Katalog

urganı otların üzerine yatırmış ve bir çitin arkasına doğru uzatmış. Kendisi de saklanıp beklemeye başlamış. Keklikler hemen ortaya çıkmışlar, mısır tanelerini birer birer yiyerek gelip çuvalın içine kadar girmişler. Çuvalın içinde yeterli sayıda keklik toplanınca kedi hemen ipi kendine doğru çekmiş, keklikleri çuvalın içine hapsetmiş ve ağzını da bağlayıvermiş; sonra çuvalı sırtına vurup doğruca sarayın yolunu tutmuş. Saraya varınca nöbetçi yolunu kesmiş. “Dur bakalım, nereye gidiyorsun!” diye seslenmiş. “Kralın yanına,” diye kestirip atmış çizmeli kedi. “Sen deli misin!” demiş nöbetçi. “Bir kedinin kralın yanında ne işi var!” Öteki nöbetçi, “Bırak da gitsin,” diye söze karışmış, “kralın canı çok sıkılıyor, belki bu kedi mırıldamasıyla onun keyfini yerine getirir.” Çizmeli kedi kralın huzuruna çıkınca yerlere kadar eğilip selam vermiş, sonra konuşmaya başlamış: “Benim efendim, yani kont hazretleri,” diye söze girmiş, ardından, değirmencinin oğlundan daha bir sürü uzun ve gösterişli isimle söz 5