Katalog

MART CUMA Forması hâlâ ıslanıyor İZMİR (Cumhuriyet Ege Bürosu) 483 kez A Milli Takım formasını giyen, 22 yıllık aktif hentbol yaşamında 12 şampiyonluk kupası kaldıran İzmir Büyükşehir Belediyesi sporcusu Cengiz Hatırnaz, 43 yaşını geride bırakmasına karşın hentbol topunun peşinde koşmaktan vazgeçmedi. Hatırnaz, Gürçeşme semtinde başlayan öyküsünü şöyle anlatıyor: “1970 Rize doğumluyum, ama İzmir’de Gürçeşme’de büyüdüm. Tam bir varoş çocuğuyum. Üç kardeşiz. Hepimiz, babamız gibi öğretmeniz. Biri İngilizce, diğeri matematik öğretmeni. Ama en zoru benimkisi. Çünkü 4 yıllık BESYO’yu devamsızlık nedeniyle okuldan atıla atıla, 11 yılda ancak bitirebildim. Babamızı, ben 9 yaşındayken kaybettik. Onun bana bıraktığı en büyük miras olan hentbolla hayata tutundum. Öyle bir tutundum ki, aradan tam 22 yıl geçti, bırakamadım. Türkiye’de aklınıza hangi takım gelirse hemen hepsinde oynadım. Altınordu, Altay, Manisa Vestel, Eskişehir ETİ, Halk Bankası, Çankaya Belediyespor, Ankara ASKİ, Beşiktaş ve şimdi de İzmir Büyükşehir Belediyespor. Tam 12 şampiyonluk yaşadım. Diğer kupaların sayısını bile hatırlamıyorum. En son İzmir Büyükşehir Belediyespor formasıyla 20072008’de, 38 yaşındayken şampiyonluk kupası kaldırdım. Bir kupa daha kaldıracak gücü de kendimde buluyorum.” AKLI GURUR Türkiye’de milli formayı en fazla giyen sporcu unvanını da elinde bulunduran Cengiz Hatırnaz, voleybolda Kenan Bengü (261), basketbolda Efe Aydan (259), futbolda Rüştü Reçber’in (120) en fazla milli formayı giyen sporcular olduğunu hatırlatarak, 483 kez taşıdığı ayyıldızlı formayla haklı bir gurur yaşadığını dile getiriyor. ürkiye'nin en çok milli olan sporcusu unvanını taşıyan 43 yaşındaki Cengiz Hatırnaz, İzmir Büyükşehir Belediyesi hentbol takımında aktif spor yaşamını sürdürüyor. T EGE c Çıkarcılığın İdeolojisi Yok Türbanlı genç kadın, son derece lüks arabasıyla yol vermesi gereken kavşakta hızını hiç azaltmadan yol hakkımı gasp ederken, bir yandan da cep telefonuyla konuşuyordu. Kornayla yaptığım uyarıya o da kornayla yanıt verdi. Neredeyse kaza yapacak kadar arabasını yaklaştırarak, korna çalmamın intikamını alırken hala cep telefonuyla konuşmaya devam ediyordu. Trafikte çok sayıda kuralı çiğneyerek can güvenliğimi riske atması bir yana uyarılarımı hakaret olarak algılıyor, haddimi aştığımı düşünüyor ve bunun için beni cezalandırıyordu. Hem şaşırıp hem de bu kadar öfkelenmemin, sürücünün kadın olmasından mı ya da kadının türbanlı olmasından mı kaynaklandığını sonradan kendi kendime sorduğumda, dürüst bir yanıt bulabilmek için epey çaba gösterdim. Trafikteki utanmazlık, kural tanımazlık ve açgözlülüğe yönelik her zamanki öfkeden farklı mıydı bu? Yoksa, öfkenin bir bölümü de iki yüzlülüğe, sahtekarlığa, uyanık geçinmeye mi yönelikti? Tam da bu sıralarda İzmir’in farklı din anlayışını, irfan eksikliğini gündeme getirenlerin, bu ‘’içi boş şekilciliğe’’ prim vermeleri mi kızdırıyordu beni bu kadar? Yanıtı kolay verilemeyen sorulardı bunlar. Sanırım asıl mesele, insanların belli simgelerle, sözlerle ve yaşam tarzlarıyla topluma bar bar bağırarak savunduklarını ilan ettikleri ideolojilere aykırı davranmalarıydı. İster solcu olsun, isterse dindar, görünürde savundukları görüşlerin ilkelerine ve içeriğine aykırı davranarak ikiyüzlü olmaları, öfkemin asıl nedenini oluşturuyordu. Bu davranışın örneklerini hayat boyu yaşamıştık; geçmişte solcu, demokrat, ilerici görünüp çıkarları söz konusu olduğunda arkadaşlarına kazık atanlarla sık karşılaşırken, günümüzde esen rüzgara uygun olarak şimdi de dindar ve demokrat İNSANA ASUMAN DAİR ABACIOĞLU [email protected] H yaşında olmasına rağmen, hala hentbola devam edebilecek güce sahip olduğunu ifade eden tecrübeli oyuncu, “Eskiden 30 yaşına geldiğimde hentbolu bırakacağımı düşünürdüm. 30’du 35 oldu derken, 40’ı geride bıraktım ve işte halen oynuyorum. İnsan yeter ki, istesin. Gençlere önerim şudur; çok çalışın, hentbolu sevin, ayaklarınız hep yere bassın, sakın şımarmayın. Hayat nankördür, durduğunda düşersin. Ben hiç durmadım. Çalıştım, çalıştım, çalıştım ve bugün işte bu noktadayım ve halen de herkesten fazla çalışıyorum” diye konuştu. 43 gözüküp her türlü dümeni çevirenler sarmış durumda etrafımızı. Oysa hoyratlığın, çıkarcılığın, açgözlülüğün ilkesi ve ideolojisi yok. Türban da taksanız, parka giyip pos bıyık da bıraksanız bu paravanların altındaki malzeme hep aynı; kendini beğenmiş, benmerkezci bir kaypaklık, döneklik, omurgasızlık. ‘’Paranın dini imanı yok’’ diye boşuna dememiş atalarımız. Türbanlı ve cep telefonlu kural tanımaz kadın sürücünün tam da İzmir’in farklı din anlayışını ve irfan eksikliğini gündeme getiren Diyanet İşleri Başkanı’nın sözleriyle aynı döneme denk gelmesi, belki de şekilcilik ile ilgili sorgulamayı başlatan en önemli etken oldu. Diyanet İşleri Başkanı’na tepki gösteren politikacı ve gazetecilerin İzmirlilerin aslında ne kadar ‘’dini bütün’’ olduğuna ilişkin açıklamaları ise ayrı bir tartışma konusuydu. Kimse, ‘’Burası laik bir ülke; İzmirlilerin dinini nasıl yaşadığı, hatta dindar olup olmadığı kimseyi ilgilendirmez kardeşim’’ demiyor; tersine, İzmir halkının dindarlığını savunmak için diller döküyor; cumaları Hisar Camisi’nin avlusunda namaz kılacak yer kalmadığını anlatıyorlardı. Sonuçta her şey gelip, ‘’şekilciliğe, görünüşe, simgelere’’ bağlanıyor; insanlar bu şekilde kategorilere ayrılıyor; iyilik, kötülük, namusluluk, ahlaksızlık gibi etiketlerle böyle yaftalanıyorlardı. Ama kimse işin özüne inip, bir insanın dürüstlük, doğruluk, mertlik, yardım severlik, alçak gönüllülük, insancıllık gibi temel değerlere, ilkelere sahip olup olmadığını sorgulamıyordu. Oysa türban takmak, kadınların, İslam'ın özündeki iyiliği özümsediklerini ve benimsediklerini göstermiyor; tıpkı devrimci görünen laf ebelerinin çıkarlarından sıyrılmış, dürüst ve mert kişiler olmayabilecekleri gibi. İnsanları türbanlarına, mini eteklerine, sakallarına veya saçlarına bakarak yargılamaktan vazgeçmek; onları tanımak için biraz zaman ayırmak gerekiyor. Bunu yapmanın daha iyi yolları var. İNSAN İSTERSE C MY B