Katalog

Cumartesi 25 Ağustos 2018 8 dizi TASARIM: ŞÜKRAN İŞCAN Şehir merkezine yarım saat uzaklıktaki bölgelerde ağır çatışmaların izleri baki. Dört sene önce çocuk olan Katya ile Alina, bugün 19 ve 20 yaşındalar. Şimdi tıp okuyorlar. Ensede savaşla yaşamDONETSK’İN DIŞ MAHALLELERİ CEPHE HATTI. SAKİNLERİ DÖRT YILDIR SAVAŞIN GÖLGESİNDE 2 Ukrayna’nın başkenti Kiev’de EvroMaydan adı verilen ‘renkli devrim’in ülkenin güneydoğusundaki Donbass’ta tetiklediği AntiMeydan hareketiyle Donetsk ve Lugansk Halk Cumhuriyetleri (DNRLNR) kurulmasının üzerinden dört sene geçti. Rusya ile Almanya ve Fransa’nın dahil olduğu Minsk süreci ve iki anlaşmaya rağmen çözüm yok. DNR başkenti Donetsk şehrinin banliyölerinin ötesi ‘savaş alanı’. Kimi cepheler ‘Gri hat’ diye anılan ateşkes hattından merkeze 1520 km uzakta. Kömür madenleri etrafında kümelenmiş dış mahalleler her an tetikte. Ukrayna ordusunun rastgele ateşinde siviller ölmeye devam ediyor. Kiev, ölü sayısı için 2014’ten bugüne 10 bin diyor. Donetsk ve Lugansk yetkilileri ise 3040 bin arası arasında. Donbasslılar asıl sivil ölümlerin kendi bölgelerinde olduğunu belirtiyorlar. Cephe hattına gittiğimde merkezden de hissedilen saldırıları daha yakından işittim. 2014’te Lugansk daha fazla savunmasız kalmış, Ukrayna ordusunun kıskacına alınmış. Son bir senedir durum daha iyi. Donetsk ise Rusya ile geniş sınırlarının da sayesinde daha korunaklı. Ancak 20142015 savaşının anılarını unutmuyorlar. PUŞKİN BULVARI’NDA HUZUR Donetsk’in merkezindeki geniş Puşkin Bulvarı ağaçlıklı yürüyüş yolu ve parkıyla gündüzleri huzur merkezi. 15 km ötesinin savaş olduğuna inanası gelmiyor. Akşamüzerleri her daim bakımlı kadın ve erkeklerin aktığı bu bulvar, hafta sonları daha hareketli. Ama güvenlik nedeniyle akşam sokağa çıkma yasağı başlıyor. Donetsk’te daha yeni 23.00 olan yasak 01.00’a alınmış. Buna rağmen kafe, bar ve restoranlar 21.30’da hesabı bırakıveriyor. 22.00’de inlerle cinler top oynuyor. Burası yasalara uyulan diyar. Tabii dört senedir akşam eve tıkılan gençlerin şikâyetleri eksik olmuyor. Yekaterina (Rusça kısaltmasıyla Katya) Yurievna 20 yaşında. Alina Sergeyevna 19. AntiMeydan’da 1516 yaşlarında çocuktular. Puşkin Bulvarı’nda konuşuyoruz. Katya Donetsk Tıp Üniversitesi’nde dişçilik okuyor. Alina pediatri. Dişçilik beş, pediyatri eğitimi altı sene. Çatışmaları sorduğumda Katya, “İnanılmaz derecede etkiliyor bizi. Her şey radikal biçimde değişti” diyor. 2014’te Ukrayna ordusu saldırıya geçtiğinde Kievski ilçesindeki evlerinde sığınaklara tıkılmışlar. “Kimi zaman günlerce çıkamadığımız oldu” diyor Katya. Katya’nın babası mobilyacı, annesi muhasebeci, Alina’nın annesi pazarcı, babası işçi. Kendilerini Ukrayna’ya ait hissedip hissetmediklerini sorunca, Katya, “Tabii ki Rusya’ya daha yakınız” diyor. 2014 referandumu onları da heyecanlandırmış. Katya, “Rusya bizi kabul edecekti. Her şeyin lehimize olacağını düşünmüştük. Fakat bu beklenti çıkmadı” diye ekliyor. Kimi arkadaşları halk milislerine de katılmış. Gri Hat’a yakın yerler daha tehlikeli. Donetsk’in batısındaki Staromikhailovka ve Abakumova gibi... Ulaşmak yarım saat sürüyor. Ama Staromihailovka’ya barikat kurmuş Halk Ordusu milisleri izin vermiyor. Bisikletlerle gidip gelen yerel halka ses etmiyorlar. 2.5 kilometre gerideki Bakumova’daki halkla konuşabiliyorum. Marina Viktoryevna 38 yaşında. Dükkânı var. Ukrayna ordusunun akşamları ateş açtığını anlatırken, “Sivil hedefleri vuruyorlar. Biz kendimizi korumaya çalışıyoruz” diyor. Rusya’nın desteğinden hoşnut. İleride Rusya Federasyonu’na katılmayı dışlamıyor. ‘PARA DA VERSELER OLMAZ’ Anastasya Andreyevna 36 yaşında. Annesi ve üç çocuğuyla Stromihailovka’da oturuyor. Her gün Abakumova’da işlettiği bakkala gelip gidiyor. Staromihailovka’da 2 bin insanın yaşadığını söylüyor. Savaştan iki sene önce ev almışlar. Ukrayna’ya dönüş için “Para da verseler kabul etmem” diyor. Diğer yandan Rusya’nın da arabuluculuğuyla sorunların masada çözülmesini istiyor. Lillia (Lilya) 30 yaşında. Kirovski ilçesinde yaşıyor. “Önemli olan çatışmanın durması. Bizi sürekli hedef alıyorlar” derken ekliyor: “Kesinlikle Rusya Federasyonu’na katılmak isterim. Ufacık bir devlet olarak ortada kalamayız.” Ama ekonomik gidişattan memnun değil. “Maaşlar düşük, ürün fiyatları yüksek. İşsizlik var” diyor. Tatyana Alekseyevna 60 yaşında. Staromihailovka’da yaşıyor. Emekli pedagog. “Savaş var, ne diyebilirim ki! Ukrayna ordusu vuruyor, buradakiler çoğu zaman yanıt vermiyor” diyor. DNR’de hayatın her şeye rağmen normal olduğunu belirtirken ekliyor: “Sonuçta Amerika’da yaşamıyoruz.” Svetlana Pavlovna, Abakumova’da yaşıyor, manavlık yapıyor. Üç çocuğu var. Eski evi Staromihailovka’daymış. 2014’te Ukrayna vurunca kullanılamayacak hale gelmiş. “Ne düşünebilirim ki, saldırıyorlar, bombalıyorlar. İnsanlar ölmesin” diyor. DNR’den hoşnutsuz değil. Yeni referandumu ve Rusya’a katılımı destekliyor. Yanımızda beliren 27 yaşındaki Azeri genç Mehdi de Azeri Türkçesiyle onu onaylıyor. ‘BİZ KENDİMİZİ SAVUNDUK’ Donetsk’in kuzey sınırındaki Kievski ilçesinde binaların dış cephelerinde çatışma izleri duruyor. Burası 2014’te Ukrayna’nınbombaladığı Donetsk Havaalanı yolu (Kievski ProspektCaddesi). Her yanı çalılıklar bürümüş, asfalt çökmüş. Az ötesi Kuybışevski ilçesinin Oktyabrski Mahallesi. 150 mm’lik top mermilerinin düştüğü İverski Kadın Manastırı Ocak 2015’te’teki çatışmanın izleriyle dolu. Hemen dibindeki mezarlık büyük zarar görmüş. Ziyaretçiler eksik değil. Bunlardan biri olan 39 yaşındaki Konstantin Valeriyeviç, Oktyabrski’de yaşıyor. Havaalanının bombardımana tutulduğunu anlatıyor. Oturduğu 9 katlı apartman 17 kez isabet almış. Kablo fabrikasında çalışıyor. Rusya’nın inşaat ve yardım malzemesi sağladığını anlatıyor. “Bir şekilde barışılacak, eninde sonunda diyalogla çözülecek” diyor. Hemen ötede Vesyoloye (Mutlu) bölgesi. Bahçe çitleri mermilerden delik deşik olmuş evler. Az ötesi Spartak köyü. Nikolay Borisoviç 54 yaşında. Spartak’ta yaşıyor. Aslen Kursklu (Rus ya). 1988’de Sovyetler yıkılmadan önce gelmiş. Şoför. Biz sohbet ederken otomatik silah ve top sesleri çok yakından işitilince irkiliyoruz. Ukrayna’ya dönüşü mümkün görmüyor. Rusya’nın destek verdiğini belirtse de “Ama biz kendi kendimizi savunduk” diye ekliyor. Svetlana Nikolayevna 50 yaşında. Kızı Marina ve şeker hastalığı yüzünden engelli olan eşiyle yaşıyor, Spartak’ta temizlik işlerinde çalışıyor. 2014 yazında evin bodrumun dan çıkmadıkları günler olmuş. Ukrayna ordusu için “Daha önce akıllarını yitirdiler diye düşünüyorduk ama artık ben epeydir para için yaptıkları görüşündeyim” diyor. Ukrayna tarafında kalan iki çocuğu ve torunlarını dört senedir görmemiş. “Yani ücretler düşük ama şartlarımız diğer taraftan iyi diye düşünüyorum” görüşünde. “Tabii ki Rusya olmasaydı ne yapardık. Her yere yardım ulaştırmaya çalıştılar” diye ekliyor. Hheemm okermnta!n Ukrayna ordusunun 2014’te ağır bombardımana tuttuğu Donetsk Havaalanı yolu yer yer yıkılmış. Asfalt kenarları eğrilmiş, etrafı çalı çırpı sarmış. Donetsk kaliteli kokkömürü (ve de TKömürü ile antrasit tipi kömür) ile metalürji merkezi. Havası mis gibi. Sırrı, topu topu 150 senelik bu step şehrinde yaratılan yeşil mucizede. Salt Donetsk değil. Komşu il Makeevka, Şakhtyorsk, Khartsızsk, gibi yakın endüstriyelproleter bölge ve şehirler de öyle... Donetsk 1869’da kuruluyor. İlk ismi Yuzovka. İsmini bölgede ilk maden ocakları ve ilk metalürji fabrikasını işleten John Hughes isimli İngilizden alıyor. Sovyetler bu stepte mucize yaratmışlar. Bugün 1961’e kadar ismi Stalino (1929’a kadar Stalin:) olan şehir adeta ‘orman içinde şehir’. O dönem emekçiler şehir çeperinde dağıtılan ücretsiz arazilerde mütevazı Daça’larını inşa etmişler. Peyzajın bir parçası bir anda fışkırır gibi çıkan tepeler, yani kömür madenleri. Yemyeşil! Proleter semtleri adeta orman alanı. Hâlâ sanat ve çocuk yaratıcılık okulları var. Ağaçsız yer yok! Şehir merkezindeki çarlık döneminden kalma tek katlı taş yapılar dolu eski kent bölgesi dahil ağaç olmayan tek sokak bulmak zor. Eski fotoğlarının sergilendiği Puşkin Bulvarı’ndaki panolara bakınca insan ‘nereden nereye’ diyor. Her yerde geniş bulvarlar, ‘Anavatan Savaşı (194144)’ kahramanlarına adanmış anıtlar var. Ayrı ayrı drama ve komedi tiyatrosu, opera ve bale tiyatrosu, kukla tiyatrosu, planetaryum, sirk ve delfinaryum, 2 milyon kitabın bulunduğu Nadyejda Krupskaya Kütüphanesi, Puşkin Bulvarı, İliç Caddesi, Şevçenko Caddesi, İkinci Dünya Savaşı’nın yıkımı üzerine inşa edilmiş çok katlı ‘Stalinka’ denilen taştan apartmanlar, Ekim Devrimi yıllarında Donbass Bolşeviklerin lideri olan kahraman Artyom anıtı, Stalin döneminden kalma zarif alışveriş mozaikleriyle süslü sabit pazar, 2014 çatışmasında tüm ekibi Batı’ya kaçan meşhur Şakhtar Donetsk takımının Donetsk Arena’sı, onun kadar cilalı görünmese de İşçi Stadyumu, Anayurt Savaşı Savunması Müzesi, Yerel Tarih Müzesi, Resim galerisi eksik değil. Sovyet döneminde yeraltı kaynakları biriktirilerek oluşmuş Şerbakova Parkı’nın baktığı devasa gölet, Kalmius Nehri’ne alternatif su kaynağı. Parkta bedava konserlerin düzenlendiği alan, göle nazır dans pisti var. Şehirde çöküş yıllarının (2000’lerin başı) çirkin yüksek binaları nahoş bir tat bırakıyor. Yine bir dönemin görkemli sanayi tesislerinin çoğunun hali içler acısı. Caddelerde DNR lideri Zakharçenko’nun metalürji işçileri yahut tıp çalışanlarına yönelik kutlama mesajlarının yer aldığı dev panolar var. “Emek için teşekkürler. Metalürji günü kutlu olsun”, “Rusya gücümüz, DNR tercihimiz’ yazılı... Eğlence, medya... Kafelerde Batılı müzik kliplerinin yayımlandığı ekranlar eksik değil. İngilizce bilene rastlamak zor. Birinci ve ikinci cumhuriyet kanalları, milislerin Oplot kanalının yanı sıra Novorossiya ve Birlik Kanalı olmak üzere beş televizyon yayını var. Rus kanalları ayrı. Yasaklı site yok ama Ukrayna tüm TV kanallarının yayınları kesilmiş. Neden olarak 2016 Aralık’ında kuzeyde Mayorsk sınır kapısındaki şiddetin çarpıtılması gösteriliyor. Ukrayna ordusu askerlerinin korkutmak için açtığı ateş yüzünden ölenler DNR milislerine mal edilmiş. Ukrayna Mahkemesi’nin daha sonra kendi askerlerini suçlamasını haberleştirmemişler. YARIN: Cephe hattında savaşan halk milisleri kim, ne düşünürler? Üzerine suç atmanın dayanılmaz hafifliği Kendi ifadesiyle “Silivri’de ikametinin dokuzuncu ayını” tamamlayan Osman Kavala, dört gün önce gazetemizde yayımlanan kısa mektubunda, endişeli olmadığını ama bu kadar zamandır adaletin yüzünü görmemenin yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Kendini savunmak için iddianamenin hazırlanmasını dört duvar arasında beklerken ülkemizde ceza yargılamasının temel hak ve özgürlükleri sistemli biçimde ihlal eden vahim bir uygulamasına dikkat çekiyor. Dikkat çektiği konu, soruşturma makamının bir kişiyi suçlarken sergilediği hafiflik ve sonuç olarak keyfilik. Osman Kavala’nın incelikle işaret ettiği gibi, yapılan işlemi tanımlayan sözcüklerin kendisi durumu ele veriyor: “Üzerine atılı suç!” Günlük dilde bir kişinin üzerine suç atıldığı söylendiğinde genellikle bunu o kişiye çamur atıldığı, iftirada bulunduğu olarak anlarız. Çünkü suçu atan, atar ve bırakır. Artık üzerine suç atılan kişi kendini temize çıkarmak için uğraşmak zorundadır. “Üzerine atılı suç” tabiri ceza yargısı diline ne zaman girdi bilmiyorum. Bugün soruşturmadan sorumlu savcıların ve onların tutuklama taleplerini genellikle gözü kapalı onaylayan sulh ceza hâkimliklerinin yaptıklarını bu tabir güzel tarif ediyor. HHH Türkiye Cumhuriyeti, belki birçok yönetici samimiyetle arzu etmiş olmasına rağmen, hiçbir zaman demokratik hukuk devleti olmadı. Din ile devlet işlerinin birbirinden kesin olarak ayrılması anlamında hiçbir zaman laik olmadığı gibi. Ülkemizin demokratik hukuk devletine, adil yargılama ilkelerine yakınlaştığı dönemler oldu geçmişte. Ama kalıcı olamadılar. Bu ilkeleri kararlılıkla savunacak, yerleştirecek, kalıcılaştıracak güçlü ve yaygın bir toplumsal irade oluşmadı. Ülkelerin değil, anlık çıkar hesaplarının, güç dengelerini gözetmenin, kendisi için demokratlığın hep baskın olduğu bir toplumsal zihniyet için şaşırtıcı bir sonuç değil. Anayasada yazan temel ilkeler geçmişte az veya çok hep ihlal edildi ama bugün bunun vardığı boyut bambaşka. 1980 darbesi sonrasında da son derece büyük hak ihlalleri yapıldı. O zaman darbeciler anayasayı da yürürlükten kaldırmışlardı. İktidarları resmen keyfiydi. Şimdi ise “üzerine suç atılmış” binlerce kişi aylarca, yıllarca yürürlükteki yasaları da çiğneyerek, kendilerine kesilen bir keyfi cezayı çekiyor. Kimi muktedirin şahsi hıncının, öfkesinin bedelini, birkaç gazete yazısıyla, bir televizyon programıyla darbe düzenlemek gibi afaki suçlar üzerine atılarak, dört duvar arasında tutularak ödüyor. Kimi, ülkenin bir bölümünde iktidarın kendine ayak bağı olduğu bir siyasi partinin tasfiye edilmesi, bu partiye verilen oylara iktidarın el koyması için üzerine atılan suçlar nedeniyle hapiste. Bu kadar çok milletvekilinin, belediye başkanının, parti yöneticisinin üzerlerine atılı siyasal suçlar nedeniyle tutuklu yargılandığı başka bir ülke yok. Kimi iktidarın yıllardır koruduğu, kolladığı, işbirliği yaptığı bir dini cemaatle sadece temasta olduğu gerekçesiyle üzerine atılan darbe suçu nedeniyle tutuklu. Kimi uluslararası pazarlıklarda kullanılmak üzere hapiste rehin tutuluyor. Kimi kendini kutsallık ve dokunulmazlık haresi içinde gören muktedire dil uzattığı için “içeride.” Cumhurbaşkanı’na hakaret suçunun bu kadar çok kişinin üzerine atıldığı başka bir ülke de yok günümüzde. Keyfilik tek yönlü değil. İnsanların üzerine olur olmaz suç atmanın yanında, göz göre göre suç işlemiş korumalı kişilerin üzerine suç atmamak da bir o kadar yaygın. Çocuklara yönelik cinsel tacizler, yolsuzluklar hasıraltı ediliyor. Öldürülmesini talep ettiği insanların kanıyla duş yapma fantezilerini dile getirenlerin, alenen şiddet ve nefreti körükleyenlerin başı okşanıyor. Diğer tarafta üzerlerine atılmış olur olmaz suçlarla cezaevlerinde on binlerce kişi çile çekiyor. Dil bilinci yansıtır. “Üzerine suç atma” tabiri ve bu tabiri doğrulayan yargı pratikleri, bugün Türkiye’de yürürlükte olan keyfi otoriter rejimi ifade ediyorlar. ‘UKRAYNA TRENİ KAÇTI’ Dimitri 26 yaşında. Bir markette çalışıyor. Aslında internet işindeymiş. Babası Kharkov’da yani sınırın Ukrayna tarafında, epeydir irtibatı yok. Ukrayna tarafında çok akrabası var. Annesi Donetsk’te temizlik işinde çalışıyor. “Tarafsız bakmaya çalışıyorum ama sonuçta buraya aitim” diyor. Ukrayna ile kalmeye deur “O tren kaçtı” görüşünde. Ekonomik açıdan gelişmiş olan Rusya ile fırsatların artacağı görüşünde. Avrupa’yı sorunca, “Onlar da gelişmiş ve medeniler. Ama Rusya bize daha yakın” diyor. O dönem teknik bir işte çalışmasaymış halk milislerine katılabileceğini söylüyor. T.C. İSTANBUL ANADOLU 30. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ’NDEN ESAS NO: 2017/186 07/02/2018 MALİYE HAZİNESİ ADINA İSTANBUL MUHAKEMAT MÜDÜRLÜĞÜ vekili AYŞEGÜL AĞAOĞLU tarafından davalı KAYYIM İSTANBUL DEFTERDARI aleyhine mahkememize açılan Tapu İptali Ve Tescil davasının yapılan açık duruşması sonunda verilen ara karar gereğince; İstanbul İli, Ataşehir İlçesi, İçerenköy Mahallesi, 256 pafta, 2821 ada, 5 parsel sayılı 149,00 m² arsa vasıflı taşınmazın 4/8 hisse maliki Hasan oğlu Ömer’in gaipliğine karar verilmesit alep edilmiş olmakla; Yukarıda adıyazılı Hasan oğlu Ömer hakkında bilgi ve malumatı olanların bu gazetenin yayın tarihinden itibaren 6 ay içinde gerekli bilgi ve malumatların İstanbul Anadolu 30 Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2017/186 esas sayılı dosyasına bilgi vermeleri hususu M.K.nun 32 ve müteakip maddeleri gereğince İLAN OLUNUR. Ekte gönderilen ilanın İstanbul’da yayınlanan ve Türkiye’nin her yerinde dağıtılan yüksek trajlı gazetelerden birinde 2 kez (6 ayda bir) ilan edilerek ilana havi gazete örneğinin Hâkimliğimize gönderilmesi rica olunur. Resmi ilanlar: www.ilan.gov.tr’de (Basın: 758553) T.C. BEYKOZ 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ’NDEN ESAS NO: 2018/257 KARAR NO: 2018/604 Davacı OLGU ALTINOR KAPI aleyhine mahkememizde açılan Nüfus (Ad Ve Soyadı Düzeltilmesi İstemli) davasının yapılan açık yargılaması sonunda; HÜKÜM: Davanın KABULÜNE, İstanbul ili, Beykoz ilçesi, Çavuşbaşı mah., Cilt no: 21, Hane no: 1074, BSN: 5’ de nüfusa kayıtlı 43978295962 TC. Kimlik nolu Olgu Altınor Kapı’nın nüfus kayıtlarında “OLGU “ olan adının “MİNA” olarak DEĞİŞTİRİLMESİNE, nüfus kütüğüne değiştirilmiş bu haliyle KAYIT VE TESCİLİNE, Tebliğ yerine geçmek üzere ilanen tebliğ olunur. 17/08/2018 Resmi ilanlar: www.ilan.gov.tr’de (Basın: 855747) C MY B