Catalog

20 TEMMUZ 2025 5 Duru bir gürültü Thom Pain’e sahnede, Cem Murathan’a ekranda, bir dizi satıra da şarkılarında hayat AY’A SEYAHAT veren Hakan Kurtaş ile “ne yapacağı Eskisi kadar belli olmayan” karakterlerin görkemli değil ve yaratımın dünyasında Mutfakta artık kaos yok, yalnızca trajedi var. BAŞAK BIÇAK gezindik. ep aynı yapma niyetiyle” basakbicak yerde takılıp çıktığı yolda ne @gmail.com kalsanız yazık ki daha ve her gün çok yalpalıyor. “Haynı olsa Üç sezon boyunca Carmen’le ve yaptığınız hiçbir şeyin önemi birlikte büyüyen, dönüşen, kendi olmasa ne yapardınız?” tekamüllerini sürdüren her bir The Bear’ın, dördüncü sezonu karakter, bu sezonda ana karakterle Bill Murray’in, “Groundhog Day” benzer bir evrim sürecine (1993) isimli klasik filminde giriyorlar. Her birinin yolculuğu ekranda söylediği bu sözlerle farklı ancak bizi -haliyle- en Mekân: açılıyor. Her sabah, aynı günü çok ilgilendiren, Carmen’inki Delicatessen Etiler yeniden yaşayan ve sonsuz bir oluyor. Bu noktada şunu sormakta zaman döngüsünde sıkışıp kalan yarar var: Biz Carmen’i neden bir karakterin hikâyesi, “The bu kadar çok sevdik? Ve neden Bear”daki ana karakterimiz şimdiki yolculuğunu salt bir Carmen’in (Jeremy Allen White) insani bıkkınlık olarak görüp onun -dolayısıyla da bizim de- bir sezon yanında olamıyoruz? Nedenini boyunca düşeceği bir zaman söyleyeyim: Çünkü bu kimlik döngüsünü tanımlıyor. Çünkü krizinin merkezine yerleştirilen “The Bear”, kaosla çevrili bir ve bu sezonun ilk rüyâ sekansı restorana hapsetmekle uğraşmak ile finalde verilen “öz”, dördüncü istemiyor artık seyircisini. Onun sezonunun sonunda artık inandırıcı çok daha “derinlikli”, kabuk olmaya yetecek güçte değil. Bu değiştirme sancılarıyla kıvranan öz, belki üçüncü sezonda işlevsel u Yoğun bir spor protagonistinin acılı ruhuna ortak olabilirdi ancak bu sezon, bu çapta programınız var. Peki mental anlamda farklı çalışmalar da yapıyor etme amacı var. Evet, bu sezon bir dönüşümü tetikleyecek kırılma musunuz? Carmen’in Gregor Samsa misali noktası için yetersiz kalıyor. Evet, spor beni zinde tutuyor. metamorfozuna tanıklık ediyoruz Pek çok eleştirmenin tersine Genelde kardiyovasküler ağırlıklı ancak bu süreç en az onun yaşadığı ben yaratıcıların bu rota çalışıyorum ama son zamanlarda kadar çileli oluyor bizler için de. değişikliğini bilinçli bir şekilde, nefes egzersizlerine de başladım. O, ana karakterinin her koşulda BİR MATEM ÖYKÜSÜ zihinsel olarak beni çok rahatlatıyor. işleyecek cazibesiyle ilişkili olarak The Bear, ilk sezondan itibaren Oyunculukta da nefesin ne kadar yürüttüklerini düşünüyorum. kıvılcımı ateşleyen fikri ve belirleyici olduğunu sahnede Sorun şu ki ne Carmen o kadar çekirdeğine yerleştirdiği yas anlıyorsunuz. Şimdi biraz da “görkemli” ne de bu kendisini temasıyla göz alıcı bir dünya o nefesi gündelik hayata aşırı ciddiye alan anlatı stilinin kurmayı başaran bir diziydi. Bir taşıyorum. bunca kasveti kaldıracak gücü ailenin trajedisi, bir restoranın var. Tekrarlıyorum, Carmen’in mutfağında sümen altı edilmeye nun ekrandaki varlığı, içinde arıyordum. Önemli olan hangi disiplinin dönüşümünün dördüncü sezonun çalışılan ancak üstü örtüldükçe DENIZ ÜLKÜTEKIN yer aldığı projenin de gücünün o anki ruh halini daha iyi aktarabileceğini ana fikri olarak hatalı olduğunu daha çok kanayan, çığlık altını çizen bir unsur. Son bilmek. düşünmüyorum ancak dizinin çığlığa bağıran, nefes kesici olarak “Kimler Geldi seyircisine bundan çok daha KARAKTERİN SPOTIFY LİSTESİ bir kaosla unutulmaya O Kimler Geçti”nin ikinci fazlasını borçlu olduğuna çalışılan bir matem öyküsü sezonunda Cem Murathan olarak inanıyorum. Aile trajedileri, u Farklı disiplinler üretim süreçlerinizi biçimi kazandı. Başrolündeki izleyiciyi derinden etkileyen yas süreçleri, travmalar, kimlik de etkiliyor mu? Tiyatroda oynadığınız Carmen, hırsı, yeteneği ve karakteriyle bizlere göründü. bunalımları, affetmek/affedilmek, Thom Pain karakterinden örnek vermem mükemmeliyetçi tavrıyla Ancak Hakan Kurtaş’ı görüp devam etmek/edememek, gerekirse, karakteri oluştururken sadece hem ailesini onurlandırmak duyabileceğiniz tek yer senaryoya mı odaklanıyorsunuz yoksa bunların her biri sinema tarihinde hem de travmalarla dolu başka metinler, müzikler de bu sürece öykülemeyi tek başlarına ayakta ekran değil. Kısa süre önce geçmişini iyileştirmek istedi. eşlik ediyor mu? tutabilecek kadar kadim arketipler. “Sen Hep Varsın” isimli Ancak ne acımasız restoran Kesinlikle etkiliyor. Mesela “The Bear”, ilk sezonda attığı bu teklisiyle müzik kariyerinde sistemi izin verdi onun ruhunun Thom Pain’in bir Spotify listesi bereketli tohumları kurutmaktan güçlü bir adım attı. Hypers durgunlaşmasına ne de o dünyanın var. Onu sadece repliklerle değil, başka bir şey yapamadı. Şimdi Music etiketiyle dinleyicilerle kaotik yapısı... Mücadele o karakterin dinleyebileceği elinde, o çok güvendiği ana buluşan şarkı Kurtaş’ın yaklaşık ettikçe yoruldu, çırpındıkça müziklerle de inşa ettim. Hatta karakterinin ve dizinin isminin beş yıldır sürdürdüğü kişisel battı ve sonunda dördüncü bazen bir kelimeye takılıyorum, popülaritesi dışında bir şey yok. müzik üretiminde “Bir Bir” ve sezonda “dönüştüğü” hale onun peşinden gidip başka bir metne “Armağan” üretimleriyle oluşturduğu büründü. Artık karşımızda, ulaşıyorum. Yani karakteri beslemek için ses bütünlüğünün yansıması. Tiyatro mutfağın karmaşasından sadece senaryoyu değil, çevresindeki her şeyi sahnesinde de iki yıldır tek kişilik oyunu ve geriliminden beslenen, okurum. Bu sırf ürettiklerim değil, bir şarkı bir kitaptan “Ben Çoktan Gidersiniz Sanmıştım” ile oldukça zorlu onunla can suyu bulan paragraf da olabilir. bir karakter olan Thom Pain’e yaşam veren Kurtaş ile bir karakter yok. Bilakis, sanatın her alanındaki üretim ve varoluş biçimleri üzerine u Thom Pain’e yaşam vermenin kariyerinizde önemli bir giriş sekansındaki referans keyifli bir sohbet yaptık. eşik olduğunu düşünüyorum. Siz onda neyi değiştirdiniz, o gibi kapana kısılmış ve sizde neyi? u Müzik, bildiğim kadarıyla sizin için yan bir uğraştan çok buradan çıkmanın bir yolunu Çok şey… İki sezondur oynuyorum ve sahnede daha fazlası. Uzun süredir şarkılar yayımlıyorsunuz. bulamayan bir birey var. tek başımayım. İlk başta korkutucuydu ama zamanla Daha küçük yaşlardan itibaren müzik benim için bir Bu ana kadar benim için sahnedeki boşluklarla, sessizliklerle ilişkim değişti. ifade alanıydı. Duygularımı, sıkışıklığımı, neşemi orada her şey çok “insani”, çok Artık en arka sıradaki izleyicinin duygusunu bile daha rahat anlatabildiğimi fark ettim. Sonra iş biraz kabul edilebilir bir dönüşüm hissedebiliyorum. ciddiye bindi. Ama hâlâ kendime “saçmalama hakkımı hali. Ancak bu değişimin kullanıyorum” diyerek yaklaşıyorum. u Peki isterseniz Thom Pain’den Cem Murathan’a geçelim. evreleri, olması gerektiği Ona yaşam vermek nasıldı? gibi ikna edici biçimde u Saçmalamak derken işi de küçümsemeyelim. Oldukça Çok keyif aldım. Ben ne yapacağı belli olmayan ilerlemediği için “The Bear”, profesyonel bir üretim süreci var ortada. Biraz bundan da söz karakterleri seviyorum. Cem Murathan da öyleydi. talihsiz üçüncü sezonundan edebilir misiniz? İçinde çelişkiler olan, sabitlenemeyen, öngörülemeyen sonra “daha iyi bir şey Tabii, saçmalamak demem, gevşek üretmek anlamında karakterler bana daha zengin geliyor. İzleyici ne zaman değil. O özgürlük hissinden bahsediyorum. Can Kazaz’la ne yapacağını kestiremiyor ve ben o belirsizlik alanını yollarımız kesiştiğinde işler başka bir yere evrildi. Onun seviyorum. müzikal dünyası çok hoşuma gidiyor. Birlikte çalışınca, hangi fikri şarkıya koyabileceğimize daha iyi karar u “Kimler Geldi Kimler Geçti” sizi farklı bir takipçi verebildiğimiz bir sürece girdik. Bir yandan da üretim kitlesiyle tanıştırdı mı? süreci daha tutarlı bir forma kavuştu. Evet, kesinlikle. Dizi çok geniş bir kitleye ulaştı. Daha önce beni tiyatrodan tanıyanlar dışında bambaşka bir u Müzik, oyunculuk öncesi erken çocukluk hayaliniz izleyiciyle buluştum. miydi? Çokdisiplinli bir sanat üreticisi olarak hangi yöne odaklanacağınıza karar verme süreci nasıl işliyor? Çünkü bu u Yapımın setinde sanki oldukça pozitif bir hava varmış gibi durumun içinde kaybolmak da çok mümkün. geliyor. En azından ekrandan yansıyan his o. Evet, müzik hep vardı. Ama sonra hayat “Karar ver” Evet, sette çok güzel bir enerji vardı. Oyuncu kadrosu dedi. O karar tiyatrodan yana oldu ama ben bu üretim ve ekip gerçekten uyumluydu. Bu da bence izleyiciye biçimlerini birbirinden çok ayrı görmüyorum. Şiir geçti. Oyuncuların birçoğu zaten birlikte oynamaktan yazıyordum ama onları şiir olarak paylaşamayacağımı ve vakit geçirmekten keyif aldığım insanlardı. Bir kısmı fark ettim çünkü ortam fazla serseriydi. O şiirler şarkıya da orada tanıdığım kişilerdi ve birlikte uyumlu bir ekip dönüştü. Aslında hangi yolla ifade edebileceğimi olduk. NEFES ÇALIŞIYOR PUANIM: 6/10 Fotoğraf: Vedat Arık