Katalog

4 Aradan günler geçmiş, kadın o marullardan başka bir şey düşünemez olmuş; onları yemezse hasta düşüp öleceğini biliyor, bu yüzden günden güne sararıp soluyormuş. Onun bu halini gören kocası korkmuş ve sormuş: “Ne oldu sana böyle karıcığım, bir derdin mi var?” Kadın, “Ah kocacığım,” demiş, “sorma! Evimizin arkasındaki bahçede yetişen marulları öyle canım istiyor ki, alıp da yemezsem ölüp gideceğim!” Karısını çok seven adam, “Karım öleceğine, gidip koparırım o marulları,” demiş kendi kendine, “ne pahasına olursa olsun!” Akşam karanlık bastırınca, cadının bahçe duvarından atlamış, bir kucak marul toplayıp karısına getirmiş. Kadın da marullardan güzel bir salata yapmış, oturup afiyetle yemiş. Ama salata öyle güzel, öyle güzel olmuş ki, ertesi gün kadının canı yine çekmiş; bu sefer daha da büyük bir iştahla istiyormuş marulları. Adamcağız ne yapsın, tekrar bahçeye girmek zorunda kalmış. Yine akşam