Katalog

14 kesilmiş bülbülün sesine ve, “Öt küçük kuş! Sakın durma!” demiş. Bülbül, “Öterim,” demiş, “ama bana imparatorun altın kılıcını verirsen... İmparatorluk sancağını ve imparatorun altın tacını verirsen!” Ölüm, her bir şarkı için imparatorun eşyalarından birini vermiş ve bülbül ötmeyi sürdürmüş. Şarkısında beyaz güllerin yetiştiği, leylakların mis gibi koktuğu huzurlu mezarlıklardan, insanların gözyaşlarıyla sulanan yemyeşil çimenlerden söz ediyormuş. Öyle güzel söylüyormuş ki şarkısını, sonunda ölüm kendi bahçesinin özlemiyle yanar olmuş ve soğuk beyaz bir sis bulutu gibi pencereden süzülüp, çekip gitmiş. “Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim, benim sevgili küçük kuşum,” demiş imparator, “şimdi ben seni nasıl ödüllendireyim!” “Beni çoktan ödüllendirdin!” demiş bülbül.