göz göz seydim Keşke, Yitik Ülke Yayınları) süyoruz. pencereleriy- Kitap bitince güneş batmış gibi Yurtdışında üniversite okuyan le üst üste yı- oldu. Baktı ki dönüp yeniden dolaş- Emre’yle yaşlandıkça hidayete erdi- Desen: MURTEZA ğılmış balkonsuz maktayım öyküler arasında, ağır- ALBAYRAK ğini sanan babasının elinden kaçır- beton binalar... Yerde çö- dan aldı güneş de işi... dığı kurbanlık koyunla biz de izimi- zülmeden bekleyen test kitapları “Başka hayatları okumadan sizin zi kaybettiriyoruz şu dünyayı tersin- kuleleri”yle sınırlanmış, ufalmış, sı- hayatınız yalnızlık bile değildir” di- den yaşamayı dayatanlara. kışmış hayatlar... yor ya Şükrü Erbaş, aldırmayın siz O kaçışta “Emre’yle Berke de ya- On beş öyküde, kıymettir diye su- oralı oluverdim, aklımla, yüreğimle, Füsun Çetinel’in “Olmayan Şeyler” nı başımızda olsa”yı düşlüyoruz. Ve nulanlarla elimizden hoyratça alı- dediğine; ışığı, kompozisyonu, açı- farkında bile olmadan... ikisini tanıştırmayı... nanları söylüyor Çetinel. Bunlar Arka planda ince ince örülmüş, sı, kadrajıyla sıkı bir toplum fotoğ- Kapıda Marsık karşılıyor bizi. üzerine sayıp döktükleri, bizim ek- rafı çekiyor aslında. her şeyi parayla ölçen, yaşanmışlık- Bir keder yumağına dönüşmüş leyeceklerimiz hakkında düşünme- ları, güzelim anları yükmüş gibi gö- Ve bizi kedilere, geveze sığırcık- Marsık’ın son günlerine tanık ye, yorulmaya çağırıyor. lara, martılara, nedense hepimiz- ren bir çizgiye doğru hızla yuvarla- olurken apartman boşluğundan Koşmadan, telaşa kapılmadan, nan bir toplum fotoğrafı... de derin çağrışımlar uyandıran, bi- yükselen başka kedi sesleri kendimize zaman sınırı koyma- tip tükenmez öykülere konuk olmuş Her şeye yetişmek zorunda ka- yeniliyor hayatı. dan... Yalınlıkta yakaladığı derinlikle lan, daralan, sıkışan, zorlanan, hor- trenlere götürüyor. Umarsız olduğumuza inandırıl- de -öyküden öyküye- bir an olsun Asla rahatsız etmeyen tren dü- lanan insan! Toprağından, evinden dığımız şu ödünç hayata derinden barkından olmuş insanlarıyla günü- bırakmıyor ellerimizi. dükleri, ray titreşimleri, göğe ağan karşı çıkan, kendisini yazıda, kitap- buhar eşliğinde, bir tekirden, sar- müzün fotoğrafı aslında bu; kimi bi- larda bulan Defne’ye kulak verir- HAYAT BİZİM OLSUN mandan mı yoksa Marsık’tan mı bil- le isteye bulanık, yarısı siyah-be- ken ansızın açılan kapıdan Agatha Her şey “mükemmel” olacak, hiç- mem, bir mırıltı yükseliyor sonra. yaz, kimi yırtık orta yerinden... Christie giriyor içeri... bir şey “eksik” kalmayacak anlayı- Trenler gelir geçer. Trenler gelir, Yalanla beslenen insanın umur- Kafka’nın soğuk şehrinde, beş şıyla dayatılan, tasarlananların boğ- gitmez bir daha bir yere... İlle yor- samazlıklarından nice umutlar do- parasız, çöplerden bulduğuyla yeti- duğu, başka birisine dönüştürdü- gun, yurtsuz, kederli, onca hüzün ğurmasıdır sözcük sözcük, tümce nen bir genç göz kırpıyor, yanı ba- ğü Berke gülümsüyor kapı aralığın- biriktirmiş, yolcusu koşsun gelsin, tümce, ilmik ilmik dokunan bu, bi- şında karafatmalar... dan... alsın yerini ister. Sonra kediler bek- zim ora işi kilimin üstünde beliren Sonra tutkunun adresi karlı zir- ler hayatımızın en sevinçli, en ke- resmin söylediği... Sabah erkenden sıkılan portakal veler, şehirlerarası yolculuklar, ah suyu, taşıdığı fosfor nedeniyle pişi- derli yerlerini... Çetinel, yaşamak, sahiden yaşa- o metrolar, tıklım tıkış çarşılar, her Füsun Çetinel de geçmiş mak arzusu doğursun istiyor okur- rilen somon balıkları, Amerika’dan gün değişen sokaklar, belediye getirtilen vitaminler, özel öğretmen o istasyonlardan, görmüş o da / hepimizde öykülerle çoğalma- otobüsleri... kedileri, duymuş! Açmış öykünün sını beklediği sorular. paraları, okul taksitleri, fazla mesa- Olmayan Şeyler’in, birbirimizin iler, banka birikimlerinin üstüne ba- kapısını, almış hepsini içeri. Güzel hayatına müdahil olmaktan, haya- çocukların; hayalleri dipdiri, YAŞAMAK ÜLKESİNİN sa basa yürüyen Berke’yle birlikte- tın soluğunu kesmekten vazgeçe- heyecan dolu gençlerin; güne/ SAKİNLERİ yiz ya da Berke’nin ta kendisiyiz. lim diyerek fısıldadıklarına kulak ve- insana yakışmayan şiddetin incittiği Sahne dopdolu. Kimler yok ki! Telaşın olmadığı günlerde, yıkılan relim ki yalnızlığımız da bizim olsun, insanın/ kadınların yanına... Herkesten ödünç bir şeylerle evlerinin hemen arkasından geçen hayat da... bezeli, ellerini, kollarını nerelere tren yolunu tutup istasyona varıyo- YAŞAMAK ARZUSU koyacağını bilemeyen gençler! ruz. Hayatımıza eşlik etmiş ya da Her öyküde, öykünün çağırdığı, özen- Liseli, üniversiteliler. Dünyalarının öykülerden sızmış tren düdüklerinin Olmayan Şeyler / Füsun Çetinel / le kucaklayıp götürdüğü mekânda bir sınavdan ibaret olduğuna özlemiyle... Günışığı Kitaplığı / 120 s. / 12+ / sarıp sarmalama karşıladı beni, bir anda inandırdıklarımız... Yeniden uyanıyoruz o sesle, o 2021. n 1 Temmuz 2021 16