Catalog

4 MAYIS 2025 6 Fotoğraf: Vedat Arık Oyuncu Zeynep Tuğçe Bayat’la Uzay’a mektup hem ilk Anneler İlk Günü’nün heyecanını Oğlum, Bu benim “bir anne olarak” üçüncü anneler hem anneliğin içsel BEBE101 günüm. İlkinde uykuları düzensiz (hâlâ bağımsız dönüşümünü hem da tam olarak düzelmedi) bir hayalet gibi olduğumdan, o günler pusların ardından belli de “Adresi Olmayan film belirsiz seçilen bir siluet gibi... İkincisinde Ev”le birlikte açılan sen çok küçük olduğun için pek de farklı u “Adresi Olmayan yeni kariyer sayfasını bir gün gibi değildi. Bu nedenle bu sene de Ev” filmi İstanbul Film Anneler Günü’nden pek bir beklentim yoktu. konuştuk. Festivali’nde gösterildi. Yine de belki bu yıl özel bir gün olduğunu Distopik içerikli bir film ve hissedebilirim. Olmasa da önemi yok çünkü insanların geçmişlerinin DILŞAD senin yanımda olduğun, bana sarıldığın zorla unutturulduğu bir ÇELEBI her an benim için anneler günü. Evet dünyada geçiyor. anneler gününün diğer 364 günden farkını Film senaryosunu anlamıyorum ama sen doğduktan sonraki her okuduğumda aslında günün senden önceki her günden çok çok çok hiç de distopya gibi gelmemişti. Yakın ve çok daha muhteşem olduğunu söyleyebilirim. gelecekte gayet Dönüp son üç yıla bakınca bu köşeye yazdığım yazılar, bir çocuk yaşayabileceğimiz bir kitabı, bir tiyatro oyunu, başarısız bir dizi deneyimi ve doktora durum. Yönetmenimiz yolundaki hezeyanlarım dışında elle tutulur bir şey geçmiyor elime. Hatice Aşkın’a da “Ben Yaşamımın en verimsiz, en atıl günleriydi olasılıkla ama bir o kadar karakterimi distopik da dolu dolu ve cıvıl cıvıllardı. “Hiçbir şey üretmiyorum” diye değil, gerçek bir yerden yakındığım bir arkadaşımın bana sorduğu “Süt üretiyorsun, daha ne ele almak istiyorum” üretebilirsin” sorusu kendimle ilgili karamsarlığa düştüğüm günlerde dedim. O da “Tam bana umut oluyor. Üç yıldır neler yapmışım diye saydıklarıma bir de benim düşündüğümü “insan” eklemek gerekiyor belki de... Tabii ki dalga geçiyorum. Seni düşünmüşsün” dedi. listeye eklenmiş bir proje gibi görecek kadar delirmiş değilim ama u Film, kariyeriniz için ciddileşirsek diğer her şeyi arka plana atıp seninle olmayı seçtiğim ‘Atlas nasıl bir anlam taşıyor? için çok mutluyum. Hatta hayatımda verdiğim en doğru kararlardan Bu benim ilk bağımsız biri bu olmalı… filmim. Buradan da Bebekliğini doya doya yaşadım oğlum ve inanıyorum ki sana da yönetmenlere teessüf ederim. (Gülüyor) Çünkü bu süreçte anneliğimi doya doya yaşattım. 40 yaşımda daha önce ben daha oyunculuğa bilmediğim şeyler öğrendim sayende: Örneğin Mars’taki Olympus başlamadan ve hatta Mons’un güneş sisteminin en yüksek noktası olduğunu, Everest’in tiyatro okumadan önce her yıl 4 mm yükseldiğini, kalamar ve mürekkep balıklarının kısmetiyle bağımsız sinemada farklı hayvanlar olduklarını ve kafadanbacaklılar aleminden yer alma hayalleri onlarca ayrıntıyı, halıdaki boya lekesini bulaşık deterjanıyla kuruyordum. Şimdi bu silmek gerektiğini, bir saatlik uykuyla iki gün durabildiğimi, kimi film sayesinde ikinci kertenkelelerin yavrularını doğurduğunu, mobilyaya yerleşmiş bağımsız filmimin etiketleri saç kurutma makinesiyle ısıtıp daha kolay sökebileceğimi, yönetmeniyle de tanıştım. Henüz açıklayamıyorum altı ay boyunca bir canlıyı başka hiçbir destek almadan hayatta ama yakında bununla tutmaya hatta tombik yapmaya yetecek kadar süt üretebildiğimi, geldi’ ilgili gelişmeler de olacak. içimde küçük bir obsesif yattığını, çok kırgınken bile güçlü durmayı, yemek yapmayı, hiçbir kokunun oğumdan yalnızca birkaç hafta ortaya çıktığını görüyorsun. Mesela uykusuzluğa seninkine benzemediğini, DENZI ÜLKÜTEKIN sonra işine dönmüş, bağımsız dayanamam diye düşünüyordum. Bir anda bir gökkuşağının sekizinci bir rengi sinema hayalini ise gerçekleştirmiş. sürü şeye yetmeye başladığını hissediyorsun. daha olduğunu ve aklıma Oyuncu Zeynep Tuğçe Bayat, ilk Anneler Bazen yetemediğini hissediyorsun. Bazen de gerçekten gelmeyen nice şeyleri D Günü’nü kutlamaya hazırlanırken anneliğin “Ya ben yetemiyorum, yapamıyorum galiba” gibi hisler de seninle öğrendim dönüştürücü etkisini, mesleğine ve hayata bakışını bizimle oluyor. Daha önce hiç hissetmediğin, iyisiyle kötüsüyle bir ben. samimi bir dille paylaştı. Yeni filmi “Adresi Olmayan Ev”in duygu sarmalının içinde buluyorsun kendini. Bir yatırım BERABER İstanbul Film Festivali’ndeki gösterimiyle bağımsız tavsiyesi değil ama (gülüyor) bir oyuncu için değişik bir ÖĞRENDİK sinema hayaline bir adım daha yaklaşan deneyim. Oyuncu arkadaşlarıma, Bayat’la, oyunculuğu, anneliği ve kendi “Haydi yapın, bakın süper Hepsinden deyimiyle “kısmetiyle gelen” Atlas’ı duygular keşfedeceksiniz” demek önemlisi konuştuk. istemiyorum ama ister istemez içimde çok farklı duygu notaları karşınıza senden önce u İlk Anneler Günü’nüz için heyecanlı çıkabilir. varlığını bile mısınız? bilmediğim Heyecanlıyım. Değişik bir his u Bir yandan da hamilelik öncesinde kocaman gerçekten. Böyle günlere çok özel çok yoğundunuz. Herhalde bir projenin bir boşluk anlamlar yükleyen biri değilimdir ancak içinde olmadığınız bir dönem yoktur diye olduğunu, bu değişik bir hismiş. Ben de merakla düşünüyorum. Şimdi ne kadar süredir seninle birlikte setlerde değilsiniz? bekliyorum. kendimin de Son üç haftasına kadar setteydim. u Biraz tarif etmeye çalışsanız ne Çok şükür çok sağlıklı ve rahat bir tamamlandığını dersiniz? hamilelik geçirdim. Tabii ki en sağlıklı öğrendim. Çünkü bana Açıkçası ilk doğduğu andan itibaren halinin bile zorlukları sayılamayacak sorduğun ve bilmediğim ne varsa değişik bir şey hissediyorum. Normalde kadar fazla ama doğumdan sonra da galiba beraber araştırdık, bulduk ve öğrendik. hamile olduğunuzu öğrendiğiniz andan itibaren annelik dört hafta sonra afiş çekimiydi, röportajdı, reklam çekimiydi Bu ister bir bilgi olsun ister bir duygu yükleniyor gibi bir şey ama doğumdan sonra daha çok tam derken eski dizi temposunda olmasa da ara ara setlerde ama gün gelecek fark etmeden doğru hissettiğimi söyleyebilirim. Normalde bir eksiklik olduğunu olmaya devam ediyorum diyebilirim. bildiğim yanlışları söyleyeceğim tabii ki düşünmüyordum ama sanki eksik bir parçam sana. Umarım o zaman da benim tamamlanmış gibi bir his oldu bende. Bir de anda kalmakta u “Ya mesleğimi yapamazsam” diye bir endişeniz oldu mu? dediğim her şeyi doğru olarak kabul çok zorlanan biriydim Atlas’tan önce. Şimdi daha çok anda Bence doğru bir yaştayım bunun için. 25 yaşımda, yani etmeden sorgularsın ve yine gülerek kalabiliyorum. bundan 10 yıl önce belki dediğinizi yaşıyor olabilirdim ama düzeltirsin beni. Sen değil misin çok doğru bir yaşta anne olduğumu düşünüyorum kendi u Böyle bir değişim çok ilginç. Nasıl oldu? şimdiden düzelten: “Mağma değil adıma, kendimi tanıyarak. Çünkü hem almak istediğim bir Örneğin şu telefondan ayrılmak. Bugünün bağımlılığında anne, magma”, “Bambuyu panda sürü eğitimi hem yurtiçinde hem yurtdışında tamamladım pek mümkün değil ama Atlas’la ilgilenmeye başladığın sever anne, koala okaliptüs sever”, hem de yeteri kadar televizyonda, tiyatroda tecrübem oldu. zaman sana muhtaç, senin gözünün içine bakan bir canlı “Hayır bu eel değil, bir trompet Aklımda çok bir şey kalmadı. Tabii ki mesleğim çok uzun var ve onu sen yaşatmak durumundasın. Belki şu an çok balığı”... Bayılıyorum hatalarımı ve olasılıklar çok derin ama şöyle söyleyeyim: Yurtdışında küçük olduğu için mi bilmiyorum ama o an orada onunla yakalamana ve bunun üzerine yanlış bir tane işim var. O işin yaratım sürecinde de varım. Gayet tam anlamıyla olmazsan anında anlıyor. Yani bir taraftan yaptığımı kabul edip “Şapşal anne” lohusa halimle Zoom toplantılarına devam ediyordum onunla yalandan böyle oynuyormuş gibi yaparken bir taraftan diyerek kendimi düzelttiğimde bana İspanya’yla. Şu an hâlâ devam ediyorum. Yani hiç işten telefona bakamıyorsun. Gerçekten o da fark ediyor. Aranızda gülmene. Zaten deden de gülerdi güçten ayrı kalmış gibi hissetmiyorum. Aksine Atlas böyle görünmez bir bağın olduğunu hissedebiliyorsun. bana. Kızmazdı pek, onun yerine hayatıma girdiğinden beri işlerim daha yoluna girdi. Klişedir Bebeklerin enerjisi o kadar açık ki her şeyi sana çok gülerdi. Teyzen hâlâ güler. Bence ya, “Kısmetiyle gelir” derler. Gerçekten kısmetiyle geldi gibi. yansıtıyorlar ve sen de bunu hissediyorsun. insanlar birbirlerine gülmeli. İlk yıllar u Belki sizin kendi kısmetinizdir. pek anlamıyordum ama son birkaç ‘ENDİŞE HEP VARDI’ Evet, belki de kendi enerjimi bırakmamla olmuştur. aydır ben de sana gülmeye başladım. “Benim için bu hayatta işten daha önemli şeyler de olabilir. u Peki pimpirikli hal geldi mi? Gün geçtikçe komik ve eğlenceli Belki deneyimlemem gereken başka bir şeyler de vardır Açıkçası endişe ilk andan itibaren oluyor. Tabii ki endişe bir çocuk oluyorsun. Hayatında hiç işten ziyade” diye düşündüğüm andan itibaren belki de işler duyduğum birçok şey oluyordu hayata dair ama hayatımın ninja kaplumbağalar izlememene farklı bir yöne girmiştir. Şöyle bir şey fark ettim. Türkiye’de hiçbir döneminde bu kadar endişelenmemiştim ve bu hayatım karşın şarkısını defalarca açtırıp bir kadın oyuncu 25 yaşına geldiğinde eğer mesleğinde boyunca da devam edecek ama pimpirikten hiçbir şey yüzünde “sert” olduğunu sandığın en popüler, en zirve halini yaşamıyorsa sonrasında bunu yapamamak gibi bir derecede değil. Sadece sürekli bir endişe ama dünyanın en komik ve sevimli yaşamasının olanaksız olduğuna yönelik bir önbilgi beynine hali olduğunu itiraf etmem gerek. ifadesiyle dans edişini ömrüm boyunca işleniyor. Ancak 35 yaşındaki bir erkek oyuncu kariyerinin en unutmayacağım. Biliyorum, arada ben u Biliyorsunuz, insanların yaşamlarının belli dönemlerinde güzel zamanlarını yaşıyor. gülmeyi unutabiliyorum. Özellikle toplumsal rollere bakış açıları değişebilir. Annelik de bu rollerden u Bir de erkeklerin farklı dönemleri var: Jön dönemi, orta yaşlı biri. Sizin anneliğe veya çocuk sahibi olmaya karşı bakış açınızda sana, işime, çevreme, hayallerime, dönemi, kır saçlı dönemi... dramatik değişimler oldu mu? görevlerime daha doğrusu kendime Evet. “Jön” Fransızcada genç demek aslında ama o kadar Hiçbir kadının anne olmaması, olamaması durumunun yetemediğim için canımın çok uzun sürüyor ki. (Gülüyor) Bu ön bilgiden kurtulunca bir eksiklik olduğunu düşünmüyorum. Herkesin çocuk sıkkın olduğu günler... Ama yine oyunculuğun sürekli zirvede yapılan bir meslek olması sahibi olması gerektiğine de inanmıyorum. Bu, gerçekten gülmeyi, dans etmeyi, şarkı söylemeyi gerekmediğine ikna oluyorsun. istemek ve kendine güvenmek meselesi. Çünkü güzelliği unuttuğum zamanlar olursa “Hayır bir tarafa, kendi rızanla ona sormadan dünyaya getirdiğin anne doğrusu öyle değil” de olur u Eşinizle aynı mesleği yapıyorsunuz. Bu durum hakkında bir varlık var karşında ve onun sorumluluğunu üstlenmek mu? Bana yanlışlarımı göster oğlum, konuştunuz mu? zorundasın. Eğer bu bilinçte değilsen dünyaya pek güzel bana kim olduğunu öğret. Belki Cansel (Elçin) daha uzun süredir bu meslekte olduğu katkıları olmadığı çok aşikâr. Ben bu hissi merak ediyordum, sana yıldızları getiremem ama söz için daha tecrübeli tabii. O şöyle bakıyordu olaya: “Sen deneyimlemek çok istiyordum. O yüzden de bunu zaten veriyorum, ne zaman yıldızları tutmak çocuğu yap, istediğin projeye git, ben bakarım.” Eksikliğimi yapabileceğimi zannediyordum. Yani kimse anne veya baba istesen seni omuzlarıma alacağım. hissettirmeyecek biçimde Atlas’la ilgileniyor. Öncesinde, olmadığı sürece eksik değil ama olduğunda kendini eski Seni her şeyden çok seven annen… “Sen iş aldığında ben almam, evde olurum” gibi bir halinle kıyasladığın zaman gizli kalmış bazı yeteneklerinin konuşmamız olmuştu.