Catalog

Aurier’nin Gauguin’in bir tablosu üzerigöre. Sanat emene kaleme aldığı 1890 ğine özgü olan “Amaç tarihli metindir. Birinnedir?” sorusu ise olcisinde görünür olanın dukça ikircikli bir sodokunsal olana, figürudur. Resim, boya ratif olanın “figüral” pigmentlerinden ve olana dönüştürülmesimalzeme taşıyıcısınnin tescilidir, böylece dan (“support”) iba“yeni bir resimsel praret olmadığına göre, tik” olanaklı hale gelbu maddeselliğin içermiştir. İkincisi ise, diği olanakların “öz“fikirleri simgelere gül bir biçimde edimtercüme eden bir resselleştirilmesi ve kamin manifestosu” annıtlanmasını”nı gereklamı taşır. Ancak bu li kılacaktır. Çünkü manifesto, “polemik resim yüzeyi iki görevi akıl yürütme usulüyle” karşılar: O, yalnızca işlemez, “defigüratif” “kendisi”dir ve “öyle betimleme usulüyle işolduğunun kanıtı”dır ler. (s. 75). O halde salt Betimleme, aslında bir “medium” değilbir “ikame”dir; bir söz dir resim. Her şeyin sahnesini bir başkasıötesinde de sanatın nın yerine koymaktır. “antiteknik” olduğu “Design’ın yüzeyi” gerçeğinin kanıtıdır başlıklı bölümde bu aynı zamanda. Bir yükavramla ilgili olarak zey üzerinde yayılan “özerk bir saflık”tan malzemenin “sanat” söz edilemeyeceğine olduğunu “göstervurgu yapılıyor, simmek” gerekir. Yazara Newyork Metropolitan Müzesi (üstte). geci şair ile endüstri göre altı çizilmesi ge Alberto Giacometti’den değeri milyonları bulan bronz bir büst (altta). tasarımcısı arasındaki reken, şu olacaktır: ortaklığı mümkün kı“Sanat, kendisini “salan şeyin “harfler ile formların harnat” olarak gören bir bakış olmaksımanlanması” olduğu yargısına varılızın yoktur.” (Burada yazar, yaygın bir yor (s. 108). kavram olarak “mimesis”e, bilinenin aksine farklı bir işlev yükler: “MimeKitabın sonraki bölümlerinde, sanasis, kopya ile model arasındaki ilişki tın ana kavramlarından biri olan temolarak anlaşıldığı biçimiyle, benzerlik siliyle ilgili formlar irdeleniyor, temsideğil, yapma tarzları, söz kipleri, göliyet öncesinde simgesel sanat varken, rülebilirlik formları ve anlaşılabilirlik içerik ile formun birbirinden koparılprotokolleri arasındaki ilişkiler kümasıyla “yeni simgesel sanat”ın devremesinin bağrında benzerlikleri işler ye girdiği üzerinde duruluyor (s. 136). kılmanın bir tarzıdır” (s. 77). Resmin Estetik ve siyaset ilişkisi, sanat reyeni bir rejim dönemine girmesi de fijimleriyle modernite kavramının zayıf gürasyonun bırakılmasıyla doğrudan bağlantısı, bunun yanı sıra sanat ve ilgili değil. Yazar, bu bölümde Holemek sorununun ele alındığı “Duyulanda resmine yeniden itibar kazandıların paylaşımı” başlıklı bölüm, kitaran Hegel ile birlikte bu sanat dönebın ana konusuyla dolaylı bir bağlam minin karakterini nesnel bir bakışla açısından okunabilir. Sanırım bu neyorumlar, Greenberg formalizminin denle olacak, kitabın kapağında bu ya da Kandinsky spiritüalizminin, reikinci başlığa yer verilmemiş. Görünsimdeki “çehre bozumu” ile ilgili oltü kavramının değişken ve dönüşümlü duğunu belirtir. “yazgısı” (“destin”) ve başkalığı üzerinde düşünmek isteyenler, kitapta “Metindeki resim” sorununu inceaydınlatıcı ipuçları bulacak. ? lerken 19. yüzyıla ait iki eleştiri (yorum) metni üzerinde görüşlerini soGörüntülerin Yazgısı / Jacques mutlaştırıyor yazar: Bunlardan biri Goncourt Kardeşler’in 1864 tarihli Ranciere/ Çeviren: Aziz Ufuk Kılıç/ Chardin monografisi, diğeri ise Albert Versus Kitap/ 189 s. ¥ olmuştur yazara CUMHURİYET KİTAP SAYI 1070 SAYFA 11