Katalog

Cumhuriyet Ankara 279/6 Kasım 2009 Telli Turna’dan Kurtuluşve Cumhuriyete... sefik@kahramankaptan.com / www.kahramankaptan.cokm B Yans malar Şefik KAHRAMANKAPTAN akın siz şu rastlantılara... Bilkent ve Hacetepe Senfoni orkestralarının üç gün arayla verdikleri konserlerin giriş yapıtları Nevit Kodallı’nın “Telli Turna”sıydı. BSO bu konseri Nevit Kodallı’nın anısına ithaf ettiğini önceden ilan etmişti. HSO ise bu açıklamayı Genel Müzik Direktörü Erol Erdinç’in ağzından konser salonunda yaptı. İki konserin de solisti, yaşını hiç göstermese de artık olgunluk döneminin başlangıcına doğru yol alan piyanist Emre Şen’di. (d.1973) Naci Özgüç yönetimindeki BSO ile Robert Schumann’ın piyano konçertosunu, Erol Erdinç yönetimindeki HSO eşliğinde de Frederic Chopin’in 2 No’lu piyano konçertosunu seslendirdi. Bu seslendirmelerle Emre Şen, 2010 Schumann ve Chopin Yılları’na erken bir karşılama yapmış oldu. İki besteci de 1810 doğumlu ve Ocak’tan itibaren 2010, doğumlarının 200. yılı nedeniyle onların yılı... Üstelik Schumann bu konçertosunu Chopin’e adamış. Öğrencilik yıllarından itibaren izlediğim Emre Şen, Chopin’in yapıtlarına İdil Biret ve Gülsin Onay’dan sonra en çok önem veren, seslendiren isimdir. Yorumunda, müthiş bir içtenlik vardır. Üstelik bu içtenliği, belki de sıkı bir “empati”yle Chopin’in ruh halini de neredeyse yansıtarak çalışını sağlıyor. Ben piyanistlerin fazlaca “tiyatro” yapmasına karşıyım. Hem dinleyicinin, bazen kendilerinin bile dikkatinin dağılmasına yol açıyorlar. Zaten iyi bir dinleyici, yapılan tiyatronun çalıŞen HSO’da Şen, BSO’da dinleyiciyi selamlıyor şılmış bir mizansen mi yoksa içten gelenin dışavurumu mu olduğunu rahatlıkla anlayabiliyor. Emre Şen’in mimik ve hareketlerinin, yapıtın ruhuyla bire bir uyuştuğunu ve heyecanının dışavurumu olduğunu gözlüyorum. Hüzün, ölçülü neşe gibi duygular, hayli bütüncül biçimde yansıyor Emre’yle... İki icrasında da büyük alkış aldı dinleyiciden. BSO’da bir bis yaparak dinleyiciyi ödüllendirdi. HSO da ise üç bis yapmak zorunda kaldı, hâttâ yoğun tezahürat karşısında kulis yolundan keskin bir manevrayla dönerek piyano başına geçti. İki konserde de Schumann’ın erken dönemi ürünü Op.16 “Kreisleriana”dan bir bölüm seslendirdi. HSO’da, ikinci parçası da aynı yapıttan bir başka bölümdü. Son bisi ise Chopin’den bir valsle yaptı. Emre böylece, yarı zamanlı olarak piyanoya başladığı ve sonra da geliştirdiği iki üniversitenin de orkestralarıyla üç gün arayla adeta bir gösteri yapmış oldu. özeleştiri yapar, bu durumu sorgular. Doğrusu sürekli kan kaybeden ADK’nin içine düştüğü atalete yüreğim sızlıyor. Muammer Sun’dan bayram armağanı En güzel Cumhuriyet Bayramı armağanını değerli bestecimiz Muammer Sun’dan (d.1932) aldım. Telefondaki sesi yumuşacık, heyecanla, “Şefikciğim, CD bayrama yetişti” diyordu. Muammer Hoca böylece Sun Yayınevi çatısı altında otuzu aşkın kitap ve notadan sonra, üçüncü CD’sini de yayımlamış oldu. İlk ikisi Saygun’un ve kendisinin “Çoksesli Halk Türküleri”nden oluşan koro yapıtlarıydı. Bu kez, TRT’nin bayramda gene gösterdiği Cumhuriyet ve Kurtuluş filmlerinin müziklerinden orkestralar için yeniden düzenlediği iki süitten yaptığı seçkiyi bir CD’de topladı. Gürer Aykal yönetimindeki CSO ve BSO tarafından, şefler rahmetli Hikmet Şimşek ve Elnara Kerimova yönetimindeki Devlet ve TRT korolarının katılımı, soprano Hülya Kazan’ın solosuyla zenginleşen kayıtlarından seçkiyi, müziksel olarak ardı ardına rahat dinlenebilecek biçimde sıraladı. Bu kayıtlarda emeği bulunan, rahmetli dostumuz sesçi Engin Aksan’ı da bu vesileyle anmış olduk. Muammer Sun, kitapçıktaki önsözün sonuna çok “haklı” ve “yerinde” bir uyarı koymuş. “Lutfen kopyalamayınız! Elinizdeki bu CD’ler tahminlerimizin çok üstünde bir fiyata mâl olmuştur. Bu tür Çağdaş Türk Müziği CD’lerinin yapılmasını, çoğalmasını istiyorsanız lutfen orijinal CD alarak destekleyiniz” diyor, “Size güveniyoruz” diye de ekliyor. CD’de toplam 20 parça yer alıyor. Hepsinde özbiçim ilişkisi müthiştir, ben “Sevda Çiçeği”ne bayılırım. Bilmeyenlere söylüyorum, alın, dinleyin, çok seveceksiniz. Hacettepe’nin düşündürdükleri HSO’nun konserinde rektör Prof. Dr. Uğur Erdener ile Ankara Devlet Konservatuvarı Müdürü Kulak Burun Boğaz Uzmanı Prof. Dr. Erol Belgin’in bulunmayışı dikkatimi çekti. Üstelik bu sezon açılış konseriydi. Hemen önümdeki sırada Rektör Yardımcısı Diş Hekimi Prof. Dr. Sevil Gürgân ile ADK Müdür Yardımcısı Viyolacı Bediz Koçak oturuyorlardı. Gürgân’a “Rektör beyi konserlerde hiç göremiyoruz, Tunçalp Özgen çoğuna gelirdi” diye sordum, bir seyahatte olduğu yanıtını aldım. Gürgân, “Zaten orkestra da bana bağlı” diye ekledi. Bediz’e de “Senin müdür bey de mi seyahatte?” diye takıldım, gülüştük ve konu orada kapandı. Ama bu ciddi bir konu bence. Bakın hep karşılaştırmayı Eskişehir’deki Anadolu Üniversitesi ile yapıyorum. Biliyorsunuz Ankara Devlet Konservatuvarı, Atatürk’ün kurduğu ilk kurum olan Musikî Muallim Mektebi’nin (1924) dönüştürülmesiyle kurulmuş (1936), bu nitelikteki ilk çağdaş devlet kurumu. Eskişehir’dekinin kuruluşu ise 1986, yani ilk örnekle arasında tam 40 yıllık fark var. Bir göz attığımızda; Anadolu Senfoni Orkestrası’nın her hafta konser verdiğini, ayda iki oda müziği etkinliği veya solo resital düzenlediği, besteci teliflerinin, icracı kaşelerinin bir düzen içinde sektirilmeden ödendiğini görüyoruz. Eskişehir’e çoğu da işinin ehli pek çok yabancı şef, solist geliyor, yeni yapıtların dünya prömiyerleri yapılıyor, iyi Türk çalgıcılara konser olanağı yaratılıyor. HSO ise ayda bir konser yapabiliyor! Bu acaba tembellikten mi, yoksa olanaksızlıktan, ödeneksizlikten mi? Rektörlük ve Konservatuvar Müdürlüğü, müzik eğitimciliği ve icracılığının özünü anlayabilmiş ve gerekli ilgiyi gösterebiliyor mu? En azından Hacettepe’de son 40 yılda yığınla bina yapıldı, hastane binaları yenileniyor. Döner sermaye ve vakıf gelirleriyle işler finanse ediliyor. Konservatuvarın konsertiyatro salonu ise yarım inşaat olarak terk edilmiş, izbe biçimde duruyor! Dilerim Hacettepe’deki dostlar da bir 18