Katalog

gorus@cumhuriyet.com.tr 21 NİSAN 2025 PAZARTESİ 2 olaylar ve görüşler Cumhuriyetin ışığında büyümek EKREM İMAMOĞLU için sorumluluk gezilerine gittim. İmece ve Kısacası, izci olmanın gururunu yardımlaşma ir köy çocuğu olarak dünyaya yaşadım; bu, güzel çocukluk Mevsimine göre gelmek, yaşamımı şekillendiren anılarımdan biri oldu. Minnetle Seçmen iradesini bıldırcın, ördek, dirvana Bbir gerçeklik olmuştur. İçimdeki andığım bir diğer öğretmenim gibi çeşitli kuşlarıyla; duyguyu hemen paylaşayım; dünyaya Haydar Kazaz’ın katkılarıyla, yok sayan koyun, keçi, büyükbaş bir daha gelsem, yine bir köy çocuğu ilkokulum başarılı bir hentbol ocağı hayvanlarıyla; tavukları, olarak yaşama başlamak isterdim. haline gelmişti. Hentbol oynadım yok sayılır kedileri, köpekleriyle; Ailem, Trabzon’un Akçaabat ve okul takımında okulumu temsil tütün tarlaları, geniş ilçesine bağlı Cevizli köyünde eden bir çocuk oldum; hem de 11 ktidara karşı kitlesel protestolar arazileriyle adeta bir yaşıyordu. Kalabalık bir aile yayılıyor. Ülkenin dört bir yanında yaşında, macera gibi turnuvalarla. film platosunu andıran olarak üç ev yan yana yaşıyorduk. İemeklisi, işçisi, öğretmeni, Düşünsenize, Trabzon şampiyonu Yıldızlı köyü önümüzde öğrencisi, çiftçisi pek çok kesim Evlerimiz, arazimizi gören bir olduk, bölge şampiyonu olduk; bu uzanıyordu. İmece ve izlenen yanlış politikalar sonucu konumdaydı. Arazimizin iki vesileyle 11 yaşında önce Ankara’ya yardımlaşmanın yoğun kendilerine ödetilen ağır faturaya yanından akan ırmaklar, Söğütlü giderek Anıtkabir’i ziyaret ettik. karşı tepkisini dile getiriyor. olduğu köyümüzde, Deresi ile birleşiyordu. Köyümüzün Ardından İzmir’e geçtik, bir gece Kadınlar şiddete, ayrımcılığa, meşakkatli tütün doğusundaki ve güneyindeki konaklayarak İzmir Fuarı’nı nasıl doğuracağına bile karışma üretiminin en zevkli anı, dağlardan gelen alüvyon, kumlu arayışındaki siyasi akla karşı ayakta. gezdik, sonra Aydın’a geçerek tütünleri yağmurdan ve verimli topraklar oluşturmuştu. Eğitimde gerici politikalarla birlikte 1982’de bir hafta Aydın’da kaldık. korumak için raylarla sürgün adımlarına karşı öğretmenler Karadeniz’deki diğer köylere göre Arkadaşlarımızla birlikte Türkiye damlara taşırken üstüne meydanlarda, öğrenciler Atatürk düz sayılabilecek köyümüz, tarım 5’incisi olmayı başardık. O yıllarda ve bindiğimizde, biz Cumhuriyeti kazanımlarını için elverişli arazilere sahipti. o yaşta, Türkiye turu yapmak devri vurgulayarak öğretmenlerine çocukların uçma hissiyle Ancak merkezi bir köy değildi. âlem gibiydi. destek için alanlarda. Derinleşen yaşadığı doyumsuz Çevremizdeki Şinik ve Polita yoksulluğa karşı yurttaş isyanlarda. eğlenceydi. Tabii, Eşit çocukların yaşadığı köyleri; sağlık ocağı, fırın, bakkal, Bereketli tarım arazilerinin betona büyüklerimizin izin karakol ve okul gibi olanaklarıyla bir ülke gömülmesine, yandaşa cep verdiği ölçüde. doldurtmasına, sulak alanların yok daha avantajlıydı. 4 yaşıma kadar Muhteşem bir çocukluk deneyimi Kadın ve erkekler, yan edilmesine, doğayı katleden vahşi annem ve babamla köyde en son yaşadım; eşit çocukların yaşadığı bir Ekrem İmamoğlu yana tütün tarlalarını madenciliğe, çevre kıyımına karşı yapılan küçük bir evde yaşamışız. ülkede, farklı kentlerden çocukların annesi ile birlikte toplumsal sorgulama, biz kime ne belleme işleminde tempolu Çocukluk yıllarımda köyümüzün ve bir arada olduğu muhteşem bir için oy verdik sorusu artmakta... ve uyumlu bir şekilde, evimizin olduğu bölümün yolu ve bir çocuk olarak, 5 yıl boyunca deneyim yaşama şansını elde Özetle yurttaş hakkı olan hesap adeta horon oynar gibi çalışırdı; elektriği yoktu. okul öncesinde işyerini açan ekibe etmiştim. Cumhuriyete, okuluma, verilebilirliğin, iktidar cephesi bu, muhteşem bir tabloydu. Evimin Evet, köy çocuğuydum ama katıldım, dükkân temizliğine katkı ise tepkileri, eleştirileri baskıyla öğretmenlerime ve öğrenci penceresinden, köyümün emekçi susturma peşinde. doğumum şehir merkezinde 3 sundum hatta ilk adımı sağ ayakla arkadaşlarıma ne kadar teşekkür kadın ve erkeklerini kol kola izleme Tüm bu geniş yelpazeli kriz Haziran 1971’de Trabzon Yenicuma atarak dükkâna besmeleyle girmeyi etsem azdır. Sadece spor değil, hayat fırsatını bulurdum. Bir tablo ya da tablosunda CHP’nin hafta sonu Doğum Hastanesi’nde gerçekleşmiş. ve siftah yapmayı öğrendim. Böylece okulu, takım arkadaşlığı, takım ruhu düzenlediği Yozgat mitingi önemli film platosu gibi gördüğüm köyümde, Dedem, ilk torun çocuğu olmam küçük bir esnaf çocuk deneyimiyle ve birlikte başarmak gibi yaşam bir viraja gelindiğini gösterdi. kendimi çizgi filmlerdeki bir çocuk nedeniyle titiz davranıp hastanede yaşamın bir başka eşiğine öğretileriyle, Cumhuriyetin 50. İktidara yakın kesimler tarafından kahraman gibi hayal ederdim. Çizgi doğmamı istemiş. 4 yaşıma kadar geçiyordum. yılından sonra Atatürk’ün önümüze da “Artık yeter” kartının çıkarıldığını, film demişken, elektriksiz köyüm yaşadığım Cevizli köyünden ve o ilk “Muhalefet ne diyor, çözümü ne?” tuttuğu ışık, cesur ve yüksek becerili Ailemin emeğine tanıklık Cevizli’den, sahil yoluna ve denize merakının yükseldiğini ortaya çocukluk yıllarımdan pek anım yok nesiller olmamızı sağlıyordu. Okul öncesi deneyimlerim sadece komşu, elektriği olan bir köye koydu. hafızamda. Fakat elbette ki sonraki Bu anılar, beni 23 Nisan Ulusal dükkânla sınırlı değildi. Bazı taşınmak, 5 yaşındaki beni ve ailemi yıllarda güzel köyümüzden birçok anı Egemenlik ve Çocuk Bayramı’na sabahlar, okulumuzun iki sokak televizyonla tanıştırdı. İlk yıllarda Çifte standart politikalar benimle yaşamaya devam ediyor. bağlayan en güçlü duyguların doğusundaki kadınlar pazarına, hayranı olduğum Heidi çizgi filminin Seçilmiş İBB Başkanı İmamoğlu temelini oluşturdu. 23 Nisan’da, anneciğimin ürettiği sebzelerin, kahramanının köyüne taş çıkartan ve yakın ekibine yönelik Yıldız gibi parlayan bir köy: farklı yıllarda ana kortejde yürüyen operasyonların, tutuklamaların meyvelerin, tereyağı ve peynir bir köyde, şanslı bir çocuktum ben. Yıldızlı bir çocuk, bando takımının ya da izci ardından CHP’nin mücadele çeşitlerinin çuvallarla taşınmasına takımının bir ferdi olarak yürüyüşte Ailemin ticari yaşamını geliştirmek Dört nesil bir arada stratejisinde milli irade vurgusuyla yardım ederdim. Anneannem ve bulunmaktan çok heyecan duyardım. halkla beraber yürüme kararlılığı için uygun gördüğü Trabzon- Bir başka deneyimim, yalnızca babaannemin satış yapmak için büyük bir demokratik eyleme Rüya gibi Trabzon meydanında, Akçaabat arasında bulunan Yıldızlı annem ve babamla değil, dedem, tezgâh kurmasına destek olurdum. dönüşmekte. İstanbul’un ilçelerinde inançla yaptığımız yürüyüşü dün gibi köyüneyse 1975’te taşındık. babaannem, büyük dedem ve ninemle Onların satış yapmasını izler, bazen ve farklı kentlerdeki mitinglerin hatırlıyorum. Okulumuzdaki eğlenceli Yıldızlı köyü gerçekten bir “yıldız” aynı evde yaşamamdı. Dört nesil bir okul sonrası onlara eşlik ederdim. kalabalıkları dikkat çekici. anlarda, şiir okumalarımızda ve gibi parlayan muhteşem bir sahil arada, büyükleri ziyarete gelenlerle Muhalefetin “hemen sandık” çağrısı Bu anılar, ailemin emeğine tanıklık sınıfımızı süslediğimizde içimizin köyüydü. Trabzon merkezde işyerleri doyumsuz anılar dinlemek yaşamımı, seçmende giderek daha fazla kabul ettiğim ve dayanışmayı öğrendiğim neşe dolduğu gün, 23 Nisan Ulusal ve apartmanı olan dedem ile babamın görür halde. zihnimi ve yaşama bakışımı değerli zamanlardı. Egemenlik ve Çocuk Bayramı’ydı. İktidarın bunu baskılama köyde yaşamayı tercih etmesi, şekillendiriyordu. Trabzon’un yönündeki adımları ise geçmişte benim birçok şeyi deneyimlememe ve bölgenin gelişimini, Kurtuluş Empati duygusunu Cumhuriyetin geleceği başarıya ulaştığı toplumsal ayrışma fırsat tanımıştır. Cevizli köyü başka Savaşı’nı, Rus işgali döneminde kazanmak siyasetini etkisiz kılarken tersine Bu bayram, yalnızca bir kutlama bir tada ve yapıya sahip çok şirin büyük göçlerin yaşandığı muhacirlik Bu deneyimlerden sonra birleştirici oluyor. Bunun en büyük değil, Cumhuriyetin bize kazandırdığı bir köydü. Fakat yeni taşındığımız dönemini birebir şahitlerinden nedenlerinden biri de iktidarın dön ilkokuluma adım attım ve okulumun değerlerin bir yansımasıydı. Yıldızlı köyü de diğer özellikleriyle dinliyordum. Bu deneyimler, dolaş uyguladığı çifte standart neşeli, iyi arkadaş ve başarılı bir Televizyon açılırken ya da çok renkli bir çehreye sahipti. Bu politikalarına karşı toplumsal beni aileme, köyüme, şehrime, öğrencisi olmanın keyfini yaşadım. kapanırken ekranda okunan İstiklal farkındalığın artması. İktidarın köydeki evimiz tek katlıydı. Daha vatanıma ve bayrağıma bağlı bir İlk sınıfımda, ilk dönemde Naci Marşı’na eşlik etmemiz, 10 Kasım’da örneğin muhalefete “kent uzlaşısı” sonra üç kat olacak olan evimize birey, vatana hizmet etme borcu Karadeniz, sonrasında Songül Atatürk’ü anarken nemlenen suçlaması adı altında yargı sopasını arazimizin içinden çıkarken dedeme olduğunu bilen bir Trabzon evladı Aytekin, minnetle andığım gösterip “terörist” sandalyesine gözlerimiz, 19 Mayıs Atatürk’ü ait kereste deposu ile atölyemiz ve ve sonrasında Türkiye’nin evladı oturtma siyaseti izlerken kendisinin öğretmenlerim oldu. Okulumun Anma, Gençlik ve Spor Bayramı’ndaki babamın işyerine ait büyük bir inşaat bir bireye dönüştürecek yolculuğun “barış” diyerek yürüttüğü terör hemen karşısında Çocuk Esirgeme coşkumuzla birleşen enerjimiz, malzemesi deposu vardı. Çünkü tohumlarını zihnime, ruhuma ve örgütü PKK ile İmralı süreci, Kurumu’nun olması ve sınıfımın 29 Ekim’de büyük güç aldığımız, hem dedem hem de babam Giresun, örneğin kendi belediyelerinde ihale bedenime ekiyordu. İnsanımızı öğrencilerinin bir kısmının oradan yaşamımızın kaynağı Cumhuriyet verdikleri isimlere gün gelip muhalif Gümüşhane, Trabzon, Rize ve Artvin sevdiren, milletime ve ülkeme olan gelen yetim ve öksüz çocuklar Bayramı’mız ve dünyanın tek çocuk belediyelerle iş yapmaları üzerine illerini kapsayan ticaretleriyle güzel duygularımı geliştiren bu olması, beni yaşama daha güçlü bayramı 23 Nisan bu yıl, TBMM’nin görevi kötüye kullanma, rüşvet gerçekten benim için ufuk açan, ticari hayat okulu, çocukluğumun temelini bağlıyor, sorumluluk hissimi kuruluşunun 105. yıldönümünde suçlamalarını yöneltmesi, örneğin yaşamı tanıtan ve bu anlamda yol oluşturdu. insanlığın ortak vicdanı Gazze için artırıyor ve “çok çalışmalısın” kutladığımız Ulusal Egemenlik ve gösteren bir deneyim kazandırırken yapılan eylem hakkını muhaliflere hissini kazandırıyordu. Çok güzel Çocuk Bayramı’mız, bu topraklardaki Oyunların parçası haline fırsatlar da sunuyordu. yasak, kendilerine yakın olan arkadaşlıklarım ve anne gibi olan asil duygu birliğimiz ve şansımızdır. gelmek gruplara hak olarak görmesi... İki gün sonra, 23 Nisan 2025. öğretmenimin öğretileriyle ilkokul İktidarın, “Ben yaptım oldu” Muhteşem emekçi bir kadın: Yıldızlı’daki çocukluğum, Çocukluk anılarımı ve duygularımı, yıllarım keyifli geçti. Kitap okumayı örnekleri bilindik ama bu kez Canım annem! arkadaşlarımla güzel oyunlar ve bu güzel ve kutlu gün için, başta sevmek, İş Bankası’nın kapısında toplumsal karşı çıkışın ses eğlenceli anlarla geçti. Sahil köyünde Yıldızlı’da işyerimizin dışında çocuklarımız ve gençlerimiz olmak Kumbara dergisini almak için her yükselttiği ortada. Meydanların hemen yüzmeyi öğrenmiş bir çocuk arazimizin kalanında tarım üzere milletimizle paylaşmak ortak çağrısı demokrasi, hak, ayın ilk haftası gidip beklemek, olarak, köyün her yerine yayılmış yapıyorduk. Tarım denince ailemin hukuk, adalet ve ekonomik istedim. Bizi biz yapan tarihimizi dükkânımıza gelen gazeteleri oyunların parçası haline gelmek, darboğazdan kurtuluş. Yozgat’ta en çok çalışan isminin canım iyi öğrenerek ve Cumhuriyetimizin okuma alışkanlığı, tamamen güzel CHP mitinginde konuşan bir futbol oynadığımız sahaları kendi anneciğimin olduğunu söylemek çocuklara verdiği öneme sahip öğretmenimin bana kattığı değerli çiftçinin “Devlet turpla, şalgamla becerilerimizle düzenleyip turnuva isterim. Muhteşem emekçi kadın, çıkarak, 21. yüzyılda güçlü bir kazanımlardı. yönetilmez, adaletle yönetilir” çıkışı gibi maçlar yapmak çok eğlenceliydi. canım annem; sabah erkenden demokrasi ve adalet sistemiyle Okul, yalnızca derslerle sınırlı bu açıdan dikkat çekiciydi. Biraz büyük ağabeylerimizin yüksek inekleriyle güne başlar, tütün ülkemizi taçlandıracak bir gelecek değildi; aynı zamanda sosyal Bu hafta çok önemli bir tarihi beceriyle yaptığı tahta arabalarla inşa etmek hepimizin evlatlarımıza yetiştirmeye kadar evin ihtiyaçlarını kutlamamız var; 23 Nisan Ulusal ve sportif bir dünyaydı. Farklı tepeden sahile sürüş keyfinin parçası karşı görevidir. karşılardı. Çeşit çeşit sebzelerin Egemenlik ve Çocuk Bayramı. kesimlerden çocuklar, köyden kente olmak bana çok renkli bir çocukluk Büyük önder Atatürk liderliğinde, Unutmayalım; Cumhuriyetimiz, dikili olduğu bahçemizden bereket insanlar, esnaflar, emekçiler, yetim milletin egemenliğinin gücünü yaşatıyordu. Aynı zamanda çelik çocuklarımıza fırsat eşitliğini, fışkırıyordu. Ticaret, üretim, imalat arkadaşlar; her ortama ve her insana gösteren, iradesini temsil çomak, misket ve uçurtma keyfi, mutlu ve güvenli bir yaşamı, kaliteli derken tarım, hayvancılık, çiftçilik empati duygusunu kazandırıyordu. eden TBMM’nin açıldığı günün çoklu ve renkli oyun dünyamızın ve ücretsiz bir eğitimi sağladığı ile çok çalışkan ve bereketli bir evde Tarladan atölyeye, dükkândan yıldönümü. Küresel çetrefilli diğer parçalarıydı. Bu oyunlar, müddetçe payidar kalacaktır. olmanın doyumsuz deneyimiyle okula, spordan kütüphaneye, süreçlerden geçerken ulusal köyümün bereketli topraklarında Bu vesileyle, Türkiye muhteşem bir hayat okulunun birliğin önemi gibi halkın sesini her şey yaşama zenginleşerek özgürce koşup oynadığımız günlerin Cumhuriyeti’nin geleceği olan, gülen içerisinde bulmuştum kendimi. duymayan, seçmen iradesine bağlanmamı sağlıyordu. Doğru yüzlerinden umut bulduğumuz bütün neşesini yansıtıyordu. saygı göstermeyen siyasetin güçlü Yıldızlı’ya taşınmak, annemin öğütlerle büyümek, küçüklerini çocuklarımızın 23 Nisan Ulusal demokrasilerde yerinin olmadığını ailesine, yani dedem ve sevmek, büyüklerini saymak, bir kez daha hatırlamakta fayda var. Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı Artık okula başlamanın anneanneme komşu olmamızı otobüste yaşlıya yer vermek, yaş Nice 23 Nisanlara, kutlu olsun. kutluyor, evlatlarımızın gözlerinden sağladı. Dedem kamyonuyla nakliye zamanı almış birinin çantasını pazar öpüyorum. ve çiftçilik yapardı. Köyümüzün Bu neşeli çocukluk anıları, dönüşü evine kadar taşımak, güzel sahili ve denizi çok özel bir beni yavaş yavaş okul yaşamına öğütlerin bana kazandırdıklarıydı. noktaydı. “Doktor Evleri” diye hazırladı. Artık okula başlamanın Esnaf dayanışmasını öğrenmek, anılan Trabzon’un ilk yazlık evleri zamanı gelmişti. İlkokula, Trabzon kentli olmanın ve şehrine özen bu sahildeydi. Denize girerken merkezde, Pazarkapı Mahallesi’nde göstermenin ayrıntılarını yavaş çok becerikli balıkçı aileleri ile bulunan Kanuni Sultan Süleyman yavaş öğrenmek, yaşamımın bir komşu olmamız, soframızda sıklıkla İlkokulu’nda başladım. Okulumun parçası olmaya devam ediyordu. balıkla, hamsiyle buluşmanın adının özelliği, Kanuni Sultan İzcilikten hentbola... tadını çıkarmamıza vesile oluyordu. Süleyman’ın doğduğu mahallede Köyümüz aynı zamanda tatlı bir Okul yaşamım da heyecanlı yapılmış olmasıydı. Okulum, dedemin komşuluğun bol çocuklu, eğlenceli geçti. Yalnızca derslere girmekle işyeriyle aynı sokakta, yani Islahane fırsatlarını bize sunuyordu. Bazı yetinmedim; aynı zamanda izci Sokağı’nda bulunuyordu; hemen zamanlarda denizin ve sahilin oldum, her yıl Beşikdüzü’ne gidip karşı köşesinde, Maraş Caddesi bazı zamanlarda da köyümüzün öğretmen okulunda iki hafta üzerinde ise babamın işyeri vardı. güneye doğru uzanan tepelerindeki kamp yaptım. İzci elbiseleriyle Bu nedenle, her sabah köyden ormanlık alanın tadını çıkarırdık. yakın çevrede keşiflere ve şehir şehir merkezine gelen 6 yaşındaki