Catalog

18 ŞUBAT 2024 5 Erdem Şenocak’a Burak’ın ‘öteki’ Burak’tan neyinin eksik olduğunu sorduk ‘Hem hiçbir şey hem de her şey’ özel ilgim sayesinde Son dönemde nitelikli olabilir. Kendini yapımlarda hep karşımıza aynı anda arşın tepesinde ve yerin çıkan oyunculuğuyla dikkat dibinde gören bu çeken bir isim: Erdem Şenocak. karakter türü hem bir okuyucu hem de on günlerde en çok dikkat bir oyuncu olarak deniz çeken oyunlardan birisi ilgimi çekiyor. ülkütekin “Öteki”. “Kurak Günler Büyüklenmeden ile geçen yıl beyazperdeye aşağılanmaya Sdamga vuran yönetmen saniyenin onda birinde geçen Burak Emin Alper’in ilk tiyatro yönetmenliği Çıplak, şifrelerini çözdüğünüzde ve deneyiminde Burak Çıplak adlı yalanlarına kanmadığınızda oyuncu için çok oyuncaklı bir role dönüşüyor. Bir karakterin iki farklı izdüşümünden şansım da bu karakteri Cem’le (Yiğit birisi Erdem Şenocak. Son yıllarda ‘emin Üzümoğlu) birlikte canlandırmam. sanatsal yaklaşımı ve oyunculuk Provalarda karaktere dair başarısıyla dikkat çeken pek çok yapımda Alper bulduğumuz şeyleri birbirimize yer alan başarılı oyuncu ile 29 Şubat’ta pasladık, birbirimizi izleyip Maximum UNIQ’te sahnelenecek oYuncu od Aklı’ çokça yönlendirdik ama ek “Öteki”yi ve Şenocak’ın kendine özgü u emin Alper’le “kurak Günler”de olarak bence seyirci ikimizi oyunculuk yöntemlerini konuştuk. birlikte çalıştınız? kendisiyle ilk tiyatro de aynı rolde izleyerek u Dostoyevski’nin novellası üzerine inşa yönetmenliğinde sahnede çalışmak nasıl bir karakterin birimizin edilse de Burak Çıplak birçok açıdan da deneyimdi? belki de erişemeyeceği açan şey, eksikliklerimizi ve başkalarını kendine özgü bir karakter. Seyirciyi zaman emin Alper’in oyuncu odaklı bir yönetmen bir yönünü diğerimiz taklit ettiğimizi gizlemeye çalışmak ve zaman güldürüyor, gerçekler karşısındaki olduğunu düşünüyorum. “kurak Günler”de de sayesinde görebiliyor. acizliğiyle olaylara bakışındaki nahiflik sahte bir orijinallik havasına bürünmek. süreç benim için böyle işlemişti. dolayısıyla çatışıyor, tüm bunları yaparken toplumsal Bu bağlamda da Burak Çıplak’ın onunla rahat ve yaratıcı bir ilişkimiz içsel buhran yozlaşmaya da yansıtıcı oluyor. Tüm bu “öteki”nden birçok eksiği var, ondan olacağından emindim, öyle de oldu. özgünlük, sizin karaktere kattıklarınız u Burak Çıplak’ın bir öğrenecek birçok şeyi var. Keşke bunları Sinema yönetmenliğinden gelen birçok olmadan gerçekleşmezdi diye düşünüyorum. toplumun yarattığı krizlerin kendine itiraf etse ve hastalanmasa… departmanı aynı anda yönetme sonucunda yaşadıkları var bir Emin’in (Alper) uyarlamasının becerisi de “Öteki” gibi birçok u Her rolünüzde sanki bulunduğunuz de içsel buhranlarının getirdiği Dostoyevski’nin novellasının ruhunu iyi öğeyi birleştiren büyük bir mekânda çok uzun süredir varmışsınız, kırılmalar... Burada metin bize hem yansıttığını düşünüyorum. Oyunu ilk prodüksiyon için faydalı hikâyeyi gerçekten yaşamış ve sahnede, karakterin içsel yolculuğuna hem okuduğumda Burak Çıplak bize her ne oldu. kamera karşısında yeniden canlandırıyormuş de toplum içinde resmettiği çürümeye kadar günümüz Türkiyesi’nden hissi verdiğinizi düşünüyorum. Özellikle odaklanmamız için alan açıyor. Sizce Burak seslense de Dostoyevski’nin “Kurak Günler ve “Kuru Otlar Üstüne”de Çıplak’ın sorunlarının nedenlerini içeride mi sesi hiç kaybolmamıştı derinden u Burak’ın öteki Burak’tan neyi eksik? aramak lazım yoksa dışarıda mı? karakterinizi bu gözle izlemiştim. Sanki bir Dostoyevski, hatta bir Hem hiçbir şeyi hem de her şeyi... Sorunun kaynağının içeride olduğunu siz orada repliğinizi bekliyormuşsunuz da Gogol tınısı duyuluyordu. Bu, Hepimiz kendimizi başkalarıyla kamera set ekibi sonradan gelmiş gibi... Bu düşünegeldim hep. Kendine sürekli karşılaştırıyor, kendimizde bazı Dostoyevski’nin çağları aşan uyumlanmayı nasıl yakalıyorsunuz? başkalarının gözünden bakmak, dehasının yanı sıra onu iyi bir eksikler buluyor ve karşıdakinin, Teşekkür ederim, çok mutlu oldum bu başkalarıyla kıyaslamak, insanı hasete, şekilde anlayıp uyarlayan Emin’in “öteki”nin bizden daha “tam” olduğunu yorumunuzdan dolayı. Az önce oyuncuyu hınca sürükleyen bir tür hastalık ve insan kaleminin sayesinde tabii ki. düşünüyoruz. Bir sonraki adım da bir uyarlamacıya benzetmiştim. Bu bunu kendi kendine yapıyor çoğu zaman. Öyle ki oyunda novelladan “öteki”ni rakip, hatta düşman olarak uyarlamayı yapabilmek için oyuncunun Ancak günümüz dünyası da insanı hem uyarlandığına emin olduğum görmek. Aslında bu akıl yürütmeyi başkalarından yalıtması ve bireysel bir tür mühendislik yapması gerekiyor bir tiradın Emin tarafından devam ettirsek “öteki”nin de kendisini bir yaşama itmesiyle, insanları sürekli diyerek ikinci bir benzetme yapmış sıfırdan yazılmış olduğunu bizle karşılaştırdığını, kendinde eksikler olayım. Başta bir mühendis gibi kendini başkalarıyla karşılaştırmak novellayı tekrar okuduğumda bulduğu sonucuna varacağız ama zorunda bırakmasıyla, “herkes her şeyi soğukkanlı yaklaşıyorum. Karakterin fark ettim. Oyuncuların katkısına bunu yapmıyoruz. Herkesin bize karşı yeterince isterse yapabilir” türünden koşullarını analiz ettikten sonra sahnenin gelince her oyuncu oyun olduğu sanrısına kapılıyoruz. Aslında ne yalandan özgürlük vaatleriyle yetersiz ve karakterin eylemlerini bulmaya ve bu metnini sahneye uyarlayan herkes bize karşı, ne biz “öteki”lerden hissettirip bu hastalığı körüklüyor. eylemleri harekete, sese nasıl dökeceğime bir tür uyarlamacı bence. Biz daha eksiğiz. Eksiklik sandığımız Eklemek lazım: Nereye baksan haksızlık, kafa yoruyorum. Bu arayış, hem masa de Emin’in Dostoyevski’yi şey çoğunlukla özgünlüğümüz. Başa adaletsizlik gördüğün bir ortamda özümseyip yeniden yazdığı başında hem de sahnede ya da kamera dönecek olursam bu anlamda Burak insanlara “Bu kendi kendine yarattığın bir önünde sürüyor. İkisinin farkı, masa gibi Emin’in metnini kavrayıp Çıplak’ın “öteki”nden hiçbir eksiği yok. sorun, kendi içinde çöz demek” de abes. başında bilinç ve akıl daha ön plandayken yeniden yazmalıydık. Eğer Tabii, başkalarına benzemeye çalışmak, Ancak öyle bir durumda dahi insanın akıl bahsettiğiniz gibi bir katkım oynarken bilinç dışının ve sezginin sazı tek başına kötü bir şey değil. İnsan sağlığını koruyabilmesi için haksızlığa olduysa Dostoyevski’nin birçok eline alması. Karakterle “uyumlanmaya” başkalarının iyi yönlerine öykünebilir, uğrayan başka insanlarla dayanışması öyküsünde, romanında benzerlerini öykünmeli. Taklit ederek öğrenen başladığımı hissettiğimde ise kendimi aklıma gelen tek çözüm. gördüğümüz “yeraltı” karakterine olan varlıklarız sonuçta. Burada hastalığa yol daha da serbest bırakıyorum. Yıkıcı, sarsıcı ve izleyicisiyle mesafesini koruyan bir Balkan anlatısı Bir ailenin güvenli gölgesi “Bunları hiçbiri olmasaydı sana diler gibi bizimle birlikte biraz anlatabilirdim. Bak, bu senin geriden bakmak istiyor olanlara... binan. Yirmiye kadar say, koşarak Ancak bu bilinçli çerçeveleme, Akbank geleceğim...” yönetmenin kendi yaşadıklarını tasvir etmesini sağlarken UBI Türkiye’de Sanat’ta seyircisini de mesafelendiriyor gösterime giren öyküye, karakterlere... Hikâye Hırvat yönetmen varoluş aktıkça aile bireyleri çaresizce Juraj Lerotic’in Damir’i korumaya, alelacele onu Motobiyografik filmi iyileştirebilecekleri bir yerlere yansımaları bu sözlerle açılıyor. Hemen ardından götürmeye uğraşırken Damir’i bu filmin başrolüne de yaşam verdiği çık Diyalog İstanbul duruma getiren kalp kırıklıkları karakteri Bruno giriyor kadraja ve Akbank Sanat yerlere saçılmaya başlıyor. Hırvat koşarak... Uzaktan, telaşla Zagreb’in Aişbirliği ile bu yıl bürokrasisinin beceriksiz ve ilgisiz bir mahallesindeki eve 5. kez düzenlenen “Çağdaş tutumları karşısında ne yapacağını girmeye çalıştığını Sanat ve Küratörlük” seminer AY’A SeYAHAt kalp sızısına dönüşen duru stiline ve kamerasına kadar bilemeyen anne ve ağabeyin görüyoruz. Paniğinin programının ikinci dönem yolculuğu üzerinden ulaşıyor, dingin ve sakin sahnelerin yaşadıklarıyla öykü hiciv kaftanını nedenini anladığımızda mezunlarının sergisi Akbank bu soruyu soruyor ve dilini oluşturuyor. giyiyor. Aile için Damir’i korumak ise her şey yerli yerine Sanat’ta sanatseverlerle ekliyor: “Aileniz sizi ne güçleştikçe geçmişin ve geleceğin uzaktan izlemek oturuyor. İntihara buluşuyor. “Niyetler 2” isimli kadar severse sevsin, yıkıntıları birbirine karışıyor, film meyilli kardeşi Damir’in Gerçekten de girizgâhtan sergide katılımcı küratör sizin ‘güvenli yeriniz’ bittiğine aklımızda ve kalbimizde itibaren bulunduğumuz her adaylarının insanın kendi kendisine zarar verdiğini kendiniz, kendinizi yalnızca ailenin kederi kalıyor. varoluşu ve yaşamı üzerine telefondan öğrenen sokakta, her odada bizi ağaçların sevmenizden ibaret “Güvenli Bir Yer”, malzemesini düşünmeye ve sorgulamaya Bruno var gücüyle onu arkasına, kapı aralığının ardına, aslında...” Bu çok yalın kalp kırıklıklarından oluşturan bir BAşAk BıÇAk yönlendiren niyetleriyle kurtarmaya çalışırken camların gerisine kamerayla ve alabildiğine masum anlatıyla, acılı bir annenin ağıtıyla, oluşturdukları projeleri yer bir yandan da ilk uzun birlikte yerleştiren yönetmen bir söylem “Güvenli Bir kardeşini korumaya çalışan bir basakbicak alıyor. Bu yapıtlar aynı mekân metraj filminin acıyla yandan olayları ve bu acılı ailenin Yer”in kalbinden, başka ağabeyin çaresizliğiyle yüklenmiş @gmail.com için tasarlanmış olmalarına dolu köşelerini açık öyküsünü uzaktan izlememizi bir deyişle yönetmenin bir film. Eğer Lerotic, trajediden karşın yaşama farklı açılardan etmeye başlıyor. kendi kalbinden ve sağlarken bir yandan da içten içe kaçınan üslubunun dozunu bu bakan projeleri bir araya Ailenizin sizi koruması, kardeşine duyduğu sevgiden yaşadığı olayı uzaktan izlemiş denli “kaçırmasaydı” bu yalın getirmeyi hedefliyor. Sergi 9 sizi kendinizden korumaya yeter ileri geliyor. Üstelik anlatının olmayı ümit ettiğini hissettiriyor. drama, daha yoğun bir anlatıyla Mart’a kadar ziyarete açık. mi? “Güvenli Bir Yer”, Damir’in çekirdeğinden taşarak yönetmenin Sanki hiç yaşamamış olmayı taçlanabilirdi. Fotoğraf: Aslı Çelikel Puanım: 6.5/10 Fotoğraf: Vedat Arık