Katalog

B T AŞKENT GÜNLERİ Müşerref Hekimoğlu Bıçaklarıyla masal yazanlar ıp bilimine büyük ilgi duyarım, gelişmeleri çoşkuyla izlerim her zaman. Belki de büyük babam nedeniyle. Marko Paşa'nın öğrencilerinden biri 'Kolagası Tevfik Ali', Mustafa Kemal'in de arkadaşı. Çocukluğumda Yeuıen'de geçen sürgün döneminden çok Türk doktorlarının öykülerini anlatırdı bize. Kadir Raşit Paşa'laı, Besim Ömer'ler, Tevfik Saglam'lar. Ailemizde önemli sağlık sorunları yok; hastadoktor ilişkilerini çok geç öğrendim. Çevremizdeki hastalar nedeniyle. Yaşamın bir döneminde anjinden, kızamıktan, gripten başka hastalık bilinmiyor aslında. Varlığını ya da adını bilmediğimiz hastalıkiarı yaşayarak öğreniyoruz. örneğin "Hockins" denilen amansız hastalığı Methi Bengisu'dan ötürü öğrendi çok kişi. 1950 yıllarında İstanbul'da çok sevilen, Orson VVelles'e benzetilen, yakın dostları arasında da "Papa" diye anılan Doçent Doktor Cihat Abaoglu, Methi Bengisu'nun hastalığına adını koyuverdi. "Bu bir lenf kanseri, dogru Stockholm'e" dedi. 'Metoş' dünya güzeli bir erkek, Nadir Nadi'nin, Mehmel Ali Aybar'ın sınıf arkadaşı, güzel dans eder, şarkılar söyler; amansız bir hastalığa yakalamnca hepimiz çarpıldık. Ansiklopediler, dergiler karıştı, Hockins üzerine hayli bilgilendik; ama o güzel adam damla damla söndü! Bu arada tıp dalında parlayan yıldızları da yakından tanıdım. Bir süre sonra bende de korkunç sancılar. Doktor Abaoglu hemen adını koydu, apandisit. Rahmetli Bedii Gorbon da peritonite dönüşebileceğini söyledi. Oysa lstanbul'da NATO'lu gazeteciler var, onlarla beraber olmak istiyorum. Üstelik bayram öncesi. Hâlâ teşekkürle anımsarım, Ord. Prof. ünlü cerrah Hakkı Şinasi Erel haber yolladı bana. Ameliyatımı o yapacaksa bayram tatiline gitmeyecek. O zaman doçentlere daha sıcak bakıyorum ben. Ameliyatımı Bedii Gorbon ya da Süleyman Dirvana yapacak. Gorbon ailesi hâlâ çok yakın dostlarım arasında. Galiba Bedii Gorbon'un bir başka ameliyatı vardı. Ben de Süleyman Dirvana'nın bıçağma uzanmaya karar verdim. Başucumda da Cihat Abaoğlu duracak, narkozdan sonra ne sayıkladım söyleyecek bana. Süleyman Dirvana, Kıbrıs kökenli ünlü bir ailenin çocuğu, Boğaz'da güzel bir Kıbnslı yalısı var. Bıçağı kadar denizciliği de ünlü. Güzel yatına biniyor mavi kanlı sultanlarla mavi yolculuklar yapıyor. Hayli yakışıklı bir doktor. Beyazperdenin "Sir'Müğe ulaşan ünlü oyuncusu Laurance Olivier'ye benzetiyorlar. Bıçağı için de öyküler anlatıyorlar. Ben de yazıyorum. Bir yazımın başlığı da "Bir buçuk Süleyman"; çünkü Süleyman Dirvana, apandisit ameliyatında bir buçuk santimetrelik yer açıyor. Güzelbahçe Klinigi'ndeki ameliyattan sonra akşamüstü odama geldi, "Size bir şey açıklayacagım", dedi; "Benim için bir buçuk diye yazdınız; ama sizin yaranız bir santim..." Sevindim mi, şaşırdım mı bilmem. Yıllar sonra Profesör Doktor tbrahim Ceylan sağ yanımda kaç santimlik bir yarayla safra kesemi aldı bilmem? Ama bu ameliyattan çok Profesör Zafer Paykoç ile Ismet inönu arasında, doktorhasta ılişkısinı aşan bir dostluk vardı.. Profesör Özden Uzunalımoglu (Erişırgıl), tıpkı hocası gıbi hastalarıyla guzelı ınsani ilişkiler kurabılen bir doktor. Özden Uzunalımoğlu bugun hocasının yerinde, gastroentoroloıı dalı başkanlığında oturuyor . hoşlandım, baştan sona güzel gelişen bir öykü. Kimi zaman hastalığı da seviyor insan. Yeni doktorlar tanıyor, geç tanımanın üzüntüsünü de duyuyor. Oysa her dalda doktorları çoğu kez hastalar nedeniyle tanıyoruz. Seha Meray, Cebeci'de Göğüs ve Solunum Yolları Kliniği'nde yatmasaydı, Profesör Tiirkân Akyol'u, Profesör Nezihe Enacar'ı tanıyabilir miydik? Strasbourg anılarıru dinleyebilirmiydik? Profesör Hüsnü Göksel'i, Profesör Kâmil Sokollu'nun asistanı olarak neredeyse kırk yıl önce tanıdım. Ama doktorluğunu hastalarıyla yaşadım. Her yaştan, her çevreden kaç kanserliye soluk verdi Doktor Göksel. Ne güzel elleri, hastalarına ne sıcak bakışı var! Genç güzel birçok kadının yeniden doğduğunu gördüm o ellerde, kocaman yüreği ile hepsine yürek verdi. ölüme bile yürekli gittiler... Tıp dalında unutamadığım bir başka kişi beyin cerrahı Nurhan Avman, yabancı ülkelerdeki kongrelerden dönüşte onu dinlemekten çok hoşlanırdım, bir de öğrencileri anlattıgı zaman. Bir ameliyatını iziemeyi çok isterni}, seyrederken ellerine saygı duymuştum. Belleğime yerleşen bir başka doktor, değerli bilim adamı Profesör Zafer Paykoç. Once doktor sonra bir dost olarak yeri var belleğinıde. Jale ve İsmail Riişlii Aksal'ın sofrasında ne güzel söyleşilerimiz, ne hoş anılarımız var. tnönii'yü yitirdiğimiz zaman Meclis'in Ust katında bir pencereden birlikte izledik cenaze törenini. Devlet protokolünde özel doktocyer almıyor! Oysa Profesör Paykoç'un Inönü'nün yaşamında önemli yeri var. lsteğimi geri çevirmedi, Paşa'ya dönük anılarıru anlattı bana. Resimlerle yayımladık, büyük ilgi topladı. Profesör Zafer Paykoç'un yanındaki incecik genç kız, hocasının yerinde gastroentoroloji dalı başkanlığında oturuyor bugün. Bilimsel düzeyi ve saygınlığıyla çok da güzel oturuyor. Aslında çok değerli kadın dostlarımız var. Dallarında güzel tırmamşlarla göze çarpıyorlar. Profesör Doktor Özden Uzunalimoglu (Erişirgil), Profesör Doktor Giineş Akgün ya da Profesör Birsen Saygın, Profesör Oya Tanrıyar ile konuşurken karamsarlığım dağılıyor birden. Bu doktor kadınlara güvenle, umutla bakan erkek hastaları düşünüyorum. Bu yolda geriye dönüş olabilir mi artık? Tıp dalındaki "cumhuriyet kızları" bunlar. Klinikte, ameliyathanede, laboratuvarda, erkek arkadaşlarıyla eş düzeyde, yan yana çalışıyorlar. Çevrelerine güven veriyorlar, umut veriyorlar. Bu umut solabilir mi artık? Otuz yıl önce bir mayıs günü Ankara'ya geldiğim zaman gazeteciliktc yoğun bir dönem. Uyku yok, durak yok, çoşku var, gerilim var, olayları izliyoruz. Derken kalp ağrılarıyla kıvrandım bir gece. 27 Mayısçılardan eniştem Selahattin O/giir, Sami Kiiçiik, Doktor Saim Bostancıoglu'nu getirdiler sabaha karşı, kalp değil safra kesesi krizi, kesede tas. var, aldırmak gerekiyor. Ama benim vaktim yok. Biraz da korkuyorum galiba. Çünkü apandisit ameliyatınıdan sonra Süleyman Dirvana'nın, Cihat Abaoglu'nun bir uyarısı oldu. Anestezi yapılırken alerjik etkiler gözleniyor, damar şişiyor, sözün kısası sorun yaratabilir, unutmamak gerekiyor. O uyarı bilinçaltıma iyice yerleşmiş anlaşılan, yeni bir ameliyatı göze almadım. Sancılara dayandım, sonunda kimse inanmadı bana, kocam bile! Gece sancı, sabah gazete, yazı. akşam kokteyl, konser, tiyatro, gerçekten inandırıcı değil; ama ben böyle yaşıyorum! Giderek taşlar da uyudu galiba. Uzun süre ağrı sızı yok; neredeyse yirmi yıl sonra taşlar varlığını hissettirdi yeniden. Soluğu Pro fesör Doktor Özden Erişirgil'in karşısında aldım. Kan araştırmaları, sonografi derken bıçak göründü. Karar da verildi hemen. Kır kıncı yılımı kutladıktan sonra tbni Sina Tıp Fakültesi'ne yatacağım, safra kesesinden kurtulacağım. lşte kurtuldum. tbni Sina, 02 A Blok, 404 no'lu odadan ayrılırken vücudumda eksik biı organ var; ama gözlerimde, gönlümde yeni dostluklar önce Prof.İbrahim Ceylan'ı tarudım. Güzel bir insan, güzel bir doktor, hastasına sıcak bakıyor. Bıçağına umutla, güvenle uzand:m. Yoğun bakımda gözlerimi açınca yeniden doğmuş gibi gülümsedim dünya' ya. Ne çok doktor dostum var şimdi! Yalnu dalında tırmananlar, doruğa varanlar, profesörler ya da doçentler değil; genç asistanlar, mesleğine yeni başlayanlar, yoğun b» kımda başucumda kelebekler gibi uçanlar. Kolay meslek değil doktorluk. Ancak se' vindirici bir olay, genç doktorları ve doktoı adaylarını sevgiyle çalışırken gördUm hep Çoğu kez hastabakıcıların görevini de üstleniyorlar! Mesleğüı güç koşullarına güzel di reniyorlar. Bu belki de örnek hocalardaı kaynaklanıyor. Ben de kocaman bir ağacıı değişik dallamıı seyrettim o ilişkilerde. Biı haftahk bir klinik yaşamında bir gazetecinir belleğine çok değişik olaylar yerleşiyor elbet lnsanı umutlandıran, onurlandıran olaylar sevgi dostluk, ama bir de ülkemizin sağlık po litikasını dUşündUren gözlemler var... D 12