Katalog

‘Kalplerin üzerine basıyorsun’ Çağdaş Arnavut edebiyatının önemli şair ve yazarlarından Bardhyl Londo, 1948’de Permet’te dünyaya geldi. Tiran Üniversitesi’nin Arnavut Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Permet’te birkaç yıl öğretmenlik yaptıktan sonra Drita (Işık) adlı edebiyat gazetesinde çalışmaya başladı. Bir süre Yazarlar ve Ressamlar Cemiyeti Başkanlığı’nda bulundu. Ülkesinde romanlarıyla da tanınan ve Migjeni Ödülü sahibi Londo, okurlarının gözünde öncelikle şair olarak kaldı. Özellikle sosyal ağırlıklı şiirleri büyük bir ilgi gördü. Şiir kitapları: “Felaket ve Güller” (1975), “Yoldaki Ayak İzleri” (1981), “Aşkın Adı” (1984), “Sıradan Günler” (2010). BARDHYL LONDO / ŞİİRLER / ÇEVİREN: AHMET EMİN ATASOY SIĞINMACILAR PAZARINDA Sığınmacılar pazarından ayakkabı satın alırsan eğerseni hüzünlü ülkelere götüreceklerdir sadece. Teyp alırsan o seni sadece ağlatabilir. Gerilim düşecektir sığınmacılar pazarında. O yüzden, sığınmacılar pazarına giderkenkolundan tutacak bir yakınını yanında götürmeyi unutma. Sığınmacılar pazarından tatlı bir şeyler alayım deme, kahve al sadece, acı kahve. Fiyatını da asla sorma (acının, kederin, gözyaşının fiyatı olur mu ki?) ve sığınmacılar pazarından her dönüşünde kızını iki kez öpmeyi sakın unutma, iki kez deoğlunu. Sığınmacılar pazarına giderken dikkat et! Çünkü kalplerin üzerine basıyorsun tüm ağırlığınla bir de aşkların. Ve buna rağmen, yine de sığınmacılar pazarına her seferki gidişinde lütfen cebinde dinamit bulundurmayı kesinlikle unutma… HAYKIRIŞ Gökyüzüpırı pırıl bakışınla kirletmekten korkuyorsun onu. Öyle berrak öyle berrak ki, baş döndürüyor. Bu ne felaket! Açık mavi mermer kırılıp iki paçaya bölündü tek bir çığlıktan… MAVİ GÖZYAŞI O, haritasını çizdi dünyanın. Onun üzerine deMasmavi, ışıl ışıl bir gökyüzü. Ardından da mavi gözyaşlarıyla ağladı… KENDİ KENDİMİZİ ÖLDÜRMEKTEYİZ HER GÜN Kendi kendimiz öldürmekteyiz her gün. Kahvelerdeki pis masalarda. Kirli satırları üzerinde gazetelerin. Kötü niyetler ve entrikalar tuzağında. Kendi kendimizi öldürüyoruz birbirimize duyulan nefretle. Yavaş bir ölümle öldürüyoruz biz kendi kendimizi. Ve ey Tanrım, ayırdına varamıyoruz intiharımızın. O an geliyor sonra. Tabancayı alıyorsun. Ama tetik sıkılmıyor. Sen çoktan ölmüşsün çünkü. Ölüler intihar etmez ki… ÇOK SEVMİŞİZ … öyle ki aşk da ölür, sevgilim benim, ağzında bir yaprakla, kor gibi bir sözcükle. … öyle ki deniz de ölür, sevgilim benim, üzgün kum üzerinde, yalnız bir kayanın dibinde… … öyle ki sonbahar da ölür, sevgilim benim, otsuz kalmış bir çayırla, sığınmacıların gittiği yolda. … öyle ki sular da ölür, sevgilim benim, koyu bir sis içinde, uyku gibi bir bulutun altında… … öylesine çok sevmişiz ve nefret etmişiz kiölmemize olanak yok, sevgilim benim. Bardhyl Londo LASGUSH PORADECİ (*) Ölüm onu unutmuştu. O da dalgınlıkla şiir kokuları içinde yitirmişti yolunu. Gözlerini son kez kapadığı gün Pogradec gölü şaşkınlık içindekocaman bir mavi gözyaşı gibi dondu. (*) Lasgush Poradeci, 18991987 arasında yaşamış Arnavut şair ve yazar. n 22 23 Kasım 2017 KITAP