Katalog

30 MART 2025 5 Özge Özder ile hem sahnede hem de yaşamdaki İki ruh bir beden deneyimlerini konuştuk. AY’A SEYAHAT ‘Jilet kesiği gibi BAŞAK BIÇAK basakbicak @gmail.com Psikoloji ve bir acı’ kapitalizm arasında kurduğu iyatro sahnesi için son yıllarda yazılmış en keskin bağ ile zorlayıcı ve kutuplaştırıcı metinlerinden birisi DENIZ etkileyici ve bir o “Gidion’un Düğümü”. Aile, çocuk, ahlak ÜLKÜTEKIN gibi genel kavramlar ile sosyal medyanın kadar da dehşet T yarattığı baskı ve şiddeti ele alan Johnna verici bir anlatı Adams’ın metni, yarattığı tüm tartışmalarla birlikte Amerikan Eleştirmenler Birliği Ödülü ile Çağdaş Amerikan Tiyatrosu kuran “Severance” Festivali Seyirci Ödülünü de kazandı. İstanbul Şehir Tiyatroları ikinci sezonu tarafından bu sezon sahneye koyulan oyunun başrolünde yer alan Özge Özder, rolü için ile üç yıl sonra “Oyunculuk yaşamımın en büyük ödülü ekranlarda. ve en büyük sınavı” diyor. u “Gidion’un Düğümü” izleyici ğursuz bir asansör, sarmalında birbirine örülen açısından oldukça zorlayıcı bir beyazlığıyla iplikler bu kez tümüyle içsel- metin çünkü eğitim sistemini ele gözlerimizi yoran dışsal arasındaki ortak noktalar, alırken aynı zamanda çevresine labirentvari ayrımlar, çatışmalar ve benliğin inşa edilen modernite U koridorlar, bunu ne denli yönetebildiği kavramını ve bu kavram minimalist dekor, mekânın üzerine kurulu. İlkin Mark S’in içinde insanlara yüklenen soğuk ortamıyla bütünleşmiş özelinde başlayan iki kişiliği rolleri de sorgulatıyor. Bu dediğin anda başka bir memurlar ve her odası bambaşka bütünleştirme-bütünleştirememe yüzden sahnede oynarken düğümle insanın boğazına bir dünyaya açılan bir şirket... durumu, olay örgüsü ilerledikçe salonda pek çok düşünceli yüz dolanan inanılmaz bir sarmalı Evet, tuhaflığıyla sizi ekrana bütün karakterlere sirayet görmeniz olası. var. Boşuna almamış o ödülleri! kilitleyecek Lumon’un ediyor. Her bir kahraman, kendi Seyirci ile oyuncunun Her akşam oynarken o metine koridorlarındasınız yeniden ve yolculuklarında dışsalları ve birbirinin soluğunu hissettiği, layık olabilmeyi dileyerek çıkıyorum bu kez sizi çok daha çetrefilli bir içselleriyle düştükleri benlik zaman zaman 20 santim sahneye. Oyun bitiğinde ise her serüven bekliyor. çatışmasından en az yarayla mesafeden birbirimizin gözlerinin seferinde kalbimden bir ödül de ben Üç yılın ardından ekranlara sıyrılmaya çalışırken içte ve içine baktığımız, seyirci ile yan yana veriyorum yazara. geri dönen Apple TV+’ın dışta yaşadıkları romantizm de oturduğumuz, seyirci için de oyuncu için ödüllü dizisi “Severance”, bu karmaşık yapıyla birlikte de çok benzersiz bir deneyim “Gidion’un ÖRÜMCEK AĞI GİBİ bu uzun bekleyişe değdiğini ilerliyor. Düğümü”. Oyunculuk yaşamımın en büyük ödülü u Sizce sorun Gidion mu yoksa sistem mi? kanıtlayan bir ikinci sezonla Mark S’in ilk sezonda ve en büyük sınavı aynı zamanda. Çok zor ve Tümdengelim, tümevarım aklınıza gelebilecek karşıladı seyircisini. İlk sezonda yaşadığını öğrendiği karısını keskin bir metin oynuyoruz, oynadığım rol de beton hiçbir yaklaşımla tek bir yanıta bağlayamadan elinizi Lumon şirketinde çalışanları, bulma mücadelesi Severance’ın gibi sert, çok katmanlı, kalbinde, ruhunda jilet kolunuzu düğüm eden bir şey tartışıyoruz sahnede. şirketin sistemini, kurallarını ikinci sezonuna sarkan olay kesiği gibi bir acıyla nefes almaya, ne olduğunu O kadar çok katmanın ve birbirine etki eden o kadar ve bu dünyayı bize tanıtan dizi gibi görünse de durumun böyle anlamaya çalışan, çocuğunu nedensiz yere henüz çok değişkenin birbiriyle bağlantılı olarak olay ikinci sezonda artık bu gizemli olmadığını bir parça yavaş yitirmiş bir anne. Bir evin salonu kadar küçük bir örgüsünü bir örümcek ağı gibi ince ince dokuduğunu dünyanın kapılarını aralamaya seyreden ancak sonlara doğru sahnede seyirciyi kendi sarmalımıza hapsediyoruz. görüyorsunuz ki “kim haklı, kim suçlu” gibi sorular başlıyor. İlk sezonun finalinde ivme kazanan anlatının akıl O düğüm aynı anda hepimizin boğazına manasız, basit kalıyor. Yazarın dehası burada bizi şaşırtıcı iki ifşayla baş başa almaz final bölümünde daha dolanıyor. Bir salon düşünün aynı Ta-m zaten. Sığ bir suda boğmuyor sizi, bir bıraktıktan sonra yeni sezonda iyi kavrıyoruz. Gerçekten de anda nefes alıp veren. Çok zor ama tsunaminin içina bırakıyor. artık tümüyle o bembeyaz Severance’ın final bölümü uzun yaşanması müthiş bir deneyim. Hatta zamanlı anne koridorların dehlizlerine, zamandır ekranda izlediğim en projeyi tiyatroya gönüllü olarak u Bence topluma çok güzel mesajlar karakterlerinin derinliklerine acayip, en çılgın sahneleri bir u Bir keresinde “Tam zamanlı anneyim” veriyorsunuz. Hem hamileliği getirip veren ben olduğum için demiştiniz. Mesainizde bir değişiklik var mı? götüren anlatı ana karakterimiz araya getiren kendi başına bir başkalarının istediği kalıpların dışında eşimin (Sinan Güleryüz) oyunu Yok ve çok mutluyum Luna’nın annesi yaşamanız hem de pandemi gibi Mark S’in (Adam Scott) finalde film olabilecek kadar güçlü bir ilk izlediğinde şöyle bir yorumu olduğum için. Bana varoluşumun en büyük herkesin can korkusu içinde olduğu de karşılaşacağımız ikonik bölümdü. Mark S’in içsel-dışsal oldu. “İnsan neden kendine hediyesi onun varlığı. Hâlâ bir bakıcım yok ve günlerde sokak hayvanlarını düşünerek koşusuyla açılıyor. Makroveri çatışması, Milchick’in gözünüzün bunu yapar ki? Neden bu kadar eğer mesleğimi de hakkıyla yapabiliyorsam onlara mama götürmeniz iç ısıtan Düzenleme Ofisi’nde karşılaştığı önünden bir süre gitmeyecek ağır bir duygu yükü alıp kendini bunda en büyük pay çocuğuma annesinin hareketler. Çoğunluğun dışında yeni -ve elbette yine garip- kutlama seansı ve beklenmedik böyle bir eşikten geçmeye yokluğunu aratmayan annem ve bir erkekten düşünme ve hareket etme pratiğini nasıl çalışma arkadaşları, yaşı bir ekip şiddet tonuyla iki sezon boyunca zorladın?” Bunu söyleyen eşim beklenmeyecek kadar içten yani bir babadan kazandınız? lideri olmak için bir hayli küçük biriktirilen parçalar, finalde ise dünyanın en zor profesyonel da öte bir çabayla Luna’mıza kendini Olmak istediğim kişiden, bir kız ve ilk sezonda kötülük yalnızca her yere saçılmakla yarış parkuru olarak tanımlanan adayan eşimdir. Luna’sız bir anımız ya hayallerimden, yaşama olan şükür timsali duruşuyla, öykünün kalmadı; ortalığı yerle yeksan Ironman’i dizlerini patlatarak bitiren da Luna’sız olmak istediğimiz bir duygum ve Yaradan’a kendimce teşekkür mizahi yönünü dengeleyen hali etti. Ancak bana göre dikkat kesitimiz de yok zaten. Çok Türkiye’nin nadir sporcularından. biçimimden kendimi mahrum bırakmayacak şükür varlığına. arasında incecik bir çizgide çekici olan fikir, Mark S. ile Bende ona dedim ki “Sen neden şekilde yaşayarak. Yani başkaları ne düşünür yürüyen Bay Milchick (Tramell Gemma’nın (Dichen Lachman) Ironman’e katılıp bitirdiysen tam da o diye hiç düşünmeden tavizsiz yaşamak söz Tillman) ile buluşuyoruz. Biz, doğum temasında buluştukları yüzden!” Ama bir fark var. Ben kendimi o ettiğim şey. Genel geçer doğrulardan öte kalbinizin, neler olup bittiğini anlamaya andı ki sonunda Lumon’un zor sınavdan geçirirken bu metini de herkesin yüzüne akıl ve vicdanınızın size fısıldadığı şeyler var. İyilik kadim çalışaduralım Severance, ilk üzerindeki örtünün de kalktığı yer çarpmak istedim çünkü çağımız insanının yüzleşmesi gereken bilgi gibi doğduğumuzda kulağımıza fısıldanan bir şey aslında. sezonda görece daha belirgin burası oldu. bir metin. Ve duyabilene aslında her an bir şeyler fısıldıyor. Büyüdükçe görünen gerçek ve gerçeküstü u Evet, metnin yükseldiği birkaç bölüm var ve bu bölümler oldukça BAŞARILI başkalarının gürültülerinden kendi iç sesimizi duymaz oluyoruz. dünya arasındaki sınırları daha vurucu cümlelerle oyuna yön veriyor. Bu anları izleyiciye aktarırken İşte ben o iç sesi hiç kaybetmedim. O ne derse odur benim için. SİNEMATOGRAFİ da silikleştiren bir hamlede sizde yarattıkları his nasıl? Severance’ın yaratıcısı bulunuyor. Bedenleri iki ayrı ruha İmzamı atabileceğim satırları haykırıyorum daha ne olsun. Dan Erickson’un ilmek ilmek “ayrılmış” veya paylaştırılmış, Partnerim Özgür Kaymak’ın ağzından çıkan tüm cümleler örülmüş dünyasından, yakın gündüzleri ofis koridorlarında ve ağzımdan çıkan her bir kelime bende yazara sarılma isteği Şarkı söylemek artık plan çekimleriyle buz gibi bir bambaşka bir yaşam sürerken uyandırıyor.. Johnna Adams “Gordion’un Düğümü” efsanesini dünyada, donuk suratlarıyla akşamları dış dünyada, Lumon’da bir metafor olarak kullanmış ve “Gidion’un Düğümü” koymuş bağ kurmakta zorlanacağımız neler olup bittiğini anlamaya keyif veriyor oyunun adını. Oyunun her defasında şaşırtan, tam çözdüm karakterlerin içine girmemizi çalışan karakterlerle dolu bu sağlayan sinematografiden uzun öykü eteğindeki taşları birer u Müzikallerle birlikte anılmanız nasıl oldu? uzadıya övgüyle bahsedebiliriz birer dökmeye başlıyor. Ve yeni Tamamen tesadüf aslında. İlkokuldan sonra ancak Adam Scott’ın iki ayrı sezon çekirdek temasını olarak aldığım uzunca bir müzik eğitimim de oldu Ankara karakteri değil ama iki ayrı belirliyor: İçsel ve dışsalların aynı Devlet Opera ve Balesi’nde. Konservatuvarın ruhu yorumlayan performansı kişiler olmadığı fikri. müzik bölümüne hazırlandım ama şan bölümü için Galeati Yayıncılık bana göre dizinin asıl başarısı. değil orkestra bölümünün sınavı için. Sonrasında YENİ AHLAKİ İKİLEM oyunculuğa olan yatkınlığım oyunculuk Özellikle finalde büyüyen bölümünde okumaya yöneltti beni. Kulağım Gerçekten de ilk sezon boyunca bu yorumu bu rahatsız edici, iyi olmakla beraber sesim kusurludur aslında. içsel ve dışsalların ne olduğunu mizahla-dram arasında ama Ses tellerimin arası doğuştan açık yani ciddi bize anlatmakla uğraşan aslında deliliğin dağlarında anlamda hava kaçırıyor ama “Marat-Sade” adlı bir Severance’ın, ahlaki bir ikilemde gezinen dünyayı listenize oyunda tek bir şarkı söylemem gerekiyordu ve temellenen tek bedende iki ayrı eklemelisiniz. Ne de olsa iki üstesinden geldim. Sonra “12. Gece” oyununda ruh düşüncesi öykünün ana arteri kimlikli yaşam bize pek yabancı üç şarkı söylemem istendi onu da hallettim, durumuna geliyor. Unutma, değil. tabii şan dersleri alarak.. Sonrasında “ Bak Bizim bellek, kayıp, aşk, doğum-ölüm Şarkımızı Çalıyorlar” oyununda 12 şarkı söylemek durumunda kaldım çünkü bir müzikal astı şehir tiyatroları bana. Eşimin ısrarı ile yaptığımız “Senle Ben” adlı şarkımız ve düetler milyonlarca tıklandı. Ardından Zorlu PSM’den “1923” müzikali geldi. KARGO DAHİL Müzikal mezunu olmadan şarkı söyleyen tek oyuncu benim ve bacaklarım titreyerek görev ¨ 200 aşkıyla söylüyorum o şarkıları. Şarkı söylemek eşim sayesinde artık daha normalleşmeye +90 539 669 60 69 başlayan ve hatta zaman zaman keyif aldığım bir www.galeatiyayinevi.com galeatiyayincilik gletiyayincilik galeati2017 şey oldu. PUANIM: 8/10