Katalog

ben samanları altına çevirirsem, karşılığında ne verirsin?” diye sormuş. Kız, “Kolyemi veririm,” demiş. Bunun üzerine cüce kolyeyi almış, sonra çıkrığın başına oturup çevirmeye başlamış; gıcır, gıcır, gıcır çevirmiş, üç çevirişten sonra çıkrığın makarası altın iplikle dolmuş. Cüce çıkrığa bir makara daha takmış, yine gıcır, gıcır, gıcır çevirmiş, üç çevirişten sonra bu makara da dolmuş; cüce sabaha kadar, bütün samanlar bitene, bütün makaralar altın iplikle dolana kadar çıkrığı çevirmeye devam etmiş. Sabahleyin kral gelip de altınları görünce gözlerine inanamamış ve çok sevinmiş. Ama kral çok açgözlü bir adammış. Kızı alıp öncekinden daha büyük ve yine ağzına kadar samanla dolu bir odaya götürmüş, “Ölmek istemiyorsan, bu gece de çalışacaksın ve bu samanları da altına çevireceksin,” diye buyurmuş. Kızcağız çaresizlik içinde bir köşeye oturup ağlamaya başlamış; ama kapı yine açılmış, cüce çıkagelmiş ve sormuş: “Samanları altına çevirirsem, karşılığında bana ne verirsin?” Kız, “Parmağımdaki yüzüğü veririm,” demiş. Cüce yüzüğü almış, çıkrığın başına oturup gıcırdata gıcırdata çevirmeye başlamış ve sabaha kadar bütün samanları çil çil altın haline getirmiş. Sabahleyin kral gelip de yığınla altını görünce çok sevinmiş, ama altına doymak bilmiyormuş. Bu kez kızı daha da büyük ve yine samanla dolu 11