Katalog

tekrar masaya tırmanıp eski yerlerine yerleşmişler. Sonunda Çinli onarılmış. Ev sahipleri onun sırtına tutkal sürmüş, ensesine de güzel bir perçin yapmışlar, eskisi gibi sapasağlam olmuş, yalnız başını sallayamıyormuş artık. “Parçalandıktan sonra pek de kendini beğenmiş oldunuz!” demiş Keçiayakpaşa. “Ama bu bence pek de gururlanılacak bir şey değil! Çoban kızı alabilecek miyim, alamayacak mıyım ben şimdi?” Baca temizleyicisi ile çoban kız, yalvaran gözlerle yaşlı Çinli’ye bakmışlar; onun başını sallamasından korkuyorlarmış; ama Çinli bunu yapamamış, ayrıca da ensesinde bir perçin olduğunu bir yabancıya söylemekten utanıyormuş. Böylece bizim porselen sevgililer hiç ayrılmamışlar, büyükbabanın perçinine dualar etmişler ve kırılıp gidinceye kadar birbirlerini sevmeyi sürdürmüşler. 15