Katalog

12 ise kentin bütün çatıları uzanıyormuş. Çepeçevre, her yeri görebiliyorlarmışdı. Çoban kız bu kadarını düşünememişmiş; küçük başını baca temizleyicisinin başına dayamış, öyle ağlamış, öyle ağlamış ki, kemerindeki altın yaldızlar dökülmüş. “Bu kadarı çok fazla!” demiş. “Buna dayanamam. Dünya çok fazla büyükmüş! Ah keşke yine aynanın altındaki küçük masada olsam. Oraya dönmedikçe rahat huzur yok bana. Ben seninle bu kadar uzaklara geldim, eğer sen de beni gerçekten seviyorsan, beni evime geri götürürsün.” Baca temizleyicisi onu sakinleştirmeye çalışmış, yaşlı Çinli’den, Keçiayakpaşa’den söz etmiş, ama çoban kız öyle bir ağlıyormuş, küçük baca temizleyicisini öyle içtenlikle öpüyormuş ki, taşlar, daha doğrusu porselenler