Katalog

KÜLTÜR 13 hala aktif olarak görev alıyormuş. F104 avcı bombardıman uçağı ise,1974 yılında FIAT tarafından üretilmiş. Uçak yirmi yıl Türk Hava Kuvvetlerine hizmet vermiş. Aslında teknolojiye meraklı biriyseniz burada görebileceklerinizi birkaç sayfaya sığdırmak çok zor. Orada bulunan her eşyanın bir öyküsü var. Her biri ortaya çıkarılırken onlarca, belki de yüzlerce mühendis karşınıza çıkar. Ardından kapıdan çıkıp bitişikteki yapıya geçince Şirket i Hayriye tersanelerinden kalma 150 yıllık ve hala çalışır durumdaki hızar karşılar. Dışarıdaki kocaman taka bir deniz vasıtası olmaktan çok canlı renkleriyle modern bir heykeli ya da enstalasyonu çağrıştırıyor. Takanın yanında 1951 yapımı ve hiç batmayacak şekilde tasarlanmış bir kurtarma botu duruyor, hemen arkasında ise üç katlı bina büyüklüğünde bir gemi makinesi. TCG Ulaçali Reis denizaltısı da ayrı bir deneyim. Ana Tersane binasının çıkışında oluşturulan sokakta yedi adet dükkan yer almış. Birincisi, bir zamanlar her çocuğun hayalini kurduğu elektrikli trenlerden oluşan oyuncak bölümü. Evimizde eşimin çocukluğundan kalma ve hala işler durumda bulunan bu oyuncakları bir müzede görmek eğlendirici. Diğer dükkanlar arasında demirci, saatçi, ayakkabıcı hatta içindeki kokuların bile hakiki olduğu bir eczane de yer alıyor. Müze sahasının en batı bölümü hem otopark hem de uçak ve değişik dönemlerden kalma raylar, vagonlar ve lokomotiflerin yer aldığı açık teşhir alanı olarak kullanılıyor. Bayların en beğendiği iki uçak modeli de orada duruyor. Eşim Haldun’dan aldığım bilgilere göre DC3 Dakota’nın 1935’te üretimine başlanmış, bu uçak aslında o kadar iyi bir tasarıma sahipmiş ki yakın zamana kadar hava kuvvetlerimiz tarafından kullanılıyormuş. Şu anda Dünya üzerinde 400 kadarı on binlerce saat emek harcamışlar. Yılların içinden süzülüp gelen bu alın terini teknolojiden biraz anlayabiliyorsanız kolaylıkla görüyorsunuz ve inanın gerçekten büyük bir heyecan duyuyorsunuz. İstanbul’da yaşayan ya da yolu bu kente düşen herkese bu müzeyi hararetle tavsiye ediyorum.