Katalog

2ŞUBAT2003. SAYI880 N£ risinin zamanının köreltilip tüketildiğini, dolayısıyla erkeğin malvarlığının, kadının susturulmuşluğu ve köleliği üzerine inşa edildiğini gözler önüne seren öyle çok belge,kanıt,yapıt, araştırma varki. Amabence bütün iş; bu verilerin bütünüyle yasallaştırılabilip uygulanabilmesinde. Erkek (okumuş okumamış hepsi bir, kim olursa olsun) kadına dayak atabiliyorsa, kadının yasal hakkının ne tam olduğu ne de gerek toplumca gerekse kendisi tarafından uygulanabilmesinde. .. Kadının hakkını savunamamasında! Sonuçta ben dört yıldır parasızım, varsü evimi teptikten (eşim zaten evi benden habersiz, beni sokağa atabilmek için satmış) sonra, şimdi kente uzak, varoş sayılabilecek bir semtte oturuyorum. Bilgisayar, araba gibi çağdaş gereçlerden yoksunum, işsizim. Sağlık sorunlarım var. Boşanmamı ve avukat paramı da, master tezimlekazandığım ödül param sayesinde gerçekleştirebildim. Kimi çevremdekilerin, dış görünümüme bakarak, beni 'burjuva Istanbullu kadın yazar'dan sayıp iteklemelerine karşın, beni dostluklarıyla destekleyen yazar arkadaşlarım da olmasa, ne yapardım bilmem: Ama bugün yaşadığım için de mutluyum. Çünkü yazıyorum. Günlerimi canımın istediği gibi yazmakla geçiriyorum, her şeye boş vererek, yazmakta özgür olarak... Eşimin son sözü, "Benden boşan istediğin gibi yaşa, 'canının istediğini' yap" olmuştu. Ben de bunu yapıyorum işte: Canımın tek istediğini; yazmayı... Ve mutluyum. Tek mutsuzluğum; bugünün erkek, aile ve dünya reisi erkek egemenliği yüzünden, dünyanın ve insanlığın her geçen gün, benim evliliğimden ve bütün evliliklerden beter, daha büyük toplumsal eşitsizliklere, acılara, yıkımlara sürüklendiğini görmekten kaynaklanıyor. Fantezi yapmıyorum, siz de biliyorsunuz. Çünkü siz de, fantezi yapmadığınızı söylüyorsunuz bu konuda, kadın erkek eşitsizliğini sergileyen bütün yazdannızla... Dünya, erkek egemenliğinin erkekçeliği yüzünden uçuruma gidiyor. Erkek, erkeklik sorunu (evet, sorunu) yüzünden insanlığını yok etme, yitirme aşamasında. Bütün ideolojiler (kapitalizm, sosyalizm, dinler) bir yana erkek, erkekliğinin karabasam, çıkmazı içinde debelenirken, öte yandan dünyayı ve insanlığı yok oluşa sürüklüyor. Amerikan Başkanı buna en açık örnektir; adam, aile reisi saygın koca olarak evinin (Ingilizce 'home' sözcüğü ev ve ülke demektir) rızkını çıkarmak, geçimini sağlamak için erkekliğini kanıtlama çabasına girmiş, canını, pardon canlarıortayasürüp ne savaşlara katlanıyor! Hazret, dört dörtlük tam erkek! Bu da benim fantezim. Nasıl? Bu ürkünç fantezimden.geleceğin çıkış noktasıolabilecek sizin gibi yazarların varlığını da, bir umut ışığı olarak gözardı etmeden, fantezimin alabildiğine gemi azıya almakta olduğunu da kaygıyla görüyorum. Bu erkek dünyada kadınların savaşımlannın var olduğuna inanan ve onlara destek vermekten kaçınmayan bir yazar olarak sağlıcakla kalın. Kaleminize sağlık; yalnız ülkemizin değil dünyarun da size gereksinimi var diyerek, dostça, aydınlık kadın erkek birlikteliği içinde günler dileyerek.* Adtmtn açtklanmaması ricasıyla tfVGİÜM ra bulamıyordum. Her şeyi kocamla birlikte yapıyord uk, ay ağıma ayakkabıyı büe birlikte alıyorduk. Ben, evde saklanan ve ona ait bir süs, bir nal, bir eşyadan başka bir şey değildim. Bu durumumun, benim için 'çahşmak, üretmek, para kazanmak' zamanımı çalan bir kölelik (bırakın başka her şeyi) olduğunu, ben gizliceöyküler, şiirleryazmayabaşlayarakbulguladım.îyikibirfelsefeöğrenimim vardı!.. Yazmak; benim için hiçbir zaman bir kendimi avutma, oyalanma işi olmadı. Kendi köleliğimin de, başkalarının köleliğinin de nedenlerini, varsa çıkış yollarını çözmek, aramak aracı oldu. Amayazma savaşımım ve 1995 yıhnda, ellili yaşlarımda, 'Kadın Sorunları Araştırma ve UygulamaMerkezi'ndegerçekleştirdiğimkadın sorunlarıyla ilgili master tezim, eşimin bana iyice düşman olmasına da neden oldu. Kazandığım ödüller, yayımladığım yapıtlarım, onun beni artık açıkça aşağüamaya başlamasına yol açtı. Yazdıklarımdan para kazanamıyordum, ünüm yoktu, 'pazarlamacı' olamıyordum (hâlâ öyleyim), buna karşılık eşim benim ne yazmamı, ne de evden çıkmamı (evet düpedüz sokağa bile çıkmamı) artık engelleyemiyordu. Yalnızca yol paramı çıkarabilmek için yazı yazmaya giriştiğim bile olmuştur. Sonucu da, evimden kovulma, yani, eşyası ve beslenme olanağı iyi olan (dışa karşı mükemmel gözüküp, kadına bak, aranıyor mu ne, dedirten) evimden, "Master tezi ha? Defol" denilerek sokağa atılma olmuştur. Karşı koyup," Ben hâlâ T.C.vatandaşıyım, senin 'boş ol' demenle beni evimden çıkaramazsın, boşayamazsın da, ama istersem ben seni boşarım " dememin yanıtı da:" Bu ev de, para da, her şey de benim. Ben çalışıp kazandım. Sen ne yaptın? Yan gelip yattın, benikullandm. "Olmuştur. Ona: "Hakkımı istiyorum. Yıllarca benim öğretmenlik yapmamı engelledin. Beni eve tıktın. Aç, açık kalacağım korkusuyla boyun eğdim. Artık eğmiyorum" dediğimde; alayla: "Ne hakkıbe! Diplomalısın ya, yazarsınya. Git çalış şimdi. Zaten bir işime de yaramıyorsun artık" yanıtını almışımdır. Sonuç, boşanma için para talep ettiğimden, dayak... Bunlan, yani yalnızca benim özel sorunlarım olan bir konuyu size neden yazmak istedim? Elbette salt içimi dökmek, sizin de başınızı ağrıtmak amacıyla değil. Bilin ki nedenim yalnızca, yazınızda belirttiğiniz; " Erkeğin evlenmeden önce ve sonra elde ettiği birikiminin kendisine ait olması ve eşiyle bunlan paylaşmaya yanaşmaması" konusunda kendi açımdan bir 'yaşanmış' örnek sunma, bir yaklaşım getirme çabamdır. Şöyle ki, "Erkek para kazanırken, kadın ne yapıyor? " sorusu, yıllarca benim de aklımı kurcaladı. Ya da: "Kadın neden yapmıyor, yapamıyor?"... Uzun söze ne gerek; bugün artık bütün dünyada, salt erkeğin çalışıp ürettiğini savunarak, kadının çalışmadığını,üretmediğini,parakazanmadığını, dolayısıyla üretimde payı olmadığını öne sürmenin anlamsızhğını, haksızlığını, kadının önce her şeyden dışlanıp, engellenip, sonra da "sen yapmadın, hakkın yok" denilerek oyundışı bırakılmasını, elinin kolunun tutulup " Yapsaydın" diyeiteklendiğini, "diploma da erkeğin tekelinde, para da, aile de" naralarıyla susturulup üretkenliğinin, çalışma enerjisinin, bilgisinin, bece